Ο Τεόντοσιτς δεν έδειξε διάθεση να δουλέψει στις αδυναμίες του ξεκινώντας από το σώμα του που θύμιζε περισσότερο Έλληνα υπάλληλο γραφείου στις παραλίες της Αττικής παρά αθλητή. Ακούγονται πολλά, ακόμα και για συνήθειες αλά... Ζάρκο Πάσπαλιε. O Τάσος Μαγουλάς... αποχαιρετά τον Μίλος Τεόντοσιτς.
Eίναι ταλέντο σέρβικο παλαιάς κοπής: απίστευτη επαφή με το καλάθι, τρομερός πασέρ, πνεύμα νικητή, θράσος αλλά και σχετική... αληταρία.
Τα τελευταία χρόνια το μπάσκετ στην Ευρώπη στερείται νέων προσώπων. Στερείται εκείνα τα παιδιά που θα δώσουν φρέσκια πνοή στην Ευρωλίγκα, γενικά στα πρωταθλήματα. Αυτό συμβαίνει διότι οι Αμερικανοί φροντίζουν να αρπάζουν από νωρίς τους καλύτερους. Για παράδειγμα αν ο Ρούμπιο δεν αγωνιζόταν σε υψηλό επίπεδο από τα 16 του δεν θα είχαμε την ευκαιρία να τον δούμε στην πρώτη ακμή του αλλά και να παρατηρήσουμε την στασιμότητά του.
Ουσιαστικά σε αυτόν και τον Τεόντοσιτς δινόταν το χρίσμα για την επόμενη ημέρα στην πιο νευραλγική θέση. Με μικρή διαφορά ηλικίας, φάνηκε πως η μοίρα τους ήταν δεμένη. Μαζί στα καλά, μαζί στην άνοδο, παρέα στην πτώση. Για εντελώς διαφορετικούς λόγους.
Ο Ρούμπιο αφήνει εσπευσμένα την Ευρώπη για το ΝΒΑ, αφού έφτασε στους τελικούς του ισπανικού πρωταθλήματος κόντρα στην Μπιλμπάο να παίζει έξι, επτά λεπτά καθώς δεν μπορούσε να βοηθήσει λόγω περιορισμένης δυνατότητα στο σκοράρισμα. Το κορυφαίο ταλέντο της ηπείρου μας, κόλλησε στην αδυναμία της Ευρώπης να αναπτύξει τους παίκτες της.
Ο Τεόντοσιτς κόλλησε διπλά. Αφενός στην αδυναμία ενός κορυφαίου ελληνικού συλλόγου να ασχοληθεί με τα ελαττώματα ενός αθλητή του, διότι προέχει ο...πανικός για την νίκη, αφετέρου στον δικό του εφησυχασμό.
Ο Ολυμπιακός πήρε τον Σέρβο μετά την απώλεια του Γιασικεβίτσιους. Περίεργη ιστορία. Ο Ομπράντοβιτς ήθελε τον νεαρό και οι ερυθρόλευκοι τον μεγάλο Λιθουανό. Κατέληξαν αντίστροφα και σε μία πρώτη ανάγνωση δεν έχασε κανένας.
Ο Σάρας οδήγησε τον Παναθηναϊκό στην Ευρωλίγκα του 2009, ο Τεόντοσιτς έφερε τον Ολυμπιακό μέχρι τον τελικό της Ευρωλίγκας του 2010.
Μέχρι εκείνο το διάστημα αρκούσε στον Μίλος να παίζει με το ένστικτο και το ταλέντο του. Ταλέντο σέρβικο παλαιάς κοπής. Απίστευτη επαφή με το καλάθι, τρομερός πασέρ, πνεύμα νικητή, θράσος αλλά και σχετική...αληταρία. Μέχρι να βρει τον ρόλο του στον Ολυμπιακό, ουσιαστικά μέχρι να λάμψει στα χέρια του Ίβκοβιτς στην εθνική Σερβίας πριν από δύο χρόνια, φαινόταν μία ακόμα χαμένη υπόθεση. Δανεικός θα δινόταν πριν από το ευρωμπάσκετ της Πολωνίας. Όλα άλλαξαν και σε έναν χρόνο ο Τεόντοσιτς ψηφίστηκε, από τους βιαστικούς της Ευρωλίγκας, πολυτιμότερος στην διοργάνωση.
Κάπου εκεί αρχίζει η κατηφόρα. Πρώτα η αγωνιστική. Ο Τεόντοσιτς δεν έδειξε διάθεση να δουλέψει στις αδυναμίες του ξεκινώντας από το σώμα του που θύμιζε περισσότερο Έλληνα υπάλληλο γραφείου στις παραλίες της Αττικής παρά αθλητή. Ακούγονται πολλά ακόμα και για συνήθειες αλά... Ζάρκο Πάσπαλιε. Η πραγματικότητα φαινόταν στο γήπεδο και άρχισε να τον επηρεάζει κτυπώντας στην μέση του.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν η συμπεριφορά του. Γράψαμε πολλές φορές ότι ο Ολυμπιακός είχε την υποχρέωση να τον μαζέψει, να του τραβήξει το αυτί για να μην εξελιχθεί σε έναν αυτοκαταστροφικό τύπο. Δεν συνέβη ποτέ.
Μετά τον πρώτο χρόνο του στον Παναθηναϊκό, ο Διαμαντίδης είχε δεχθεί εντονότατες παρατηρήσεις για άσχημες αντιδράσεις προς αντιπάλους από την διοίκηση και τον προπονητή του με αποτέλεσμα να το περιορίσει. Μέχρι να συναντηθεί με τον Τεόντοσιτς και να θυμηθεί και αυτός τον κακό του εαυτό.
Το πρόβλημα όμως του Σέρβου είναι ότι έμεινε κάποια στιγμή μόνο ο κακός του εαυτός αγωνιστικά σε όλες τις παραμέτρους. Έμοιαζε φέτος να παίζει περισσότερο για τον εαυτό του παρά για την ομάδα, ενώ δεν πέτυχε ποτέ να προσαρμοστεί σε έναν ρόλο δίπλα στον Βασίλη Σπανούλη.
Οι συμπαίκτες του μιλούν για ένα καλό παιδί, χαμηλών τόνων που βρέθηκε όμως νωρίς μακριά από την πατρίδα του και δεν ήταν έτοιμο να σηκώσει το βάρος της απότομης εκτόξευσης.
Στην ΤΣΣΚΑ, ο Τεόντοσιτς έχει μία σπουδαία ευκαιρία να σώσει την καριέρα του. Την έχει διότι ο Γιάννης Σφαιρόπουλος είναι ο ιδανικός να ασχοληθεί με την περίπτωσή του να τον βελτιώσει μπασκετικά, να του τραβήξει τα χαλινάρια σε ζητήματα συμπεριφοράς.
Αυτό που προέχει είναι η νοοτροπία μέσα στο παρκέ από όπου εκπορεύεται και ο εκνευρισμός, η κακή συμπεριφορά γενικότερα. Είναι σημαντικό αυτό το παιδί να αξιοποιήσει το ταλέντο του εντάσσοντάς το στην ομάδα χωρίς να πρέπει να το...εξαφανίσει. Είναι ακόμα πιο σημαντικό να κατανοήσει πως ο πλέι μέικερ είναι ηγέτης και ο ηγέτης δεν γίνεται να παρεκτρέπεται, να τσακώνεται, να προκαλεί ή να αντιδρά όταν προκαλείται.
Όσο για τον Ολυμπιακό; Δεν έχασε τελικά από την συγκεκριμένη επένδυση. Έδωσε σε ένα μεγάλο ταλέντο την ευκαιρία να παίξει, πήρε μία σπουδαία χρονιά από τον Τεόντοσιτς, εισέπραξε και τα χρήματα που δαπάνησε. Παράλληλα οι άνθρωποί του, έμαθαν ότι οφείλουν να ασχολούνται με τους παίκτες σε μικρή ηλικία, να τους νουθετούν, να τους βοηθούν να εξελίσσονται ως άνθρωποι και ως αθλητές. Όχι μόνο να τους πληρώνουν πλουσιοπάροχα. Έμαθαν;
Πηγή: contra.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις