Ο Αλέξης Σπυρόπουλος σχολιάζει το Τσέλσι-Μάντσεστερ (2-1) και πλέκει το εγκώμιο μεγάλου χειμερινού αποκτήματος και του σκόρερ, Νταβίντ Λούιζ.
Αναλυτικά το άρθρο του:
Όχι ένα γκολ «ό,τι κι ό,τι». Αλλ’ ένα μαγευτικό ντεμί-βολέ, τη νύχτα της Τρίτης εναντίον της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, η απαρχή της ολικής επαναφοράς της ομάδας του Αντσελότι. Τα λεφτά του Αμπραμόβιτς έπιασαν τόπο. Τα λεφτά για (…ποιον άλλον;) τον Νταβίντ Λούιζ, τον Βραζιλιάνο στόπερ από τη Μπενφίκα. Ο «άλλος», μέσα στον αγωνιστικό χώρο, έκανε ό,τι και ο Ντρογκμπά που προθερμαινόταν έξω από τον αγωνιστικό χώρο. Συμπλήρωσε το κάδρο των πανηγυρισμών...
Η αλήθεια της βραδυάς είναι ότι ένα «έγκλημα κατά της Αγγλίας», όσο να πεις, έγινε. Το πέναλτι του 2-1 ήταν για να γελάν’ και τα σκυλιά. Κι ο Νταβίντ Λούιζ, αυτό το αφάνα-μπόι, έπρεπε να έχει αποβληθεί (το ίδιο όσο και ο Ραμίρες, ένας άλλος Βραζιλιάνος της Τσέλσι από τη Μπενφίκα) πολύ πριν την αποβολή, στο τέλος, του Βίντιτς. Ο οποίος Βίντιτς, έτσι, χάνει το Ανφιλντ την Κυριακή. Στο οποίο Ανφιλντ ο Φέργκιουσον λέει (και όπως πάντα, με ό,τι λέει ο Φέργκιουσον, ισχύει μέχρις αποδείξεως του εναντίου…) πως δεν θα παίξει ούτε ο άλλος σέντερ-μπακ, ο Φέρντιναντ. Κέντα...
Στην πραγματικότητα, όμως, όλα είναι κύκλος. Φαύλος κύκλος, ίσως. Γιατί και το ότι έπαιξε ο Ρούνι σ’ αυτόν τον αγώνα, σαν δραπέτης από το βίντεο του Σαββάτου όταν έριξε μια καλή αγκωνιά σ’ ένα δύστυχο της Ουίγκαν, κι αυτό ένα μικρό «έγκλημα κατά της Αγγλίας» ήταν. Κι αφού απέδρασε και έπαιξε, σκόραρε κιόλας. Κι αφού σκόραρε, πανηγύρισε με όλη τη συνήθη προκλητικότητά του «μες στα μούτρα» των αντίπαλων οπαδών. Ετσι κι αλλιώς, η Γιουνάιτεντ πρέπει να ‘χει ίσαμε δέκα χρόνια να νικήσει στο Μπριτζ. Όχι κάτι καινούργιο, δηλαδή.
Το «καινούργιο», η ειρωνεία της σεζόν, είναι ότι η Γιουνάιτεντ άρχισε να χάνει παιγνίδια, μόλις ο άξεστος αλλ’ άπαιχτος Ρούνι συνήλθε απ’ την πορεία προς την αυτοκαταστροφή κι άρχισε, πάλι, να «τα βάζει». Καλό για τον Ρούνι, καλό για τον θεατή, τα (πιο πολλά) γκολ του Ρούνι είναι «εικαστικές παρεμβάσεις», κατά βάθος όμως…ούτε κρύο ούτε ζέστη για τον «λογαριασμό» της Γιουνάιτεντ. Και που δεν τα είχε από τον Ρούνι, δεν της έλειψαν. Γιατί τα είχε από τον, παγκίτη πλέον, Μπερμπάτοφ. Ο Βούλγαρος, αν συμβαίνει να το ξεχνάμε, είναι ο πρώτος σκόρερ της Πρέμιερσιπ. Δεκαεννέα. Σχεδόν το ένα τρίτο των γκολ της ομάδας.
Η μάχη τίτλου της Γιουνάιτεντ με την Αρσεναλ ήλθε, πάλι, στο «σώμα με σώμα». Μένει να γίνει, θυμίζουμε, ανάμεσα σ’ άλλα και το μεταξύ τους παιγνίδι στο Emirates. Η βαλίτσα, με τις δύο ομάδες μπλεγμένες στο Τσάμπιονς Λιγκ, ενδεχομένως και ζευγάρι οι δυο τους σε προημιτελικό Κυπέλλου Αγγλίας, θα πάει μακρυά. Πώς θα καταλήξει; Δύσκολο να το φανταστεί κανείς. Διότι μια άλλη ειρωνεία της σεζόν είναι ότι, αν κάποιος δει ένα average ματς της Γιουνάιτεντ, μετά δει και ένα επίσης average παιγνίδι της Αρσεναλ, και…δεν ξέρει «τι παίζει» γενικώς στη χρονιά, μετά θα του είναι πολύ δύσκολο να πιστέψει πως αυτή η Γιουνάιτεντ έχει μόλις δύο ήττες σε 28 ματς. Πολύ περισσότερο πως, έως και ένα μήνα πίσω, ήταν αήττητη. Ενώ αυτή η Αρσεναλ έχει, κιόλας, πέντε ήττες σε 27 ματς.
ΠΗΓΗ: contra.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις