Για την αλλαγή στην παναθηναϊκή ζωή των φίλων του συλλόγου γράφει στο blog του ο Γιάννης Σερέτης, μετά και τις τελευταίες εξελίξεις στην ομάδα.
• Όσο περνούν οι ημέρες, τόσο περισσότερο αντιλαμβάνεται ο φίλος της ομάδας ότι αλλάζει η παναθηναϊκή ζωή του. Και εγώ τόσο περισσότερο συνειδητοποιώ το ειδικό βάρος αυτής της ομάδας, την τεράστια δυναμική της για τα μέτρα της Ελλάδας και την ευθύνη του (όποιου) διαχειρίζεται τις τύχες της.
• Προχθές, επί παραδείγματι, συνειδητοποίησα πόσο δύσκολο είναι για ανθρώπους οι οποίοι στον επαγγελματικό βίο τους έχουν κληθεί αμέτρητες φορές να λάβουν σημαντικές ή και σκληρές αποφάσεις, να ψηφίσουν «ναι» για την πώληση παικτών όταν κλήθηκαν σε ψηφοφορία από τον Γόντικα, που ήθελε να ξέρει πώς θα πορευτεί, αν επιβεβαιωθούν οι εκτιμήσεις για συγκέντρωση ποσού τελικά μικρότερου των 6 εκατ. ευρώ (με τις αισιόδοξες, αν και του… «αέρα» θεωρίες).
• Πόσο δύσκολο ήταν για ανθρώπους επιτυχημένους στον τομέα τους (Πατέρας) και μπροστάρηδες, τολμηρούς, καινοτόμους στην επαγγελματική ζωή τους (Βγενόπουλος) να είναι παρόντες, να καταθέσουν επισήμως τις προτάσεις τους και τις προθέσεις τους, αντί να στέλνουν τον Αντώνη Αντωνιάδη να μιλά για τον… Άκη Ζήκο και τον Μάνο Μαυροκουκουλάκη να λέει «όχι».
• Τόση έλλειψη θάρρους; Τόση έλλειψη τόλμης στα δύσκολα; «Λευκό» ο Γιάννης Βαρδινογιάννης, την ίδια στιγμή που ορισμένα προσκείμενα στην οικογένεια μέλη του Δ.Σ. είχαν ψηφίσει «ναι»; Καμία πρόταση από τους υπόλοιπους; Καμία συγκροτημένη προσπάθεια για εύρεση αγοραστή; «Φεύγω» από αρκετούς μικρομετόχους (πλην Παναγιώτη Δάβαρη); «Κρυφτούλι» οκτάχρονου από τον άλλοτε λαλίστατο (είτε με δηλώσεις είτε με ανακοινώσεις) Βγενόπουλο; Λόγια παχιά, αν και αληθινά εν μέρει, από τον Θανάση Γιαννακόπουλο; Διαπιστώσεις μόνο; Όχι προτάσεις; Καμία ιδέα; Μόνο «πόσα λεφτά θα μπουν και πόσα πρέπει να βγάλουμε από πωλήσεις και μείωση του μπάτζετ»;
• Αυτή είναι η παναθηναϊκή συνείδηση όλων των άλλων πλην Τζίγκερ, επειδή το μαγαζί δεν είναι δικό τους; Μακριά από μας και ας γίνει ό,τι θέλει; Και αυτός είναι ο τρόπος που θα κάνει ο Βαρδινογιάννης τους φίλους του Παναθηναϊκού που δεν τον ήθελαν και τον έβριζαν πάρα πολλές φορές με χυδαίο τρόπο να αντιληφθούν τι χάνουν; Εκδικούμενος τον ίδιο τον Παναθηναϊκό;
• Το κρίμα στο λαιμό τους, σε κάθε περίπτωση. Η Ιστορία γράφει και δεν ξεγράφει. Γελιούνται, όμως, αν πιστεύουν ότι η σιωπηρή πλειονότητα των φίλων της ομάδας δεν ενημερώνεται, δεν ξέρει, δεν αξιολογεί, δεν αποδίδει ευθύνες. Γελιούνται αν νομίζουν ότι ο κόσμος ξεχνά. Βάσανα έχει πολλά στην καθημερινότητά του, αλλά δεν ξεχνά. Και εννοώ τη σιωπηλή συντριπτική πλειοψηφία και όχι τις «παρεούλες». Ο Παναθηναϊκός βιώνει (όχι –ακόμα– σε αγωνιστικό επίπεδο) τη χειρότερη περίοδό του στα χρόνια του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Και ακόμη δεν έχει συμπληρωθεί ούτε ένας χρόνος από την ωραιότερη, πιο αγαπησιάρικη, ενωτική και ενθουσιώδη γιορτή για το νταμπλ στην παναθηναϊκή ιστορία του επαγγελματικού ποδοσφαίρου…
Υ.Γ. Οι εξελίξεις και στον Ερασιτέχνη δεν είναι καλύτερες. Πίσω από τη χρυσόσκονη της συναυλίας της Άννας Βίσση, κρύβεται πόνος και πίκρα. Σύντομα θα μάθουμε και θα μάθετε περισσότερα. Το ελπίζω τουλάχιστον. Για να μάθουν όλοι την αλήθεια για τον τελευταίο χρόνο, την προσπάθεια που έχει γίνει με αξιοπρέπεια αλλά ελάχιστους πόρους, τα «παυσίπονα» με τα SMS και τις συναυλίες, τις υποσχέσεις που έμειναν στα λόγια και τον κόπο ελάχιστων ανθρώπων να συντηρηθούν τα τμήματα και να πληρωθούν οι προπονητές και οι αθλητές του συλλόγου ο οποίος μαζί με τον Πανελλήνιο έχτισε τον ελληνικό αθλητισμό.
Πηγή: leoforos.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις