Αισιόδοξος ότι ο Παναθηναϊκός μπορεί να «γυρίσει» το χθεσινό αποτέλεσμα και να πάρει την πρόκριση στην επόμενη φάση, εμφανίζεται μέσω του blog του ο Χρήστος Κοντός. Παράλληλα, γράφει και για τη σχέση με τον «αιώνιο»…
Όσο σκόρπιος ήταν ο Παναθηναϊκός στο ντέρμπι, τόσο σκόρπιες και οι σκέψεις για τα πολλά μποφόρ που έπεσαν μαζεμένα τις τελευταίες μέρες. Έχουμε και λέμε λοιπόν:
*Ο Φερέιρα έκανε λόγο για το «πνεύμα του Κυπέλλου». Η κουλτούρα του τον οδήγησε στην απόφαση να διαχειριστεί πολύ χαλαρά το ματς με την ΑΕΚ, όπως θα συνέβαινε αντίστοιχα στις περισσότερες χώρες της προηγμένης ποδοσφαιρικά Ευρώπης. Εδώ όμως είναι Ελλάδα και τέτοια αντιμετώπιση δεν είναι συνηθισμένη ούτε και αποδεκτή. Το αποτέλεσμα ενός ντέρμπι είναι κάτι παραπάνω από ένα βήμα για την κατάκτηση ενός τίτλου. Και ειδικά αυτή την εποχή που πολλά πράγματα είναι στην κόψη του ξυραφιού για τον Παναθηναϊκό, ίσως τα πολλά πειράματα να έπρεπε να μείνουν στην άκρη.
*Βλέποντας τα ονόματα, δεν ήταν άσχημη η ενδεκάδα του Παναθηναϊκού. Με εξαίρεση τον Καρνέζη που δεν έχει την εμπειρία μεγάλων αγώνων, όλοι όσοι ξεκίνησαν είναι έμπειροι και καλοί ποδοσφαιριστές. Η δε ενδεκάδα που συγκρότησαν, θα μπορούσε άνετα να σταθεί σε επίπεδο προσώπων ακόμα και σε αγώνα Τσάμπιονς Λιγκ. Το θέμα είναι ότι έπεσαν πολλές αλλαγές μαζεμένες σε μια στιγμή που ο Παναθηναϊκός είχε βρει σταθερό κορμό και άρχισε να ανεβάζει ταχύτητα. Κι όταν αλλάζει ξαφνικά η μισή ενδεκάδα, το ρίσκο είναι δεδομένο. Το πήρε εν γνώσει του το ρίσκο αυτό ο Φερέιρα, ίσως λόγω κουλτούρας, ίσως και γιατί το πρωτάθλημα έχει εξελιχθεί για τον Παναθηναϊκό σε μάχη επιβίωσης. Οικονομικής επιβίωσης, γιατί ο τίτλος του πρωταθλητή σημαίνει έσοδα από τα Τσάμπιονς Λιγκ, που αυτή τη χρονική περίοδο η ομάδα τα έχει ανάγκη περισσότερο από ποτέ.
*Ξενίζει το βαρύ 0-2, αλλά περισσότερο ξενίζει η εικόνα του Παναθηναϊκού στο β' ημίχρονο. Ειδικά η αναιμική του αντίδραση μετά το πρώτο γκολ του Λυμπερόπουλου ξενέρωσε τον κόσμο που περίμενε να δει την ομάδα του να βγάζει ενέργεια στο παιχνίδι της και να προσπαθεί για την ανατροπή, όπως είχε κάνει τρεις μέρες νωρίτερα στο ματς με την Καβάλα. Αυτή η υποτονική εικόνα μετά το 0-1 ήταν μαχαιριά στην καρδιά. Δεν το πίστεψε ούτε και το προσπάθησε ο Παναθηναϊκός όσο έπρεπε, γι' αυτό και υπήρχε τόση απογοήτευση στο τέλος.
*Για να είμαστε δίκαιοι, οι «πράσινοι» ήταν πολύ καλοί για περίπου τριάντα λεπτά, από το 15' μέχρι το τέλος του ημιχρόνου. Παρότι ο Σισέ ήταν φανερά εκτός αγώνα και οι συμπαίκτες του δεν είχαν τρόπο να τον βάλουν στο παιχνίδι, ο Παναθηναϊκός ήταν κυρίαρχος και απείλησε σε τρεις-τέσσερις περιπτώσεις. Έπεσε όμως πάνω στον Σάχα και γκολ δεν χάρηκε στο διάστημα της υπεροχής του. Αντίθετα δέχθηκε δύο στο β' ημίχρονο, το πρώτο από τσαφ του Γιάχιτς και το δεύτερο από καραμπόλα. Είναι πόρνη η μπάλα, το ξέρουμε αυτό. Με μισή φάση σε ενενήντα λεπτά αγώνα, η ΑΕΚ κατάφερε να πετύχει δύο γκολ. Ναι μεν ο Παναθηναϊκός ήταν να μασάς και να φτύνεις στο β' ημίχρονο, αλλά δεν ήταν ματς για 0-2, μην τρελαθούμε κιόλας.
*Το γιατί η ομάδα έμοιαζε σα να μη βγήκε στο γήπεδο μετά την ανάπαυλα, είναι ένα θέμα προβληματισμού και συζήτησης. Με τη φόρα που είχε τελειώσει το α' μέρος, θα περίμενε κανείς ότι η συνέχεια θα ήταν ακόμα καλύτερη. Κι όμως, η βουτιά ήταν κατακόρυφη. Σαν να βγήκε από το πουθενά ένα μαγικό χέρι και τράβηξε απότομα την πρίζα. Δεν είχε καθόλου ενέργεια στο παιχνίδι του ο Παναθηναϊκός και δεν νομίζω ότι ήταν θέμα κούρασης. Μπλόκαρε αδικαιολόγητα και ειδικά μετά το γκολ του Λύμπε, το πάπλωμα έγινε πολύ βαρύ για να το σηκώσει.
*Υπάρχει ζωή χωρίς τον Σισέ στον πλανήτη Παναθηναϊκό; Φάνηκε ξανά πως όχι. Όταν ο Γάλλος κολλάει, κολλάει μαζί του όλη η ομάδα. Το έχουμε πει κι άλλες φορές. Ο Παναθηναϊκός πρέπει να μάθει να ζει και χωρίς τον Σισέ. Θα έλθουν ματς που δεν θα παίζει ή δεν θα παίζει καλά. Και δεν είναι να πεις ότι λείπουν οι παίκτες με την προσωπικότητα που μπορούν να πάρουν το παιχνίδι στην πλάτη τους. Η αλήθεια είναι ότι ο Λέτο με τον Νίνη πήγαν να παίξουν τον ρόλο αυτό, έφτιαξαν μερικές καλές φάσεις, αλλά τράκαραν στον Σάχα και το γκολ δεν μπήκε. Αν έμπαινε την ώρα που έπρεπε, θα μιλούσαμε διαφορετικά τώρα.
*Πέστε με τρελό ή μπιμπ, αλλά την πρόκριση δεν την έχω χαμένη. Ας γίνει στη ρεβάνς το 0-1 ακόμα και στο 60' και βλέπουμε μετά πώς θα πάει το παιχνίδι. Τρεχάτε ποδαράκια μου θα γίνει το ματς για την ΑΕΚ έτσι και καταφέρει να προηγηθεί ο Παναθηναϊκός. Δεν είναι και τόσο δύσκολο όσο ακούγεται αυτό. Θυμίζω το 0-4 στο 60' τότε επί Μουνιόθ και το 4-0 από ημίχρονο επί Πεσέιρο. Όλα γίνονται, αρκεί να το πιστεύεις και να παίξεις την ανάλογη μπάλα φυσικά.
*Τα περί Ζιλμπέρτο τα έχουμε πει. Αόρατος ξε-αόρατος, όταν δεν παίζει, ο Παναθηναϊκός έχει αρρυθμίες. Καλή η προσπάθεια να γλιτώσει η ομάδα κάτι από το βαρύ συμβόλαιό του, αλλά για μένα θα είναι λάθος να χάσει έτσι φτηνά έναν παίκτη-κλειδί στην ισορροπία της. Περιμένουμε τις εξελίξεις και ελπίζω να είναι οι σωστές.
*Όταν ο Μαρινάκης άρχισε να μιλάει για εγκλήματα κατά της Ελλάδας, ο Πατέρας είχε απαντήσει με ήπια ανακοίνωση που ζητούσε να πέσουν οι τόνοι για το γενικότερο καλό του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ήταν σωστή κίνηση από την πλευρά του πρώην προέδρου, που μπορούσε να οδηγήσει προς την εκτόνωση μιας κατάστασης που μας έχει ταλαιπωρήσει όλους τα τελευταία χρόνια. Σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου, το fair του Παναθηναϊκού θα είχε την ανάλογη ανταπόκριση. Εδώ, τη συνέχεια την είδαμε. Από πρόκληση σε πρόκληση η άλλη πλευρά, με την πόλωση να ριζώνει για τα καλά στη ζωή μας. Δυστυχώς, αποδείχθηκε για μία ακόμη φορά ότι οι γαύροι, φίλοι δεν πιάνονται. Κι όταν τους δίνεις το χέρι, δεν χρειάζεται να μπεις στον κόπο να μετρήσεις τα δάχτυλά σου μετά. Σίγουρα θα σου έχουν κλέψει περισσότερα από ένα.
Πηγή: leoforos.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις