Ο Γιάσμινκο Βέλιτς γράφει στο blog του για το «τρίποντο» του Παναθηναϊκού στην Ξάνθη και την πρόθεση του Φερέιρα να περάσει στην ομάδα κάποια στοιχεία της αγωνιστικής του φιλοσοφίας.
Το χθεσινό παιχνίδι ήταν ένα παιχνίδι πάνω από το μέσο όρο του επιπέδου του ελληνικού πρωταθλήματος, με δύο ομάδες που ήθελαν να παίζουν η κάθε μια το ποδόσφαιρο της, χωρίς πολλές σκοπιμότητες (ίσως σε αυτό βοήθησε και το γρήγορο γκολ). Το ματς είχε καλό ρυθμό και ένταση, ιδιαίτερα αν λάβουμε υπόψιν το γεγονός πως ήταν το πρώτο παιχνίδι μετά τις γιορτές. Αν και ήταν αρκετά ισορροπημένο το ματς στη μεγαλύτερη διάρκεια του, την διαφορά την έκαναν τα δύο γκολ (στο 1' και 93') που έδωσαν στον Παναθηναϊκό μια δίκαια νίκη.
Η ομάδα της Ξάνθης στη μεγαλύτερη διάρκεια του ματς αγωνίστηκε με σύστημα 4-2-3-1 ενώ έπειτα από τη είσοδο του Μπούγκα προσπάθησε να κυνηγήσει την ισοφάριση παίζοντας 4-4-2. Παρουσιάζεται σαφώς καλύτερη το τελευταίο διάστημα και με κάποια προσωπικότητα στο παιχνίδι της. Έχει μια καλή κυκλοφορία της μπάλας, κυρίως μέχρι τη περιοχή του αντιπάλου της όπως και μία καλή αμυντική λειτουργία στη φάση της οργανωμένης άμυνας. Το πρόβλημα της αρχίζει όταν πλησιάζει την περιοχή του αντιπάλου, εκεί δυσκολεύεται να βρει τις κατάλληλες λύσεις, αλλά και αμυντικά είναι ευάλωτη στις αντεπιθέσεις του αντιπάλου. Επίσης, οπωσδήποτες πρέπει να βελτιώσει τις μεταβιβάσεις, τόσο αυτές από άμυνα στην επίθεση, όσο και από επίθεση στην άμυνα.
Ο Παναθηναϊκός έπαιξε μέχρι το 80' περίπου, το 4-1-4-1 και στο τελευταίο δεκάλεπτο (μετά την είσοδο του Μαρίνου) άλλαξε σε 4-2-3-1 με δύο αμυντικά χαφ, θέλοντας έτσι να ανταποκριθεί καλύτερα στα ρίσκα που έπαιρνε η Ξάνθη, αλλά και να κλειδώσει την νίκη με αυτό τον τρόπο, Ηταν αιστητά πιο φρέσκος, πιο ζωηρόςκαι με μεγαλύτερη ένταση στο παιχνίδι του, συγκριτικά με τα τελευταία παιχνίδια του 2010. Σίγουρα μια τέτοια εικόνα βοηθήθηκε και από μια καλύτερη αγωνιστική οργάνωση της ομάδας του Παναθηναϊκού.
Στην αμυντική λειτουργία του ο Παναθηναϊκός δεν αντιμετώπισε ιδιαίτερα προβλήματα. Ηταν αποτελεσματικός και καλά οργανωμένος, ανεξάρτητα που ξεκινούσε η πίεση στον κάτοχο της μπάλας, πιο πίσω στο δικό του μισό γήπεδο (στη μεγαλύτερη διάρκεια του παιχνιδιού) ή λίγο πιο μπροστά προς το τέρμα του αντιπάλου (στα πρώτα 15'-20'). Υπήρχε συγκέντρωση, συνοχή των γραμμών και σωστές αποστάσεις αλλά και επιθετικός τρόπος άμυνας και όχι απλά αναμονή ποτέ θα χάσει την μπάλα ο αντίπαλος.
Από την άλλη, στην φάση της επίθεσης ο Παναθηναϊκός συνεχίζει να δυσκολεύεται στο να ελέγξει την μπάλα και να την κυκλοφορήσει σωστά και κατεπέκταση με αυτό το τρόπο να ελέγξει καλύτερα και το ίδιο το παιχνίδι. Προσπάθησε μεν να αναπτυχθεί από πίσω με την μπάλα κάτω, με τον Ζιλμπέρτο να αναλαμβάνει το ρόλο του οργανωτή στην πρώτη φάση της ανάπτυξης, αλλά αναγκάστηκε αρκετές φορές να παίζει πιο άμεσα προς τον Σισέ (λιγότερα από άλλες φορές). Υπήρχε μεγαλύτερη κινητικότητα, κυρίως από τον Νίνη (κατά διαστήματα) και τον Λέτο (στο πρώτο ημίχρονο κυρίως), αλλά οι κινήσεις αυτές και οι πρωτοβουλίες συνεχίζουν να έχουν ατομικό χαρακτήρα σε αρκετές περιπτώσεις.
Εκεί που ουσιαστικά κρίθηκε το παιχνίδι και η πλάστιγγα έγερνε προς την πλευρά του Παναθηναϊκού, ήταν στις μεταβιβάσεις από άμυνα στην επίθεση και το αντίθετο. Στις επιθετικές μεταβιβάσεις φάνηκε η πρόθεση του Παναθηναϊκού να βγαίνει γρήγορα και επικίνδυνα μπροστά όταν του άφηνε χώρους η Ξάνθη (όπως στο πρώτο γκολ και όχι μόνο), αλλά θα μπορούσε να είχε καλύτερες επιλογές καλύτερες επιλογές στην τελική πάσα. Στις αμυντικές μεταβιβάσεις φάνηκαν συνηδητοποιημένες άμεσες αντιδράσεις στις αλλαγές της κατοχής της μπάλας και πίεση στο σημείο που χανόταν η μπάλα και πολλές φορές η άμεση ανάκτηση της κατοχής.
Ατομική αξιολόγηση παικτών του Παναθηναϊκού:
Τζόρβας: χωρίς πολύ δουλειά, όταν χρειάστηκε ήταν παρών.
Βύντρα: πάντα μαχητικός και σταθερός
Σπυρόπουλος: βελτιωμένος συγκριτικά με τα τελευταία παιχνίδια, καλή συνεργασία με Λέτο
Μπουμσόνγκ: συνεχίζει με την καλή εικόνα, πρέπει να αποφύγει επιπολαιότητες
Σαριέγκι: από τα πολύ καλά του παιχνίδια
Ζιλμπέρτο: πιο φρέσκος, πολύ καλός κυρίως στο πρώτο ημίχρονο τόσοο αμυντικά όσο και με την μπάλα
Κατσουράνης: βελτιωμένος, καλό παιχνίδι, καθοριστικός και στα δύο γκολ
Νίνης: ελπιδοφόρο το παιχνίδι που έκαε, απαιτείται μεγαλύτερη σταθερότητα.
Γκοβού: πρέπει να βελτιωθεί οπωσδήποτε, χρειάζεται και να υπάρξει λίγη υπομονή από όλους
Λέτο: στο πρώτο ημίχρονο έκανε πολλά πράγματα, έπεσε λίγο στο δεύτερο ημίχρονο
Σισέ: τρομερό το γκολ, απειλξητικός στην κόντρα, καλή συμπεριφορά κυρίως στο πρώτο ημίχρονο.
Χριστοδουλόπουλος: σφράγισε την νίκη μετά από ωραία κίνηση, έδειξε ορεξάτος.
Μαρίνος και Λουίς Γκαρσία: έπαιξαν πολύ λίγο
Διακριθέντες από την πλευρά του Παναθηναϊκού ήταν ο Σαριέγκι για 90 λεπτά, Ζιλμπέρτο και λέτο κυρίως στο πρώτο ημίχρονο, όπως και οι Νίνης, Μπουμσόνγκ κατά διαστήματα, χωρίς να υστερούν οιι υπόλοιποι.
Σε γενικές γραμμές η εικόνα του Παναθηναϊκού ήταν καλύτερη, χωρίς να υπάρχει λόγος να μιλάμε για θεαματικές βελτιώσεις και συνεχείς συγκρίσεις. Αυτό που έχει σημασία και μπορεί να παρατηρήσει κανείς είναι η πρόθεση του Φερέιρα να περάσει στην ομάδα κάποια στοιχεία της αγωνιστικής φιλοσοφίας που τον συνοδεύει (τουλάχιστον αυτό φάνηκε χθες).
Δηλαδή δυνατή και οργανωμένη άμυνα και γρήγορες μεταβιβάσεις από την άμυνα στην επίθεση και την επίθεση στην άμυνα, και λιγότερο το παιχνίδι κατοχής και επιβολής. Απομένει να δούμε τα επόμενα παιχνίδια αν όντως προς αυτή τη κατεύθυνση κινείται ο Παναθηναϊκός και πόσο θα ανταποκριθούν οι ποδοσφαιριστές του σε βάθος χρόνου σε αυτά που τους ζητάει ο προπονητή τους.
ΠΗΓΗ: gazzetta.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις