Ο Γιάννης Νάτου γράφει στο blog του για την τέταρτη μέρα στη Βαρκελώνη και τα ωραία που μπήκαν στην ημερήσια διάταξη...
Το πρωί, ορισμένοι θυμόντουσαν έναν σκληρό και μετρημένο Ομπράντοβιτς στην αντίστοιχη συνέντευξη Τύπου του Βερολίνου, πριν από τον προ διετίας τελικό. Έπρεπε να ήσασταν όμως από μια γωνιά για τον δείτε, χαμογελαστό, πλακατζή, εύθυμο, προσηνή. Μπράβο Ζέλικο, μας άνοιξες την καρδιά. Κάπου εκεί έριξε και την ατάκα όταν τον ρώτησα αν βλέπει τίποτα διαφορετικό στον Σχορτσανίτη. «Ναι, καλή ερώτηση, η φανέλα του δεν είναι κόκκινη πλέον και δεν τρελαίνονται οι παίκτες όταν τον βλέπουν απέναντι», είπε, και οι πάντες στην αίθουσα έσκασαν στο γέλιο. Επί της ουσίας, σημείωσε βέβαια πως κάτι διαφορετικό κάνει ο Έλληνας σέντερ, το οποίο όμως γνωρίζει, ενώ από την άλλη, ο Ντέιβιντ Μπλατ έσπευσε να με επιβεβαιώσει για όσα σκέφτομαι τόσα χρόνια σχετικά με τη συμπεριφορά του Σοφοκλή: «Πρέπει να σκεφτεί κάποιος από πού προέρχεται, πώς μεγάλωσε, τι έχει περάσει, το μέγεθός του, πώς τον αντιμετωπίζει ο κόσμος από τότε που ήταν πιτσιρίκι. Για προσπαθήστε να φορέσετε για μια μέρα τα παπούτσια του, ναι, είναι μεγάλα, αλλά ας κυκλοφορήσετε μια μέρα με αυτά κι ελάτε μετά να μου πείτε, γιατί του συμπεριφέρομαι έτσι». Όλη η αλήθεια για τον Σόφο μέσα σε 55 λέξεις…
Όλα αυτά συνέβαιναν στην αίθουσα Τύπου του Παλάου Σαν Τζόρντι, την ώρα που έξω ο καιρός άλλαζε. Από καλοκαίρι, η Βαρκελώνη το γύρισε σε χειμώνα και οι ταξιδιώτες της τελευταίας στιγμής αναζητούσαν κάτι για να ρίξουν πάνω τους και να προφυλαχτούν. Όχι και οι κυρίες που επέλεξαν να παραβρεθούν στο γκαλά της Ευρωλίγκας. Κομψές, με τα καλά και σινιέ ρούχα τους που άφηναν τον ώμο απ’ έξω, πήγανε στο εκπληκτικό μουσείο της Βαρκελώνης, ένα από τα πολλά, για να δουν τους καλύτερους της διοργάνωσης, τον εξής ένα δηλαδή. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης τα πήρε όλα κι έφυγε, κι όταν το λέμε αυτό, εννοούμε πως τσάκωσε τα τρία βραβεία κι έφυγε από την πίσω πόρτα! Ο κορυφαίος της φετινής Ευρωλίγκας έχει αγώνα μπροστά του κι αυτός τυχαίνει να είναι ο μεγαλύτερος τελικός, δεν έχει ώρα για κοκτέιλ και pr. Άσε που το κοστούμι με τη μοβ γραβάτα δεν του πηγαίνει καθόλου και τον κάνει να νοιώθει άβολα…
Εκεί, πάντως, βρισκόταν ο Σιμόν Μιζράχι που είναι εμβληματικός πρόεδρος για τη Μακάμπι, αλλά και ιδρυτικό στέλεχος της Ευρωλίγκας. Έξι χιλιάδες Ισραηλινοί και τέσσερις χιλιάδες Έλληνες στις κερκίδες. Θα είναι πόλεμος ή γιορτή, τον ρώτησα. «Γιορτή», είπε ο άνθρωπος που σέβονται οι πάντες μετά τα 42 χρόνια θητείας του στην ομάδα του λαού! «Έχετε δίκιο, θα είναι κλειστός ο τελικός. Αλλά εγώ ξέρω ποιος θα κερδίσει», πρόσθεσε και με άφησε με την απορία…
Την ίδια ώρα στη ράμπλα, οι Ισραηλινοί στρώνονταν στη δουλειά. Τα εισιτήρια των 375 ευρώ πωλούνταν 750 και των 400 διπλάσια, στα 800. Γνώρισα και Έλληνα που πούλησε τα εισιτήριά του, για να βγάλει δυο μέρες ακόμη στην πόλη. Μα το Θεό, δεν τον κατάλαβα τον τύπο…
Εν συνεχεία, τράβηξα το δρόμο της επιστροφής κι έπεσα πάνω στα σιντριβάνια που σας έλεγα. Σπουδαίο θέαμα με φόντο όλη σχεδόν τη Βαρκελώνη, με ενημέρωσαν πως αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα για τους ταξιδιώτες. Με ενημέρωσαν και για κάτι άλλο πάντως οι φίλοι Καταλανοί, η Ισπανία λένε πως έχει 5 εκατομμύρια ανέργους. «Είδα ρεπορτάζ πως βγαίνετε από την Ευρωζώνη. Σε λίγο έρχεται και η δική μας σειρά με την οικονομική κρίση. Μετά την Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία, ακολουθούμε εμείς», μου είπε ένας φίλος. Κι όμως, αυτές τις μέρες στη Βαρκελώνη θαυμάζουμε την ομορφιά της πόλης, από πάνω μέχρι κάτω.
Αυτή θα τους μείνει ως κληρονομιά. Γιατί κι εμείς έχουμε ομορφιές, τα νησιά μας είναι πραγματικά μοναδικά. Μόνον που και σ’ αυτά για να πάμε, χρειάζονται πλέον αρκετά χρήματα, ενώ κι όποιος τα καταφέρνει περνά ελάχιστες μέρες του χρόνου ξέγνοιαστα.
Τις υπόλοιπες τι γίνεται;
Πηγή: Contra.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις