Ο Γιάννης Σκόκας γράφει στο blog του για το τροπάρι του Τζίγγερ με το 30%, τον άφαντο Βγενόπουλο και τις λύσεις που πρέπει να δοθούν στον Παναθηναϊκό.
Aναλυτικά το άρθρο του:
Τώρα που πέρασε (και) το Πάσχα μαζί με τα καθιερωμένα ευχολόγια, ήρθε η ώρα για τις λύσεις στον Παναθηναϊκό. Διότι όσο ωραίες και αν είναι οι ευχές, δυστυχώς ούτε αποτελούν την πραγματικότητα ούτε δίνουν λύση στα υπάρχοντα προβλήματα. Απλώς προσφέρουν μια ελπίδα και μια προσμονή ότι κάτι μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο.
Οι λύσεις δίνονται μόνο με τις πράξεις. Και επί του παρόντος δεν βλέπουμε πράξεις στον Παναθηναϊκό. Υπήρξε μήπως κάποια εξέλιξη μετά το τελευταίο διοικητικό συμβούλιο; Δεν νομίζω. Στα ίδια και χειρότερα βρίσκεται η ομάδα, καθώς εκτός των άλλων, δεν μπορεί να συνέλθει ούτε αγωνιστικά.
Κι όμως συνεχίζεται το ίδιο κρυφτούλι από όλους τους μεγαλομετόχους. Ο Βαρδινογιάννης ως κάτοχος του πλειοψηφικού πακέτου επαναλαμβάνει το τροπάρι περί 30% και δεν ανοίγει τα χαρτιά του σχετικά με το πλάνο (;) που έχει. Διότι, ας μην κοροϊδευόμαστε, του αρέσει δεν του αρέσει, μας αρέσει δεν μας αρέσει, αυτός είναι ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ Παναθηναϊκός και σε αυτόν ανήκει το 54,7 %. Στην παρούσα φάση λοιπόν, από τις προθέσεις του θα εξαρτηθεί η πορεία της ομάδας σε όλα τα επίπεδα (οικονομικά, αγωνιστικά, διοικητικά).
Παρ’ όλα αυτά, όσο ακούσατε εσείς κάτι, άλλο τόσο άκουσα και εγώ, πέραν της δήλωσης που έκανε κατά τη διάρκεια του διοικητικού συμβουλίου, η οποία ως επί το πλείστον αφορούσε το παρελθόν και τις διαφωνίες με τον Βγενόπουλο. Και για τα μελλούμενα, απλώς έκανε μια αναφορά στις γενναίες αποφάσεις που απαιτούνται. Ποιο είναι όμως το ζητούμενο στην παρούσα φάση; Να δοθεί λύση που θα διατηρήσει την ομάδα σε υψηλό επίπεδο ή να αποδείξει ο Τζίγκερ πόσο κακός ήταν ο Βγενόπουλος και πόσο έβλαψε την ομάδα; Δυστυχώς, η απαξίωση όσων έγιναν επί πολυμετοχικότητας μεγαλώνει τον διχασμό και δεν λειτουργεί προς όφελος του συλλόγου.
Από την άλλη, ο Βγενόπουλος συνεχίζει το… παιχνιδάκι του με τον Παναθηναϊκό. Παραμένει άφαντος την ώρα που βράζει ο τόπος και απλώς αφήνει (;) να διαρρέουν διάφορα σχετικά με τις δικές του προθέσεις. Από τον ίδιο όμως, ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Πού είναι οι καυτές ομιλίες, τα φλογερά λόγια και τα μεγαλεπήβολα σχέδια για τον Παναθηναϊκό της καρδιάς του; Πού είναι τώρα να μιλήσει, να εξηγήσει, να δώσει όραμα, να απολογηθεί ή να απαντήσει, την ώρα που ο σύλλογος έχει πάρει την κατηφόρα, για την οποία έβαλε και αυτός το χεράκι του στο σπρώξιμο;
Το γεγονός ότι επιτρέπει να αιωρούνται διάφορα και δεν αποσαφηνίζει ούτε γιατί εξαφανίστηκε ούτε τι σκοπεύει να κάνει αφήνοντας να συντηρείται μια νοσηρή κατάσταση για τον Παναθηναϊκό, τον καθιστά εις διπλούν συνένοχο για την πορεία που έχει πάρει η ομάδα. Και αν τελικά όλο αυτό αποδειχθεί ένα παιχνίδι τακτικής; Αξιζε τον κόπο να φτάσει ο σύλλογος στην παρούσα κατάσταση; Και με ποίο τίμημα;
Οι ώρες που διανύει ο Παναθηναϊκός είναι κρίσιμες και ιστορικές και θεωρώ ότι οι αποφάσεις που θα παρθούν θα καθορίσουν σε μεγάλο βαθμό το μέλλον του συλλόγου (τουλάχιστον σε βάθος διετίας). Οι συνθήκες απαιτούν ανοιχτά χαρτιά, ξεκάθαρες θέσεις και ένα καλά οργανωμένο (έξυπνο) πλάνο, το οποίο δεν θα βυθίσει την ομάδα αλλά θα τη διατηρήσει σε υψηλό επίπεδο. Κυρίως, όμως, οι συνθήκες απαιτούν Παναθηναϊκή καρδιά και αγάπη για τον σύλλογο. Δίχως αυτά το μέλλον πράγματι θα είναι δυσοίωνο…
Πηγή: leoforos.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις