Τα βλέμματα έχουν στραφεί στην Ευρωλίγκα. Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός συγκεντρώνουν όλο το ενδιαφέρον. Αυτή είναι η πραγματική ευκαιρία του μπάσκετ
Στο περιβάλλον της κασσετολογίας, που ανάλογα με την οπαδική προέλευση, μετατρέπεται και κασσετολαγνεία, σε μία εποχή που το ποδόσφαιρο αποδεικνύει ότι στερείται αποσμητικών για να καλύψει τη μπόχα και παράλληλα το αγωνιστικό ενδιαφέρον έχει φουντάρει, έρχεται το μπάσκετ για να αναδείξει (και πάλι) την πραγματική έννοια και τη σημασία του μάχεσθαι.
Αυτή είναι μία πραγματική ευκαιρία για το μπάσκετ. Και πριν προλάβετε να μας εξοβελίσετε ωσάν γραφικούς, διαβάστε μας πρώτα. Όχι, μέσα από αυτές τις αναμετρήσεις η βία δε θα εξαλειφθεί, ούτε θα επιχειρήσει να ισχυριστεί κάποιος ότι στο μπάσκετ δεν υπάρχουν κάφροι. Σοβαροί να είμαστε. Η βία στην Ελλάδα είναι κοινωνικό φαινόμενο κι επαναλαμβανόμενο σε κάθε δημόσια έκφραση. Σε μία χώρα που οι οδηγοί (πολύ περισσότερο τον τελευταίο καιρό, που τα νεύρα είναι συσσωρευμένα) ψάχνουν μία αφορμή για να βγουν έξω και να πλακωθούν με τον διπλανό που τον αποκάλεσε «μαλάκα» (λες και του έκανε τη μούρη κρέας), δεν μπορούμε να μιλάμε μεμονωμένα για αθλητική βία. Αλλά αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο.
Οι αγώνες που θα δώσουν ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός για την Ευρωλίγκα και την πρόκριση στο Φάιναλ Φορ με τη Σιένα και τη Μπαρτσελόνα αντίστοιχα, είναι μία πρώτης τάξεως συνθήκη για να μας κάνει να θυμηθούμε.
Να θυμηθούμε. Πως είναι να παλεύεις για έναν πραγματικά μεγάλο στόχο, ισότιμα και ισοδύναμα με την ευρωπαϊκή ελίτ. Διότι το ελληνικό είναι η ελίτ.
Να θυμηθούμε. Πως είναι να κερδίζεις και να χαίρεσαι τις νίκες. Διότι κυρίες και κύριοι, αν και οι δύο αιώνιοι βρίσκονται στη ελίτ, η παλιότερες εποχές, που η θέση στο Φάιναλ Φορ ήταν καπαρωμένη, έχουν περάσει. Μία νίκη επί της Μπαρτσελόνα, ή της Σιένα θα μπει στο πετσί του φιλάθλου, θα τη νιώσει, θα τη χαρεί. Και δε θα τη θεωρήσει αυτονόητη. Όπως πιθανώς γίνεται από την αρχή της σεζόν. Αν δε, οι νίκες γίνουν τρεις, τότε. Ντελίριο!
Να θυμηθούμε. Πως είναι να γίνονται να διεξάγονται μεγάλα ματς σε ανθρώπινες συνθήκες, με τον κόσμο να φωνάζει για την ομάδα του και στο τέλος να μη φοβάται κανείς ότι θα μπουν οι κάφροι στο γήπεδο, ή θα κάψουν τη φανέλα ενός αντιπάλου. Οκ, οι συνθήκες στα ελληνικά γήπεδα δε θα μοιάζουν με αυτές των Γάλλων, ή των Ισπανών, αλλά στους ευρωπαϊκούς αγώνες (όπου οι οπαδοί γνωρίζουν πως δεν πρέπει να παραφερθούν) την ατμόσφαιρα που υπάρχει στα ελληνικά γήπεδα τη ζηλεύει όλος ο κόσμος.
Να θυμηθούμε. Ότι τελικά υπάρχουν και μικρά παιδιά, εν δυνάμει αθλητές, που βρίσκονται στο μεταίχμιο της απόφασής τους, «δημοπρατώντας» την αγάπη τους στους υποψήφιους που θα τους προσφέρουν τα πιο έντονα συναισθήματα. Επί 15 μέρες, το μπάσκετ θα βρίσκεται στο επίκεντρο (ελπίζουμε τουλάχιστον), η αγωνία θα εκτιναχθεί κι αν οι σειρές καταλήξουν σε 5ους αγώνες, όλη η Ελλάδα θα χορεύει στον αστερισμό της Βαρκελώνης. Σκεφτείτε πόσο όμορφο θα είναι αυτό.
Να θυμηθούμε. Ότι στον αθλητισμό, δεν υπάρχουν μόνο κασσέτες, παράγκες, παράγοντες-γκάγκστερ και τραγικό θέαμα. Κι αν μη τι άλλο, στο μπάσκετ τέτοια φαινόμενα δεν παρατηρούνται και, μα την αλήθεια, στην Ελλάδα έχουμε ξεχάσει πως διαθέτουμε πολλές από τις πιο ισχυρές προσωπικότητες του διεθνούς μπασετικού στερεώματος. Δίχως υπερβολή, τον αντίστοιχο Μέσι, τον αντίστοιχο Τζέραρντ και βέβαια τον αντίστοιχο Μουρίνιο και τον Σερ Αλεξ.
Να θυμηθούμε. Ότι δεν είναι ευκαιρία να γίνεις ένας τελικός Κυπέλλου με 700 στρατευμένους εκατέρωθεν. Είναι όμως ευκαιρία όταν θα δούμε γήπεδα γεμάτα, τα μηλίγγια να τινάζονται από αγωνία, όταν οι φωνές του κόσμου θα είναι τόσο ισχυρές που μπορούν να κόψουν το δρόμο ακόμα και του γιαπωνέζικου ραδιενεργού νέφους, όταν επί δύο εβδομάδες το μπάσκετ θα βρίσκεται σε πρώτο πλάνο.
Ας ταχθούν στο πλευρό μας ελάχιστοι. Εμείς θα το φωνάζουμε όμως. Ηρθε η ώρα να απολαύσουμε αθλητισμό, ήρθε η ώρα να απολαύσουμε μπάσκετ. Άλλες χώρες έχουν την πολυτέλεια να βιώνουν αντίστοιχα συναισθήματα στο Τσάμπιονς Λίγκ. Εμείς στην Ευρωλίγκα. Και πάλι μάγκες είμαστε!
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις