Ο κάθε πικραμένος βγαίνει και παρακαλάει τους Αγγελόπουλους να μην αποχωρήσουν από τον Ολυμπιακό. Και από κάτω είναι δεδομένο ότι προσθέτει μια λίστα με ανώνυμους στους οποίους ρίχνει το ανάθεμα και την ευθύνη για την απόφαση των αδελφών να πάψουν ν’ ασχολούνται με το μπάσκετ.
Το άρθρο του Μάνου Μανουσέλη στο exedrasports.gr:
Δεν έχουμε δει, όμως, κανέναν να παραδέχεται ότι έκανε και εκείνος λάθη τα οποία έσπρωξαν τους ιδιοκτήτες της «ερυθρόλευκης» ΚΑΕ προς την έξοδο. Κι αν το ψάξει κάποιος καλύτερα, ακόμη και το ίδιο το κείμενο της ανακοίνωσης αποχώρησης δεν κατήγγειλε πρόσωπα, μόνο συμπεριφορές…
Κανονικά θα έπρεπε συνολικά όσοι εμπλέκονται με το ελληνικό επαγγελματικό μπάσκετ από τον πρόεδρο του ΕΣΑΚΕ ως τον τελευταίο παίκτη της 14ης ομάδας στη βαθμολογία να πάνε μπροστά σε έναν καθρέφτη και να ρωτήσουν τον εαυτό τους αν τους αρέσει η κατάσταση στον χώρο σήμερα και ποια είναι η δική τους προσωπική ευθύνη για το αδιέξοδο που βιώνουμε.
Γιατί, δηλαδή, να συνεχίσουν να ασχολούνται οι Αγγελόπουλοι με το επαγγελματικό μπάσκετ όταν:
· Ο ΕΣΑΚΕ νίπτει τας χείρας του και δείχνει την αστυνομία κάθε φορά που γίνονται επεισόδια στα ντέρμπι.
· Οταν δεν γίνεται το παραμικρό για ν’ αλλάξει κάτι σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια με τη βία στα γήπεδα. Είναι ορισμός της παράνοιας να επαναλαμβάνεται το ίδιο σχέδιο όταν κάθε φορά αποτυγχάνει.
· Τα έσοδα των ομάδων είναι κάθε χρόνο και λιγότερα, αλλά δεν λαμβάνεται καμία πρωτοβουλία για να βελτιωθεί η κατάσταση από τα πιο απλά έως τα πιο σύνθετα πράγματα, για να υπάρχει η ελπίδα ότι θα πάνε καλύτερα τα πράγματα στο μέλλον.
· Επιβιώνουν ομάδες και παράγοντες που στο παρελθόν με τις πράξεις τους έπληξαν την αξιοπιστία του πρωταθλήματος.
· Οι παίκτες νοιάζονται μόνο για να υπογράψουν συμβόλαια και όχι αν θα είναι σε θέση η ομάδα να τα πληρώσει. Λειτουργούν σαν κακοί δημόσιοι υπάλληλοι που θέλουν τα χρήματά τους και αδιαφορούν παντελώς για το υπόλοιπο οικοδόμημα.
· Οι φίλοι των ομάδων αγαπάνε μόνο τις νίκες και όχι το παιχνίδι. Πάνε στο γήπεδο όταν το όνομα του αντιπάλου είναι μαγνήτης και δεν τους πειράζει τίποτα άλλο εκτός από την ήττα.
· Οι οπαδοί των ομάδων εννοούν να έχουν άποψη για όλα, πλην όμως δεν θεωρούν ότι είναι υποχρεωτικό ούτε το να αγοράσουν εισιτήριο για να μπουν στο γήπεδο.
Το επαγγελματικό μπάσκετ στην Ελλάδα μπήκε από πολύ νωρίς σε λανθασμένο δρόμο. Η αγάπη οικονομικών κολοσσών (αρχικά σαν τον Κόκκαλη, στη συνέχεια σαν τους Γιαννακόπουλους και τα τελευταία χρόνια σαν τους Αγγελόπουλους) για τις ομάδες τους έφεραν στην Ελλάδα τρόπαια και επιτυχίες που ήταν πέρα από κάθε φαντασία. Δυστυχώς οι ευρωπαϊκοί τίτλοι δημιούργησαν μια εικονική πραγματικότητα, μια φανταχτερή βιτρίνα που έκρυψε την αληθινή εικόνα της (υπόλοιπης) Α1.
Ολοι γνώριζαν πόσο δραματική ήταν η κατάσταση του επαγγελματικού μπάσκετ, αλλά όσο τσούλαγε το κάρο στη λάσπη σπρωγμένο από την κεκτημένη ταχύτητα που του έδιναν οι επιτυχίες της Εθνικής ομάδας και των αιωνίων στην Ευρώπη, κανένας δεν έκανε τον κόπο να κοιτάξει την ουσία του πράγματος.
Ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός θα μπορούσαν, πριν φτάσουν σήμερα τα πράγματα στο απροχώρητο, να είχαν παρέμβει στη λειτουργία του ΕΣΑΚΕ. Ηταν, όμως, πολύ απασχολημένοι με τη μονομαχία τους και έκαναν ότι δεν έβλεπαν τα σκουπίδια που ήταν κρυμμένα κάτω από το χαλί. Ετσι φτάσαμε μέχρις εδώ. Και είτε μείνουν οι Αγγελόπουλοι είτε φύγουν, επειδή το οικοδόμημα έχει γκρεμιστεί, το μπάσκετ πρέπει να ξεκινήσει από το μηδέν. Μακάρι να συνεχίσουν για να βοηθήσουν στην ανοικοδόμηση…
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις