Ο Νικόλας Βασιλαράς σχολιάζει την κατάσταση στον Παναθηναϊκό και εξηγεί γιατί ο Ζιλμπέρτο είναι μεγαλύτερη μεταγραφή από τον Ριβάλντο.
Aναλυτικά το άρθρο του:
Χωρίς πραγματικό λόγο δεν θέλω να γκρινιάζω ποτέ και ξέρετε επίσης και πόσο αισιόδοξος είμαι από τη φύση μου. Από την άλλη όμως πραγματικά δεν μπορώ να συμμεριστώ το θετικό κλίμα ανανέωσης και «χτισίματος» που υπάρχει αυτή τη στιγμή γύρω από τον Παναθηναϊκό ούτε και να συμμετάσχω σε αυτό μικραίνοντας έτσι τον σύλλογο. Περισσότερο άλλωστε να διαλύεται κάτι βλέπω για την ώρα, παρά να χτίζεται…
Όπως για παράδειγμα δεν μου αρέσει να πηγαίνω να κοιτάω και τις βιτρίνες στα μαγαζιά, άμα δεν έχω μία στην τσέπη. Είσαι «φορτωμένος» κύριε; Μπαίνεις μέσα και ψωνίζεις χωρίς δεύτερη σκέψη και κουβέντα. Αλλιώς περνάς από το απέναντι πεζοδρόμιο, ώστε να μην μελαγχολείς κιόλας με αυτά που… θα αγόραζες αν είχες λεφτά, όπως τα προηγούμενα χρόνια.
Ναι, η αλήθεια είναι πως από ποδοσφαιρικής άποψης και οι δύο κινήσεις που έχει κάνει έως τώρα ο Παναθηναϊκός μοιάζουν ορθές. Και ο Φερέιρα δηλαδή έπρεπε να μείνει και ο Βρύζας χωρίς να με τρελαίνει ώστε να του αρχίσω τις αγιογραφίες δείχνει να το ξέρει το αντικείμενο, άρα μπορεί να βοηθήσει σε κάποιο βαθμό, αν και μην περιμένετε «τρέλες». Και ο Γόντικας επίσης είναι απαραίτητος στο σύλλογο, όχι όμως ως πρόεδρος ο άνθρωπος. Μην μπερδεύουμε τους ρόλους.
Όταν που λέτε από τη μία διαβάζεις «αυτά θα κάνει ο Βρύζας» εμπλουτισμένο βεβαίως και με μπόλικη σάλτσα και από την άλλη «η Γκρέμιο παρουσίασε Ζιλμπέρτο» και «στη Γαλατά ο Σισέ» (άσχετα αν δεν επιβεβαιώνεται), τότε κάτι θα πρέπει να έχεις πιει για να γελάς και να αισιοδοξείς για το αύριο. Και εγώ ούτε ναρκωτικά παίρνω, ούτε με χαλάει το ποτό όταν πίνω…
Το θέμα λοιπόν είναι κάτω από ποιες συνθήκες θα κληθούν να δουλέψουν και αυτοί και οι υπόλοιποι που τρέχουν το μαγαζί. Και εκεί είναι που στην παρούσα φάση δεν υπάρχει το παραμικρό φως στο τούνελ. Διότι το πρόβλημα στον Παναθηναϊκό δεν είναι αν έχει καλό προπονητή ή αν βρήκε ελπιδοφόρο τεχνικό διευθυντή. Τα έχουμε ξαναπεί εδώ πέρα, σε βαθμό κουραστικό.
Το πρόβλημα είναι ότι δεν έχεις μία στο πορτοφόλι, δεν έχεις διοίκηση με κανονικό πρόεδρο, δεν έχεις υγεία και θετική αύρα στην κερκίδα, δεν έχεις ιδέα πως παίζεται το παιχνίδι στο παρασκήνιο την ώρα που οι απέναντι λύνουν και δένουν και δεν αφήνουν τίποτα να πέσει κάτω.
Όταν αποκτήσουμε όλα τα παραπάνω ή έστω τα περισσότερα από αυτά θα μπορούμε να αισιοδοξούμε ξανά. Μέχρι τότε, απλά να περιμένουμε στο «θαύμα» που είπε και ο Πολέμης, να είμαστε ρεαλιστές και να ξεχάσουμε αυτά που ξέραμε. Αλλωστε ότι (και αν) είναι να γίνει (λογικά) μέσα στον Ιούνη θα γίνει...
ΥΓ: Επειδή κάποιοι (κάνουν πως) δεν καταλαβαίνουν αυτά που γράφω μια εξήγηση, αν και πάλι δεν θα την καταλάβουν: Μπορεί ο Ριβάλντο να πέτυχε στην καριέρα του περισσότερα πράγματα από τον Ζιλμπέρτο ωστόσο η μεγαλύτερη μεταγραφή θεωρείται αυτή που έκανε ο Παναθηναϊκός. Την περίοδο που τον πήραν οι πράσινοι ήταν ΕΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ αρχηγός της Εθνικής Βραζιλίας, ενώ την περίοδο που τον πήρε ο Ολυμπιακός (άσχετα αν βοήθησε και με το παραπάνω) ήταν εν ενεργεία παλαίμαχος. Αυτά…
Πηγή: leoforos.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις