Ο Ευγένιος Δαδαλιάρας γράφει στο blog του για το ντέρμπι στην Τούμπα και τον αποκλεισμό του ΠΑΟΚ από τον τελικό του Κυπέλλου...
Στις αρχές της δεκαετίας του '90 και στα μέσα της πρώτης του 2000 γύρισε το βράδυ της Τετάρτης (16/3) ο ΠΑΟΚ. Τότε μπορεί να υπήρχαν λόγοι σοβαροί. Τώρα, όμως, γιατί;
Ο ΠΑΟΚ γνώρισε ήττες σε πολλά επίπεδα το βράδυ της Τετάρτης (16/3) στην Τούμπα. Αγωνιστικά, από την ΑΕΚ. Οπαδικά, από αυτούς που μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο και διέκοψαν το ματς. Διοικητικά, γιατί μετά από τρία χρόνια σκληρής προσπάθειας και πρωτοφανούς συσπείρωσης του κόσμου, δεν κατάφερε ο σύλλογος να πάψει να ταλαιπωρείται από τέτοια φαινόμενα. Προπονητικά, γιατί σε ένα ακόμη παιχνίδι με την ασταθή ΑΕΚ, οι "ασπρόμαυροι" όχι μόνο δεν επικράτησαν, αλλά έχασαν από γκολ που "φώναζε" από χιλιόμετρα ότι μπορούσε να βάλει η "Ένωση".
Στα παραπάνω, προσθέστε και το γεγονός ότι "ξενέρωσαν" τόσο οι παίκτες, οι οποίοι παρεμπιπτόντως δεν έχουν καμία δικαιολογία για το γεγονός ότι δεν προσπάθησαν όσο έπρεπε απέναντι στην ΑΕΚ, όσο θα ήθελαν οι τριάντα χιλιάδες οπαδοί που βρέθηκαν στο γήπεδο και οι εκατοντάδες χιλιάδες που παρακολουθούσαν το παιχνίδι από μακριά, που κινδυνεύει ο ΠΑΟΚ να χάσει και τον τελευταίο σοβαρό στόχο της σεζόν, που είναι κατ' αρχήν η είσοδος στα πλέι οφ και κατά δεύτερον η κατάκτηση της δεύτερης θέσης. Γιατί, μην ξεχνιόμαστε, μπορεί το Κύπελλο να χάθηκε, όμως, ουσιαστικά για να μεγαλώσει πραγματικά ο ΠΑΟΚ, η πραγματική διέξοδος είναι -επιτέλους- η συμμετοχή σε όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ.
Για να συνοψίσουμε, η γενική εικόνα που βγαίνει από όσα διαδραματίστηκαν το βράδυ της Τετάρτης (16/3) στην Τούμπα είναι ότι ο ΠΑΟΚ γύρισε πολλά χρόνια πίσω. Ότι γύρισε στις αρχές της δεκαετίας του '90, τότε στο αλήστου μνήμης παιχνίδι με την Παρί Σεν Ζερμέν, και στα μέσα της πρώτης δεκαετίας του 2000, τότε με τους τσαμπουκάδες στα παιχνίδια με την Μακάμπι Τελ Αβίβ και την Άλκμααρ. Για να μην θυμηθούμε κι άλλα ματς στην Ελλάδα.
Γιατί;
Έχουμε, λοιπόν, και λέμε. Στις αρχές της δεκαετίας του '90 στο τιμόνι της ομάδας ήταν ο Θωμάς Βουλινός. Ό,τι έγινε τότε στο παιχνίδι με την Παρί (η οποία εκείνη την εποχή με τον Γουεά στη σύνθεσή της έπαιζε σπουδαία μπάλα), έγινε για να πέσει η διοίκησή του. Αυτό ως ένα βαθμό να το καταλάβουμε. Ειδικά όσοι έχουν ζήσει εκείνες τις καταστάσεις, θυμούνται καλά τι συνέβαινε και ποια ήταν η κατάσταση.
Στα μέσα της δεκαετίας του 2000, οι τσαμπουκάδες γίνονταν για να φύγει η διοίκηση του Γιάννη Γούμενου, στην οποία οι οπαδοί (κι όχι άδικα) καταλόγιζαν ένα σωρό πράγματα. Κι αυτό ως ένα βαθμό να το καταλάβουμε.
Τώρα, ο τσαμπουκάς που έγινε στο παιχνίδι με την ΑΕΚ, τι εξυπηρετεί; Να πιεστεί να αποχωρήσει η διοίκηση του Θόδωρου Ζαγοράκη; Μα, οι ίδιοι οι οπαδοί πριν τέσσερα χρόνια δεν έκαναν ολόκληρο αγώνα να φέρουν τον Ζαγοράκη στη διοίκηση; Κι άιντε και θέλουν τώρα να τον διώξουν, δεν υπήρχε άλλος τρόπος να το κάνουν; Υποτίθεται ότι ο λαός έχει ανοικτή γραμμή επικοινωνίας μαζί του. Έτσι δεν είναι;
Να υποθέσουμε ότι η μπούκα έγινε για να τα βάλουν οι οπαδοί με τους παίκτες. Δεν υπήρχε άλλος χώρος κι άλλος τρόπος να γίνει αυτό; Έπρεπε να διαλυθεί το σύμπαν, να τιμωρηθεί η ομάδα και να κινδυνεύει να γκρεμιστεί ένα οικοδόμημα που με κόπους και θυσίες -κυρίως των ίδιων των οπαδών- χτίζεται την τελευταία τριετία;
Να υποθέσουμε ότι έγινε για κοινωνικούς λόγους. Η Θεσσαλονίκη και η Μακεδονία γενικότερα χτυπούν κόκκινο στο θέμα της ανεργίας και μερίδα των οπαδών του ΠΑΟΚ δεν αντέχει να βλέπει τους καλοπληρωμένους παίκτες της ομάδας, οι οποίοι μάλιστα τολμούν και κάνουν και αποχή από τις προπονήσεις για τα χιλιάδες ευρώ που τους οφείλονται, να χάνουν με κατεβασμένα χέρια. Να το δεχτούμε. Δεν πλήττουν, όμως, με αυτόν τον τρόπο τους ίδιους τους συνοπαδούς τους, 19.000 και πλέον εκ των οποίων πλήρωσαν από το υστέρημά τους εισιτήριο διαρκείας (δεν είναι δα όλοι από αυτούς ζάμπλουτοι) και θα χάσουν, για όσο τη χάσουν, την μοναδική ίσως χαρά που τους απέμεινε σε περίοδο οικονομικής κρίσης, δηλαδή το γήπεδο; Θέλεις διαδήλωση και διαμαρτυρία, βγες στο δρόμο. Πήγαινε στο Υπουργείο. Υπάρχουν τρόποι και δεν θα πει και κανείς τίποτε. Γιατί πρέπει να πέσεις πάνω στον ΠΑΟΚ και τον όποιον ΠΑΟΚ;
Να υποθέσουμε ότι οι συγκεκριμένοι οπαδοί επηρεάστηκαν από την κασετολογία των ημερών και θέλησαν να ξεσπάσουν για τη βρωμιά που υπάρχει στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Μα, ο ΠΑΟΚ εν προκειμένω δεν εμπλέκεται πουθενά. Άρα, ούτε αυτό στέκει.
Τότε, γιατί; Γιατί έπρεπε να γραφτεί μια ακόμη μαύρη σελίδα στα κιτάπια αυτού του πολύπαθου συλλόγου; Μια μαύρη σελίδα που να είναι σίγουροι όλοι ότι θα κάνει το γύρο της Ευρώπης και θα φτάσει και στα ψηλά κλιμάκια της UEFA, τα στελέχη των οποίων τόσο αγώνα έδωσαν οι διοικούντες αυτή τη σεζόν να τα πείσουν ότι ο ΠΑΟΚ έχει αλλάξει και δεν είναι όπως παλιά. Σημειωτέον εδώ ότι δεν αναφερόμαστε καν στο παιχνίδι με τη Φενέρ κι όσα έγιναν στην Τουρκία, γιατί εκεί υπήρχαν ειδικές συνθήκες και στο φινάλε οι τελευταίοι που έφταιξαν ήταν οι οπαδοί του "Δικέφαλου".
Μάχη ως το τέλος
Ο ΠΑΟΚ το βράδυ της Τετάρτης (16/3) έχασε ένα παιχνίδι που για πολλούς λόγους δεν έπρεπε να χάσει και μαζί μια συγκλονιστική ευκαιρία. Να διεκδικήσει με σοβαρές πιθανότητες την κατάκτηση ενός τροπαίου, που θα τον βοηθούσε να πάρει ξανά τα πάνω του μετά από πολλά χρόνια που παραμένει χωρίς τίτλο.
Αυτό είναι γεγονός και δεν αλλάζει. Η σεζόν, όμως, δεν τελείωσε. ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ! Υπάρχει στόχος και είναι μπροστά. Ακούει στο όνομα Τσάμπιονς Λιγκ ή στη χειρότερη Γιουρόπα Λιγκ. Ο ΠΑΟΚ δεν πρέπει να χάσει κι αυτό το τρένο. Πρέπει να δώσει τη μάχη ως το τέλος. Και για να γίνει αυτό, πρέπει οι παίκτες, οι οποίοι άκουσαν τα μύρια όσα φεύγοντας το βράδυ της Τετάρτης (16/3) από την Τούμπα να βρούνε το κουράγιο για να παλέψουν.
Όσο για τους οπαδούς που ζητούν αλλαγές εδώ και τώρα και τους παίκτες που δεν συμπαθούν να φύγουν από την ομάδα, πρέπει να καταλάβουν κι αυτοί ότι υπάρχει δρόμος ακόμη μπροστά και ότι δεν είναι η χρονιά για χάσιμο, όπως δεν είναι καμιά χρονιά για χάσιμο, όταν μιλάμε για μεγάλους συλλόγους. Ούτε οι αλλαγές γίνονται με τη μία, γκρεμίζοντας τα πάντα σε μία μέρα. Υπάρχει καλοκαίρι μπροστά κι οι βιαστικοί πρέπει να ξέρουν ότι οι αλλαγές δεν θα είναι λίγες. Τώρα, υπάρχει μια μάχη που πρέπει να δοθεί. Και σε αυτή τη μάχη χρειάζονται όλοι.
Υ.Γ.: Αλήθεια, γιατί εδώ και δεκαετίες ο ΠΑΟΚ ως οργανισμός ξοδεύει τόση ενέργεια για να κερδίσει τον Ολυμπιακό και παθαίνει ζημιές από τους άλλους δύο του ΠΟΚ; Αυτό δεν πρέπει κάποτε να αλλάξει;
Πηγή: olapaok.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις