Δεν υπάρχει ελληνοποίηση με Βαλβέρδε στον πάγκο

Από τις πρώτες εξαγγελίες και τα μεγάλα στοιχήματα του Μαρινάκη, με το που έγινε πρόεδρος στον Ολυμπιακό, ήταν να αρχίσει να βάζει Ελληνες σιγά σιγά στο ρόστερ της ομάδας. Γράφει ο Νίκος Ασημακόπουλος.

Να αναπτύξει τις ακαδημίες, να μαζέψει και από άλλες ομάδες το καλύτερο υλικό που υπάρχει και να φτάσει κάποια στιγμή στο σημείο να χρειάζεται όσο το δυνατόν λιγότερους ξένους.

ΜΕ ΒΑΣΗ την εικόνα της ομάδας στο πρωτάθλημα που τελείωσε, αλλά και τις μετεγγραφές που περιμένει ο κόσμος, στη βασική ενδεκάδα έπαιξαν και θα παίζουν και του χρόνου δύο Ελληνες: ο Τοροσίδης και ο Αβραάμ. Ολοι οι άλλοι είτε έφυγαν δανεικοί, γύρισαν και θα ξαναφύγουν, είτε θα παίρνουν λίγα λεπτά συμμετοχής σε κάθε παιχνίδι και τίποτα περισσότερο.

ΣΤΗΝ πραγματικότητα, ο ίδιος ο Βαλβέρδε δεν δείχνει να πιστεύει στους Ελληνες. Οταν τον είχαν ρωτήσει πέρυσι, ποιον δικό μας ποδοσφαιριστή θα ήθελε, είχε πει χωρίς δισταγμό... «μόνο τον Σαλπιγγίδη», που έπαιζε τότε στον Παναθηναϊκό και έφευγε για τον ΠΑΟΚ. Κι όταν γύρισε στην Ισπανία μετά την πρώτη του ελληνική χρονιά, στάθηκε ιδιαίτερα στη προσφορά του Τάσου Πάντου, ο οποίος μπορεί να ήταν αναπληρωματικός κι αυτός και χωρίς ιδιαίτερη ποιότητα, αλλά άκουγε πάντα και από το καλό αυτί εκείνα ακριβώς που του έλεγε ο προπονητής του και έπρεπε να κάνει στο παιχνίδι.

ΑΥΤΟ είναι και το μεγάλο πρόβλημα που έχει ο κόουτς του Ολυμπιακού με τους Ελληνες. Ο καθένας έχει μάθει να παίζει... αλάνα στάιλ κι όπως γουστάρει, κανένας δεν συμπεριφέρεται σωστά στην τακτική που ο ίδιος διαλέγει και σχεδιάζει για την ομάδα, πολλοί προσπαθούν να μάθουν και να προσαρμοστούν χωρίς να τα καταφέρνουν, οπότε για να 'χει σίγουρο το κεφάλι του, προτιμάει Ισπανούς και άλλους ξένους.

ΑΥΤΟΣ είναι, άλλωστε, και ο λόγος που ήθελε για αριστερό μπακ-χαφ τον Μαρκάνο από τον Τζαβέλλα: Πρώτον επειδή είναι φτηνότερος και δεύτερον γιατί τακτικά δεν εμπιστεύεται τον δικό μας, παρά τη σχετικά καλή του χρονιά στη Γερμανία και τη Φρανκφούρτη.

ΕΝΑ ακόμη κουσούρι που έχουν οι Ελληνες είναι ότι κοστίζουν πολύ ακριβότερα απ' όσο αξίζουν, για την περίπτωη που θα θελήσει κάποια ομάδα να τους αγοράσει. Ο Φορτούνης, ο Αναστασιάδης και ο Ανάκογλου είναι τρεις τέτοιες περιπτώσεις. Ο πρώτος θέλει 200 χιλιάρικα το χρόνο, που μαζί με τα λεφτά του Αστέρα Τρίπολης θα φτάσουν το 1 εκατ. ευρώ χωρίς την εφορία. Και οι άλλοι δύο έχουν μπροστά τους τον Πανσερραϊκό να ζητάει κάπου 1 εκατομμύριο. Ολα αυτά, όταν ο μεν ένας δεν κατάφερε να είναι ούτε βασικός στην ομάδα του που έπεσε κατηγορία, ενώ οι άλλοι δύο επίσης δεν μπόρεσαν να βοηθήσουν τις Σέρρες να γλιτώσουν από τη Β' Εθνική.

ΟΣΟ για τα φυτώρια του Ολυμπιακού, προφανώς και έχουν αποτύχει, αν δούμε ποιους έβγαλαν και ποιοι απ' αυτούς κατάφεραν να παίξουν έστω και στον ΟΦΗ... Στην τελική, μόνο ο Φετφατζίδης πάει κάτι να κάνει, χωρίς κι αυτός να έχει αφήσει στην άκρη τη... φρουφρού κι αρώματα μπάλα για να σοβαρευτεί.

ΜΑΛΛΟΝ έχει δίκιο ο Βαλβέρδε...

Πηγή: Ελευθεροτυπία

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις