Ο Νικόλας Βασιλαράς γράφει για την εποχή Αντωνίου και την επιβεβλημένη αποχώρησή του από τη θέση του διευθυντή ποδοσφαίρου του Παναθηναϊκού.
Παρελθόν λοιπόν και ο Κώστας Αντωνίου για τον Παναθηναϊκό. Βέβαια με τις «βόμβες» που είχαν προηγηθεί η δική του αποχώρηση είναι αυτή με τους μικρότερους κραδασμούς. Και αν θέλετε τη γνώμη μου, ήταν και επιβεβλημένη, άσχετα με την αρχική κατεύθυνση στο «επιτελείο Πατέρα» για παραμονή.
Καταρχήν, ο Αντωνίου δεν είχε κανένα λόγο να παραμείνει σε μια ομάδα που ουσιαστικά ήταν ανεπιθύμητος από το πρώτο καλοκαίρι και μετά. Δεν συζητάμε τα «πως» και τα «γιατί», αλλά την ουσία η οποία και δεν άλλαζε ούτε με σφαίρες.
Ο άνθρωπος που τον πίστευε (άσχετα αν δεν τον επέλεξε αυτός), ο Νικόλας Πατέρας αποφάσισε να φύγει. Η ομάδα ούτως ή άλλως είχε (και έχει) τεχνικό διευθυντή ενώ νομίζω πως παρά το γεγονός ότι ο τέως διευθυντής ποδοσφαίρου έπαιρνε καλά λεφτά, το να μείνει απλά για να τρέχει ένα μισθός είναι το τελευταίο που τον νοιάζει. Στη χρηματιστηριακή του άλλωστε μπορεί να βγάλει πολλά παραπάνω.
Άρα οι λόγοι της αποχώρησής του αρχίζουν και τελειώνουν στο ηθικό θέμα. Ο Πατέρας που τον έφερε κόντρα σε όλους και σε όλα πίσω έφυγε, οπότε ορθώς φεύγει και εκείνος και η ζωή συνεχίζεται. Αν μάλιστα δεν είχε περάσει αυτή η μια εβδομάδα και η αποχώρηση γινόταν ταυτόχρονα, δεν θα το συζητάγαμε καν. Aπό τη στιγμή βέβαια που δεν έφυγε την περασμένη Δευτέρα ίσως θα έπρεπε να μείνει ως τη γενική συνέλευση της 17ης Ιανουαρίου, αλλά δεν μπορούμε να ξέρουμε πως αισθάνεται ο καθένας μέσα του.
Είναι παγκόσμια πρωτοτυπία για ένα σύλλογο να έχει δύο τεχνικούς διευθυντές. Ειδικότερα δε αν και για τους δύο τα σχόλια που ακούγονται δεν είναι και τα καλύτερα. Ο Αντωνίου είναι από την αρχή στο στόχαστρο, η παρουσία του Φρέιτας αφήνει τους πάντες και τα πάντα σε πλήρη αδιαφορία, οπότε γιατί να το κουράζουμε;
Το «χαρτί» για τον Αντωνίου δεν γύριζε, ούτε με κατάκτηση… Τσάμπιονς Λιγκ. Νομίζω επίσης πως δεν είναι της παρούσης να αναλυθεί αν πέτυχε ή όχι στον Παναθηναϊκό διότι το θέμα έχει εξαντληθεί μέχρι εκεί που δεν πάει. Μια σχετική αναζήτηση στο google να κάνετε και θα διαβάζετε ως το καλοκαίρι μύθους και πραγματικότητες. Μην σας ταλαιπωρώ μέρες που είναι με ανακεφαλαιώσεις.
Προσωπικά ο Αντωνίου μου είναι συμπαθής και εκτιμώ τη δουλειά του (δεδομένου και ότι κολύμπησε σε νερά που – αρχικά – δεν γνώριζε), ξέρω ωστόσο αρκετά πράγματα που θα μπορούσε να τα κάνει διαφορετικά. Πάντως, στην όποια κριτική του κάνω θα προσμετράω πάντοτε ότι αφιερώθηκε με όλες του τις δυνάμεις σε αυτή τη δουλειά και ότι… παραήταν ΕΝΤΙΜΟΣ. Τα δύο τελευταία σε κάποιους μπορεί να μοιάζουν αδιάφορα, εγώ θα πω απλά πως σε αυτή τη θέση δεν τα συναντάς εύκολα.
Για να τελειώνουμε: Τον Αντωνίου πάντα θα τον κυνηγάνε ο Μελίσσης, ο Κλέιτον, ο Ροντρίγκο, ο Μάτος, ο Ίβανσιτς, ο Εντόι, η ατάκα «δεν γυρίζω πίσω ούτε νεκρός», η αρθρογραφία του στο derby, τα πολλά – πολλά με τον Πατέρα και ένα σωρό ακόμη που δεν είναι της παρούσης να αναλύσουμε καθώς τα ξέρω και τα ξέρετε.
Στους ίδιους επικριτές του θα περνούν αδιάφορες οι μεταγραφές στιλ Σισέ. Διότι όπως λένε «δεν θέλεις τεχνικό διευθυντή για να πάρεις τον Σισέ», άσχετα αν εκεί είναι το πραγματικό ρίσκο, αφού «ξετινάζεις» το μπάτζετ. Αλλά τι να λέμε τώρα!
Επαναλαμβάνω πως επειδή ο Παναθηναϊκός είχε και έχει τεχνικό διευθυντή, ο οποίος αν κρίνω και από τα καλοκαιρινά – συλλεκτικά αφιερώματα είναι και ο καλύτερος (άσχετα αν αυτοί που δάνεισε μέσα σε πανηγυρικό κλίμα επιστρέφουν ο ένας μετά τον άλλον), τζάμπα συζητάμε και το κακό είναι μικρό.
Για μένα το μεγαλύτερο «θέμα» με την αποχώρηση του Αντωνίου έχει να κάνει στα αποδυτήρια. Αυτός τα «κράταγε» τις δύο πρώτες σεζόν, αυτός προσπάθησε να τα κρατήσει και φέτος αλλά την έχασε τη μάχη και μάλιστα πανηγυρικά. Επειδή λοιπόν είπαμε ότι ο Παναθηναϊκός έχει τεχνικό διευθυντή, ας βρει και έναν άνθρωπο για την «βρώμικη» δουλειά και πάμε παρακάτω.
Όσο για τα υπόλοιπα, δεν έχω να πω κάτι και ισχύουν όσα είχα γράψει στην προηγούμενη επαφή μας. Απλά παρακολουθώ με ενδιαφέρον την αγωνιώδη προσπάθεια μιας χούφτας νοσταλγών (της παντοκρατορίας του Ολυμπιακού ή της άδειας Λεωφόρου;) να μας πείσουν πόσο σκατά τα έκαναν ο Βγενόπουλος και ο Πατέρας και τι καλά που περνάγαμε με τον Βαρδινογιάννη και κάπως διασκεδάζω την παναθηναϊκή μου πίκρα για τις εξελίξεις.
Πηγή: gazzetta.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις