Ο φίλος μας ο Αχιλλέας θα μας δικαιώσει...

Η ποδοσφαιρική σεζόν που ολοκληρώθηκε προχθές θα έπρεπε κανονικά να μνημονεύεται τα επόμενα χρόνια ως η «σεζόν Μαρινάκη».

Γράφει ο Βαγγέλης Μπραουδάκης.

Ο λόγος προφανής: ο Ολυμπιακός άλλαξε χέρια έπειτα από 17 χρόνια και στην πρώτη κιόλας σεζόν του ο νέος του μεγαλομέτοχος πήρε το πρωτάθλημα εκθρονίζοντας τον Παναθηναϊκό, ενώ παράλληλα αναγορεύτηκε σε Νο 2 θεσμικό παράγοντα -ως πρόεδρος της Super League- πίσω από τον πρόεδρο της ΕΠΟ...

Ωστόσο, όποιον κι αν ρωτήσεις από την πλατιά μάζα των φιλάθλων δεν θα χαρακτηρίσει τη σεζόν ως «σεζόν Μαρινάκη», αλλά ως «σεζόν Μπέου» και θα έχει και χίλια δίκια! Ο «υπασπιστής» κλέβει τη δόξα...

Τώρα που το σκέφτομαι, μάλιστα, παρατηρώ μια σατανική σύμπτωση. Το ίδιο είχε συμβεί και τη σεζόν 2004-2005. Και τότε ο Μπέος («φίλαθλος» του Πανιώνιου, θυμάστε;) είχε κλέψει την παράσταση σε μια περίοδο που πάλι ο Παναθηναϊκός ερχόταν από νταμπλ και τελικά ο Ολυμπιακός ξαναπήρε τα σκήπτρα...

Τότε ο Μπέος είχε κλέψει τη δόξα αρχικά με το περιβόητο ευρωπαϊκό ματς του Πανιώνιου με την Ντιναμό Τιφλίδας τον Δεκέμβριο του 2004 (ακόμα ανοιχτός είναι ο φάκελλος στην UEFA) και ένα μήνα αργότερα με τα πρωτοφανούς αγριότητας επεισόδια στο γήπεδο της Νέα Σμύρνης, τα οποία είχαν οδηγήσει σε ματαίωση το ματς με τους «ερυθρόλευκους»...

Ο Αχιλλέας, που είχε ξανοιχτεί περισσότερο απ' ό,τι επέτρεπαν τα κυβικά του, μπήκε σε φάση «αδράνειας» τα επόμενα χρόνια, δραστηριοποιήθηκε στις μικρότερες κατηγορίες όπου τα φώτα -κακώς- δεν πέφτουν τόσο δυνατά όσο θα έπρεπε και ξαναβγήκε στον αφρό ακόμα πιο σπουδαγμένος. Αν πριν από έξι χρόνια είχε απλώς πτυχίο του ποδοσφαιρικού μας πανεπιστημίου, τώρα διαθέτει διπλό μεταπτυχιακό...

Τι να τα κάνεις τα διπλώματα, όμως, όταν δεν μπορείς να τα επιδείξεις; Και ο Αχιλλέας ψοφάει να τα επιδεικνύει. Του 'κατσε κιόλας που βρέθηκε ανάμεσα σε «νέες καραβάνες» (Πατέρας, Μαρινάκης) κι έτσι στην επετηρίδα της παλαιότητας βγήκε μπροστά μπροστά. Σε αντίθεση με πριν από χρόνια που προηγούνταν δικαιωματικά ο Κόκκαλης, οι Μητροπουλαίοι, ο Γκαγκάτσης, αλλά και μικρότερα «ψάρια», όπως π.χ. ο Λουκόπουλος...

Ο φίλος μας ο Αχιλλέας, λοιπόν, μαθητεύοντας κιόλας δίπλα σε μπαρουτοκαπνισμένους νομικούς τού έτσι κι αλλιώς τοξικού ποδοσφαιρικού μας περιβάλλοντος (Καϊμακάμης, Κανελλόπουλος) άρχισε να παίζει στα ξεχειλωμένα όρια κανονισμών και θεσμικών οργάνων. Εφτασε, όμως, να εμπαίζει και χωρίς να το αντιληφθεί αποδεικνύει καθημερινά με τον φετινό ποδοσφαιρικό του βίο και την πολιτεία του πόσο λάθος φτιαγμένο είναι το πλαίσιο του ποδοσφαίρου...

Χωρίς να το καταλαβαίνει, πρόσφερε ίσως τη μεγαλύτερη υπηρεσία που θα μπορούσε. Πιθανά ο ιστορικός του μέλλοντος να εξάρει τη συμβολή του στην αναπόφευκτη και ισοπεδωτική αλλαγή, η οποία νομοτελειακά θα έρθει. Ισως πιο αργά απ' ό,τι θέλουμε, αλλά θα έρθει. Πάνω στο δικό του αντι-παράδειγμα θα δομηθούν οι σύγχρονοι κανονισμοί...

Πηγή: Goal

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις