Ο Νικόλας Βασιλαράς γράφει στο blog του για τη νίκη του Παναθηναϊκού στη Βαρκελώνη, της ομάδας που έχει πάντα τα κλειδιά της νίκης...
«Χαίρεται η Ελλάδα, που 'χει τέτοια ομάδα, που της νίκης έχει πάντα τα κλειδιά». Έτσι ακριβώς όπως το λέει και ο ύμνος. Διότι ειδικά στο μπάσκετ τέτοια ομάδα δεν έχει ξαναβγεί ποτέ! Και τα κλειδιά της νίκης τα έχει ΠΑΝΤΑ!
Οι Παναθηναϊκοί είναι αλήθεια πως στο συγκεκριμένο άθλημα είναι τόσες οι χαρές που έχουμε πάρει που φτάνουν και περισσεύουν για… πολλές ζωές. Δεν είναι τυχαίο ότι όταν το απόγευμα της Κυριακής 400 μέλη του Φορέα ξεπροβόδησαν την αποστολή έξω από τα αποδυτήρια του ΟΑΚΑ ήταν ξεκάθαροι: «Για μας χάσετε ή κερδίσετε δεν αλλάζει κάτι. Στο μυαλό μας είστε πάντα νικητές». Και το πίστευαν. Γιατί έτσι νοιώθουν όλοι οι οπαδοί του «τριφυλλιού».
Κάθε χρόνο ακούμε ότι η ομάδα αυτή είναι κορεσμένη από τίτλους, ότι θα κάτσει στην άκρη για να περάσει ο επόμενος και άλλες τέτοιες αηδίες. Βλέπουμε όμως πως ακόμη και φέτος που έχουν γίνει κάποια λάθη στον σχεδιασμό αυτές οι φανέλες με τα πέντε αστέρια φτάνουν και περισσεύουν για να πάρουν τα… σώβρακα των αντιπάλων. Όσο θα βρίσκεται στον πάγκο ο τεράστιος Ζέλικο, καλό είναι οι υπόλοιποι να ασχολούνται με κανένα άλλο άθλημα. Αν θέλουν να δουν χαρά στα σκέλια τους...
Να το πω ωμά και ρεαλιστικά; Ε θα πρέπει να είσαι τουλάχιστον μαλάκας για να πεις ότι η ομάδα του Ομπράντοβιτς ή του Διαμαντίδη δεν έχει τύχη με την Μπαρτσελόνα. Και υπήρξαν πολλοί τέτοιοι, που έμειναν τελικά με το… αυτό στο χέρι. Φαβορί εννοείται πως δεν ήταν ο Παναθηναϊκός στην αρχή της σειράς των αγώνων τόσο με βάση τη φόρμα, όσο και το αβαντάζ της έδρας. Άλλο να λες αυτό και άλλο να τον αποκλείσεις όμως. Γιατί μετά μπορεί και να ψάχνεις πέτρα για να κρυφτείς.
Είναι στιγμές που πιστεύεις ότι τα έχεις δει όλα με αυτά την ομάδα, αλλά βλέπεις ότι τελικά πάει και πιο κάτω το όνειρο. Ναι, στο -16 οι περισσότεροι νομίζαμε πως «χαιρετάμε» και πάμε για… καλώς τα παιδιά 3-0. Και εγώ έτσι πίστεψα, δεν το κρύβω. Επειδή μάλιστα είχε τελειώσει ο Ολυμπιακός με την Σιένα και δεν είχα με τι να γελάσω, έβαλα για 3-4 λεπτά τις «Οικογενειακές Ιστορίες» στον Αλφα όπου εκεί το γέλιο είναι πάντα… εξασφαλισμένο. Ασχετα αν βλέπεις πολλές φορές την αλήθεια και τη ζωή κατάμουτρα.
Από τη στιγμή που η διαφορά άρχισε να πέφτει από τους δέκα τα πράγματα άρχιζαν να ξεκαθαρίζουν στο μυαλό κάθε Παναθηναϊκού που… σέβεται τον εαυτό του. Το έβλεπες στα πράσινα βλέμματα που γυάλιζαν, ενώ αν ήσουν και στο γήπεδο θα το… μύριζες κιόλας από τους αντιπάλους και την εξέδρα. Πάνω τους τα είχανε κάνει μόλις είδαν το πεντάστερο θηρίο να ξυπνάει. Στην… κάλτσα πρέπει να τους είχε φτάσει. Τελικά ο Παναθηναϊκός πήρε αυτό που του έκλεψαν στο πρώτο ματς, έχει δρόμο ακόμη για να ξαναπάει (και να το σηκώσει) στη Βαρκελώνη, είναι όμως πλέον αυτός στη θέση του οδηγού σπάζοντας την έδρα του αντιπάλου. Θυμίζει σε όλους μας κάτι από… Μπολόνια και μακάρι να το επαναλάβει.
Μου αρέσει να γράφω για μπάσκετ γιατί το κάνω ελεύθερα χωρίς να σκέφτομαι οποιαδήποτε συνέπεια. Όπως μου αρέσει να πηγαίνω και στο γήπεδο. Βλέπετε δεν έχω καμία σχέση με το μπασκετικό ρεπορτάζ, οπότε όταν βλέπω τα ματς δεν θεωρώ τον εαυτό μου (για 2 ώρες) δημοσιογράφο γι’ αυτό και κάθομαι πάντα στην εξέδρα. Παλιά δεν έχανα ματς και θυμάμαι εποχές «Τάφου» και κυρίως Γλυφάδας να είναι πάντα μέσα. Τώρα θα το κάνω 6-7 φορές το χρόνο, στα «καλά» τα παιχνίδια και αν.
Και την Τρίτη είναι σίγουρα ένα από αυτά. Ελπίζω, αν και δεν το βλέπω, να ξεμπερδέψουμε… κάποια στιγμή με το ΔΣ γιατί το ΟΑΚΑ μας περιμένει. Ειδάλλως την Πεμπτη. Στο τελειωτικό χτύπημα στα καταλανάκια. Γενικώς πάντως να ‘ναι καλά αυτή η ομάδα. Μας έφτιαξε τη διάθεση βραδιάτικα. Tο μόνο κακό είναι ότι σε βάζει διαρκώς σε έξοδα. Κάθε τρεις και λίγο να αγοράζεις καινούργια φανέλα, για να προσθέτεις και ένα έξτρα αστέρι, δεν λέει σε εποχές οικονομικής κρίσης...
Πηγή: gazzetta.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις