Ο Γιάννης Ξενάκης γράφει στο blog του για τις κινήσεις του γερμανικού συλλόγου όταν έφτασε στο… απροχώρητο και πώς μπορεί η ΑΕΚ να βγει κερδισμένη αν κάνει τα μισά από αυτά που έκαναν οι Γερμανοί…
Αν είναι η ΑΕΚ να πατάει τόσο γερά στο γήπεδο, όσο στο Παγκρήτιο, να παίζει όσο ψυχωμένα χρειάζεται για να υπερκαλύπτει αδυναμίες, τότε πριν από τα ματς να μαζεύονται πενήντα-εκατό οπαδοί, να ρίχνουν τα μπινελίκια τους, να περνούν (τους παίκτες) από λαϊκά δικαστήρια και μετά να περιμένουμε όλοι το αποτέλεσμα.
Εντάξει, πλάκα κάνω, μας το επιτρέπει η καλή εμφάνιση (για 60 λεπτά) της ΑΕΚ στο Ηράκλειο, μια μέρα μετά την θερμή υποδοχή στο αεροδρόμιο. Ποτέ δεν ήμουν υπέρ αυτών των μεθόδων, διότι καμιά ομάδα δεν προκόβει με λαϊκά δικαστήρια και με μπαμπούλα πάνω από τα κεφάλια των παικτών. Επειδή όμως μιλάμε για ποδόσφαιρο και δεν βρισκόμαστε σε κανένα κατηχητικό, και η παραπανίσια κουβέντα θα ειπωθεί και βρισιές θα πέσουν και τα αίματα θα ανάψουν λίγο. Όταν έχεις 17 χρόνια να πάρεις πρωτάθλημα, όταν με τις εμφανίσεις σου στα πιο πολλά παιχνίδια κακοποιείς το ποδόσφαιρο και δεν αφήνεις καμία νότα αισιοδοξίας, όταν δεν βλέπεις ούτε με το κιάλι την κορυφή, τότε πρέπει να είσαι ανά πάσα στιγμή προετοιμασμένος (ως ποδοσφαιριστής) γι' αυτό που έγινε το Σαββατόβραδο στο Ηράκλειο. Να ψιλιάζεσαι ότι η υπομονή έχει εξαντληθεί προ πολλού και πλησιάζει η μπόρα.
Στο Ηράκλειο λειτούργησε το ένστικτο της επιβίωσης. Να παίξουμε, να κερδίσουμε, γιατί δεν το' χουν σε πολύ οι Κρητικοί να μας κρατήσουν ...ομήρους, υιοθετώντας τη σαββατιάτικη απειλή! Για εξήντα λεπτά και μέχρι να μείνει με 10 παίκτες ήταν μια σοβαρή εμφάνιση, μιας ομάδας με προσανατολισμό σε ένα δύσκολο τερέν. Και ανασταλτικά, αλλά και δημιουργικά με τον Γκερέιρο να προσθέτει άλλο ένα αξιοπρόσεκτο παιχνίδι απέναντι σε κλειστή άμυνα. Για τον “Βραζιλιάνο” της Πολωνίας, το έχω ξαναγράψει. Πρέπει να δούμε μεγαλύτερο δείγμα. Διάρκεια και συνέπεια. Βεβαίως δεν είναι όλη η ευθύνη δική του, από τη στιγμή που μια παίζει και τρεις κάθεται στον πάγκο. Για του λόγου το αληθές, ο Γκερέιρο είχε να εμφανιστεί στην ενδεκάδα από τις 5 Φεβρουαρίου όταν αγωνίστηκε στο πρώτο ημίχρονο με τον Άρη.
Ο Μπλάνκο, όχι μόνο για το γκολ (πεσμένος όπως το ‘βαλε να μην πούμε ποιον θύμισε, ιεροσυλία...) έκανε ακόμη πιο άβολα τα πράγματα για τον Αδαμίδη στο θέμα της ανανέωσης. Ο Αργεντινός κέρδισε κι άλλους πόντους στην εκτίμηση που έχει προς το πρόσωπο του η συντριπτική πλειονότητα των φίλων της ΑΕΚ. Αν κέρδισε και επιπλέον εκατό-εκατόν πενήντα χιλιάρικα το χρόνο στο κασέ του, θα δείξει τις επόμενες μέρες.
Από το Ηράκλειο κρατάω ακόμα την εμφάνιση των μπακ και ιδίως του Γεωργέα, ο οποίος ωστόσο δεν πρόκειται να παίξει κανένα ρόλο στην ανοικοδόμηση της ΑΕΚ (με ή χωρίς Χιμένεθ), την ελπιδοφόρα εμφάνιση του Ματέος σε θέση αμυντικού χαφ και την φανταστική κίνηση – ενέργεια του Μίτσελ στο τρίτο γκολ. Είναι νωρίς ακόμη, αλλά έχω την αίσθηση ότι από τους τρεις που έφερε τον Γενάρη ο Μανόλο, πιο πολύτιμος (και ωφέλιμος) στο τέλος θα αποδειχτεί ο Μίτσελ. Και μετά θα πρέπει να ψάξουμε να βρούμε με ποιον τρόπο θα μπορέσει η ΑΕΚ το καλοκαίρι να ...ξεγελάσει την Μπέρμιγχαμ και να τον κάνει δικό της.
Πάμε τώρα στο κεφάλαιο, Μανωλάς. Τζούνιορ Μανωλάς. Είναι απίστευτο αυτό που συμβαίνει τον τελευταίο καιρό με τις αντιδράσεις (φωναχτά και ψιθυριστά) για τον μικρό. Παντού ακούς μουρμουρητά, από μερικούς ακούς βαριές κουβέντες, στον χαμό του Σαββατόβραδου στο αεροδρόμιο του Ηρακλείου, τον πλησίασαν μερικοί σε απόσταση αναπνοής, αποφασισμένοι να κάνουν τον νταή σε ένα 20χρονο ποδοσφαιριστή. Είναι τουλάχιστον ανφέρ να πέφτει όλο το ανάθεμα σε ένα νέο παιδί (που πέρσι τέτοιο καιρό δεν είχε παίξει ακόμα ούτε σε ένα ματς), μόνο και μόνο επειδή δεν έχει βάλει την υπογραφή του σε καινούριο συμβόλαιο. Το ταλέντο, το μέλλον της ΑΕΚ, ο μικρός που στην ηλικία του στέκεται καλύτερα απ' ότι ο θείος Στέλιος όταν ήταν 19, όλα αυτά πήγαν περίπατο και ξαφνικά μας προέκυψε ο ... δαχτυλοδειχτούμενος Κωστάκης. Στόχος κανονικός. Εδώ ο Παπασταθόπουλος πριν καν ενηλικιωθεί είχε καταφέρει να βάλει όρο ότι μένει ελεύθερος (άκουσον , άκουσον) αν φύγει ο Ντέμης και δεν άνοιξε μύτη, θα γίνει μείζον ζήτημα στην ΑΕΚ επειδή αρνείται να υπογράψει ο Μανωλάς ενάμισι χρόνο πριν τη λήξη του συμβολαίου του; Απίστευτα πράγματα!
Άποψή μου είναι ότι δεν μπορεί να φορτώνεται το χάλι της ΑΕΚ στην καμπούρα ενός νέου παιδιού που ό,τι έχει καταφέρει μέχρι στιγμής, οφείλεται στη δική του σκληρή δουλειά, στους χαμηλούς τόνους που κρατά και είτε αρέσει, είτε δεν αρέσει αυτό σε μερικούς, στην καθοδήγηση από τον θείο του. Επίσης όταν η ΑΕΚ στα μισά φετινά ματς ήταν τουλάχιστον αποκαρδιωτική, ο Μανωλάς δεν θα μπορούσε ασφαλώς να ξεφύγει και να ξεχωρίσει. Σέρνεται η ΑΕΚ και θα κάνει τη διαφορά ο μικρός; Σοβαροί να είμαστε. Κι επειδή ακούω διάφορες αστειότητες για το πέναλτι στο Ηράκλειο, όποιος ξαναδεί τη φάση στο ριπλέι θα διαπιστώσει ότι ο Μανωλάς έχει σχεδόν γυρισμένη την πλάτη, η κεφαλιά γίνεται από κοντά, το χέρι δεν είναι απλωμένο και φαίνεται καθαρά πως κάνει κίνηση να το μαζέψει. Με απλά λόγια δεν υπάρχει κίνηση του χεριού του Μανωλά προς την μπάλα. Ο διαιτητής το βλέπει αλλιώς, καταλογίζει πρόθεση, δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία φορά που οι διαιτητές (σε όλο τον κόσμο) κάνουν ο,τι γουστάρουν σε φάσεις με χέρι αμυνόμενου στην περιοχή.
Ο Χιμένεθ και εκ του αποτελέσματος δικαιώθηκε που άφησε στα σπίτια τους, Δέλλα και Λυμπερόπουλο. Όταν σε 3 μέρες ακολουθεί ο πρώτος φετινός μεγάλος “τελικός”, είναι αδύνατον να αντέξουν οι 35άρηδες σε τέτοιους ρυθμούς. Και το ματς να “στράβωνε” στο Παγκρήτιο, την ίδια άποψη θα είχα. Μια γκέλα με τον Εργοτέλη, θα μπορούσε η ΑΕΚ να τη διορθώσει στα επόμενα ματς πρωταθλήματος. Γκέλα την Τετάρτη με τον ΠΑΟΚ θα ισοδυναμεί με τέλος της χρονιάς. Και τέλος στα όνειρα για έναν τίτλο. Όσο κι αν το Κύπελλο δεν είναι η πανάκεια στα καυτά προβλήματα που έρχονται το καλοκαίρι.
Από τις δηλώσεις του Ισπανού κρατάω αυτό που είπε περί ...Ντόρτμουντ. Το “κάντο όπως η Ντόρτμουντ” θα ήταν πολύ ωραίο σενάριο (στην ΑΕΚ) για να είναι αληθινό. Και για όσους δεν ξέρουν την ιστορία της “κιτρινόμαυρης” γερμανικής ομάδας που το 1997 κατέκτησε Τσάμπιονς Λιγκ, με δυο λόγια:
Τα δεινά της ξεκίνησαν μετά την είσοδο στο Χρηματιστήριο το 2000 και τις απίστευτες σπατάλες που έκανε σε μετεγγραφές (25 εκ. ευρώ το 2001 ο Αμορόσο από την Πάρμα). Στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας, η μετοχή κατρακύλησε (80% κάτω) και τα χρέη της έφτασαν τα 184 εκατομμύρια ευρώ. Κι επειδή στη Γερμανία δεν ανακάλυψαν ακόμα το άρθρο 44, ούτε ρώτησαν να μάθουν τι έκανε τον Ιούλιο του 1993 η κυβέρνηση Μητσοτάκη με τα χρέη (ύψους 11 δισ. δρχ.) του Ολυμπιακού, η Ντόρτμουντ για να ξεχρεώσει πούλησε το γήπεδο (το περίφημο Βεστφάλεν) και ο,τι καλύτερο είχε από παίκτες (Ροζίτσκι, Φρινγκς, Κόλερ, Μέτσελντερ, Όντονκορ, Σμόλαρεκ, Πέτριτς, Πίεναρ). Κινδύνεψε ακόμα και με υποβιβασμό, αλλά οι οπαδοί της εκεί, πιστοί: Τη σεζόν 2006-07 που πήγε να πέσει είχε μέσο όρο εισιτηρίων 72.782 !! Κάθε καλοκαίρι σταματάει την προπώληση των διαρκείας στα 50-52.000 κομμάτια, για να μπορεί να κυκλοφορεί και μεμονωμένα εισιτήρια. Το 2006 μπήκε μπροστά το πλάνο 5ετίας και μετά το 2008 άρχισε να αποδίδει η εξαιρετική δουλειά στις ακαδημίες. Με νέο και φιλόδοξο προπονητή από το 2008 (Κλοπ), το Σαββατόβραδο στο Μόναχο, η “κιτρινόμαυρη” Ντόρτμουντ που ταπείνωσε την Μπάγερν και καπάρωσε το 7ο πρωτάθλημα στην ιστορία της είχε μέσο όρο ηλικίας τα 23,5 χρόνια. Στο μεταξύ πήρε δάνειο από την Morgan Stanley (ναι, από εκεί που πήρε και η ΑΕΚ το ομολογιακό!!) και αγόρασε πίσω το γήπεδο, όπου φέτος βρέξει χιονίσει έχει 80 χιλιάδες κόσμο.
Αν μπορούσε η ΑΕΚ να κάνει τα μισά απ΄ όσα εφάρμοσε η Ντόρτμουντ για να εξυγιανθεί και να επανέλθει σε υψηλό επίπεδο, κερδισμένη θα ήταν. Γήπεδο δεν έχει για να ...πουλήσει, αλλά δεν είναι εκεί το θέμα. Σοβαρό σχεδιασμό χρειάζεται για τα επόμενα χρόνια. Και όχι (αποκλειστικά) για την επόμενη.
Πηγή: contra.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις