Τοτσέ, Σισέ και… Κωνσταντίνου

Ο Γιάννης Σερέτης γράφει για την άδικη σύγκριση Τοτσέ-Σισέ και την απογοητευτική εικόνα της μεσαίας γραμμής στο φιλικό με την Σίβασπορ.

Είναι απολύτως κατανοητή η σύγκριση του Σισέ με τον Τοτσέ. Ισως η μοναδική ομοιότητά τους να είναι ότι… έχουν δισύλλαβα ονόματα που τονίζονται στη λήγουσα (άντε, το πολύ πολύ και ότι φορούν αμφότεροι το «9»). Και να… προσπαθεί ο φίλος του Παναθηναϊκού να αποφύγει τις συγκρίσεις, δεν του είναι εύκολο.

Γιατί, τα είχαμε πει: Σισέ μπορεί να βρει ο Παναθηναϊκός, Τζιμπρίλ όχι! Διότι ο Γάλλος δεν ήταν για τους φίλους της ομάδας απλώς έναν σκόρερ των 20 – 25 γκολ τη σεζόν, δεν ήταν μόνο ο παίκτης – σύμβολο του νταμπλ και (μαζί με τον Ζιλμπέρτο, τον Λέτο και τον Κατσουράνη) της πολυμετοχικότητας σε ποδοσφαιρικό επίπεδο. Ηταν και διαφήμιση της ομάδας παγκοσμίως, ήταν και leader και winner, ήταν και πάθος και τρέλα και σταρ. Μετέδιδε την πώρωση για το γκολ («από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, μετρούσα τα γκολ που έβαζα, είναι ένα συναίσθημα που το συγκρίνω μόνο με το να κάνω έρωτα» είχε πει σε παλαιότερη συνέντευξή του»), δέθηκε με την κερκίδα, ταυτιζόταν με τον οπαδό ακόμη και εκτός γηπέδου.

Κάθε σύγκριση, όμως, του Τοτσέ με τον Τζιμπρίλ, είναι άδικη. Ναι, ξέρω, αν η ΑΕΚ πάρει τον Γκούντγιονσεν (τον γουστάρω με χίλια), θα γίνει αναπόφευκτα και άμεσα (παίζει ρόλο και το timing των μεταγραφών) και δεύτερη σύγκριση, η οποία ασφαλώς θα είναι εις βάρος του Παναθηναϊκού και του πρώην σέντερ φορ της Καρταχένα.

Διαβάστε ολόκληρο το σχόλιο στο leoforos.gr

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις