Facebook Pixel Τριφύλλι πασών των εποχών
Μπάσκετ
| 2011-05-09 12:05:00

Τριφύλλι πασών των εποχών

Τριφύλλι πασών των εποχών

O Nίκος Παπαδογιάννης γράφει στο blog του με αναμμένο το επινίκιο πούρο, για έβδομη φορά. Το ελληνικό μπάσκετ είναι εδώ, αντιστέκεται και επιμένει!
 

To είπα στη διάρκεια της τηλεοπτικής μετάδοσης, το έγραψα αλλού, το γράφω και εδώ, με το πρόσθετο θάρρος που μου δίνουν οι δηλώσεις του Ντέβιντ Μπλατ αμέσως μετά τον τελικό: ο Παναθηναϊκός της τελευταίας δεκαπενταετίας είναι η σημαντικότερη ομάδα που αναδείχθηκε ποτέ από τον ελληνικό αθλητισμό, ενώ ο Διαμαντίδης μπορεί να είναι ο πληρέστερος Ευρωπαίος μπασκετμπολίστας της Ιστορίας.

Για το δεύτερο σκέλος σάς παραπέμπω στον Μπλατ, ο οποίος έχει μελετήσει το μπάσκετ όσο λίγοι και πρόλαβε να δει ιδίοις όμμασιν πολλούς από τους ημίθεους της πορτοκαλί μπάλας. Προσθέτω μόνο ότι το μπάσκετ και γενικώς ο αθλητισμός του 21ου αιώνα είναι μια ιστορία εντελώς διαφορετική από τα αντίστοιχα των δεκαετιών του 1960, του 1970, ακόμα και του 1980.

Οι υπεραθλητές του σήμερα είναι έτη φωτός μπροστά από τους παλαιούς σε όλα τα επίπεδα, με σημείο-κλειδί την ποιότητα της προπόνησης και την επιστημονική υποστήριξη. Βρείτε το dvd με τον τελικό ας πούμε της Γάνδης και θα με θυμηθείτε. Για την εποχή του Μπέλοφ ή του Κόρατς δεν το συζητώ καν.

Όποιος συνέβη να παρακολουθήσει το περίφημο ντοκιμαντέρ της Λένι Ρίφενσταλ για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 στο Βερολίνο ασφαλώς συμφωνεί μαζί μου. Οι αθλητές εκείνων των καιρών έμοιαζαν με τα παιδιά της Μπιάφρας.

Όσο για τον Παναθηναϊκό, που σάρωσε και αυτό το φάιναλ φορ δίχως καλά καλά να επιστρατεύσει την πέμπτη ταχύτητα, τα λόγια είναι περιττά. Το modus vivendi και το modus operandi αυτής της ομάδας έχει ξεπεράσει προ πολλού τις συντεταγμένες του ναυαγισμένου ελληνικού αθλητισμού και της κακόμοιρης ελληνικής κοινωνίας, παρά τις κατά καιρούς παρασπονδίες σε θέματα σχέσεων με την εξέδρα των φανατικών. Ας πούμε ότι οι άνθρωποι της διοίκησής του είναι… πιο Έλληνες από τους προπονητές, τους παίκτες και το υπόλοιπο τεχνικό επιτελείο.

Τα αποδυτήρια έχουν στεγανά, ο Ομπράντοβιτς κρατάει το μοναδικό σετ κλειδιών, η ιεραρχία τηρείται απόλυτα, με τρανό παράδειγμα τον τρόπο με τον οποίο έγιναν οι απονομές σε Βερολίνο και Βαρκελώνη, οι παίκτες εργάζονται μεθοδικά και εμφανίζονται στο γήπεδο διαβασμένοι όσο λίγοι, οι αρχές τηρούνται απαρέγκλιτα και υπαγορεύουν οποιαδήποτε εκδήλωση της ομάδας στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου και έξω από αυτές.

Υπάρχει πρόγραμμα, αντάξιο κορυφαίου κολεγίου του NCAA. Επαγγελματισμός στην απόλυτη για τα ελληνικά δεδομένα έκφρασή του. Τι σχέση έχουν με Ελλάδα όλα αυτά;

Όταν τελείωσε η βραδιά στη Βαρκελώνη, αργά τη νύχτα με γεύμα και γλυκό κρασί στο Πορτ Ολίμπικ, ανακαλύψαμε ότι ουδείς είχε φέρει μαζί του πούρα. Αδιανόητο σφάλμα, για τα δεδομένα άλλων εποχών. Ρουτίνα κατάντησε για τον Παναθηναϊκό η κατάκτηση της ευρωπαϊκής κορυφής. Τι άλλο θα δουν τα μάτια μας με τούτη την ομάδα; Σε λίγο θα μας πουν ότι υπάρχει ελληνική ομάδα ικανή να κερδίσει 6 Κύπελλα Πρωταθλητριών σε 15 χρόνια...

Πηγή: gazzetta.gr

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις

Tags