Ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος γράφει για τα παιχνίδια Άρης-ΠΑΟΚ που τα βλέπεις σαν να μην υπάρχει πριν και μετά.
Αναλυτικά το άρθρο του:
Στα μέσα της δεκαετίας του '80 και για περίπου επτά χρόνια τα ντέρμπι Αρης - ΠΑΟΚ στο μπάσκετ ήταν το πιο hot τηλεοπτικό γεγονός. Οποιο κανάλι τα μετέδιδε είχε εξασφαλισμένη τηλεθέαση και τα στοιχήματα έδιναν και έπαιρναν. Εκείνη την εποχή ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός είχαν κάνει στην άκρη στο μπάσκετ και σχεδόν κανείς (πέραν των οπαδών τους) δεν έψαχνε να βρει τα αποτελέσματά τους. Στο ποδόσφαιρο ποτέ δεν έφτασε στο σημείο η νύμφη του Θερμαϊκού να έχει το δικό της ντέρμπι να μονοπωλεί το ενδιαφέρον και να λειτουργεί ως καθοριστικό κλειδί για τον τίτλο. Για την ακρίβεια, μονάχα μία χρονιά, την πρώτη επαγγελματική το 1979-80. Τότε που και οι δύο ομάδες διεκδικούσαν έως το τέλος τον τίτλο και ο Αρης τελικά τον έχασε στο μπαράζ του Βόλου από τον Ολυμπιακό.
Είναι κρίμα για το ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι της πόλης να μη συμβαίνει πιο συχνά και είναι κυρίως κρίμα για την ισορροπία που θα μπορούσε να επιφέρει στο οικοσύστημα του σπορ στην Ελλάδα μια τέτοια μεταβολή. Δυστυχώς, δεν μοιάζει εφικτή για το άμεσο μέλλον, αλλά δεν αλλάζει και το γεγονός πως ένα τέτοιο ματς αποτελεί κοινωνικοπολιτικό event και όχι μονάχα στενά αθλητικό για μια πόλη που λατρεύει την μπάλα. Εχω πάρα πολλά χρόνια να βρεθώ στις εξέδρες της Τούμπας ή στου Χαριλάου για ένα τέτοιο ματς, αλλά, έχοντας καλύψει περίπου μία ντουζίνα για το ραδιόφωνο και την τηλεόραση της ΕΡΤ καθώς και για τις εφημερίδες που δούλευα στη δεκαετία του '80, ομολογώ πως μου λείπουν.
Επίσης, απολαμβάνω την εικόνα που βγάζουν οι οπαδοί του Αρη στο «Κλεάνθης Βικελίδης» που θυμίζει νοτιοαμερικανικό γήπεδο και είμαι βέβαιος πως και το αποψινό ματς δεν θα υστερεί σε τίποτα. Αλλά καθαρά αγωνιστικά αυτή τη στιγμή δεν ξέρω αν οι ομάδες μπορούν να μας δώσουν ένα αξέχαστο ματς. Είναι ένας πελώριος γρίφος. Η παρουσία στον πάγκο δύο ανθρώπων που ξέρουν από τη νοοτροπία του κόσμου και καταλαβαίνουν πόσο μετρά για τον κόσμο των ομάδων τους μία επιτυχία είμαι βέβαιος πως θα είναι καθοριστική. Τα καλά αποτελέσματα του ΠΑΟΚ στο τελευταίο διάστημα εξισορροπούνται από δύο διαφορετικούς παράγοντες, πρώτον την έδρα και δεύτερον τη ρεβάνς με τον Ολυμπιακό, όπου πρόκριση για την ομάδα του Μάκη Χάβου της ανοίγει διάπλατα την πόρτα για τον τελικό. Οποιον και να βρει μετά στα ημιτελικά, την ΑΕΚ ή τον ΠΑΟ, αν ανατρέψουν οι «πράσινοι» τη δυσμενή κατάσταση γι' αυτούς, δεν μπορεί να είναι ιδιαίτερος πονοκέφαλος για έναν καλό ΠΑΟΚ. Οπότε μπαίνει και ένα ακόμη ερώτημα, για το αν θα σκεφτεί να αφήσει έξω κάποια στελέχη του ο προπονητής του ΠΑΟΚ. Πιστεύω πως όχι, γιατί θεωρώ πως και ο κόσμος δεν θα ήθελε να δοθεί το παραμικρό έξτρα αβαντάζ στον «αιώνιο» αντίπαλο.
Από την άλλη ο Αρης θέλει μία νίκη απέναντι στον ΠΑΟΚ για να ξαναβάλει τη χρονιά σε μία ρότα. Και ταυτόχρονα, κακά τα ψέματα, για να ξανακάνει τους οπαδούς του να αισθανθούν ωραία. Με τέτοιες παραμέτρους σε ένα ματς, το να κάνουμε κουβέντα για 4-4-2 ή για 4-5-1 σε ρόμβο ή σε ευθεία και για το πώς πρέπει να βγουν τα μαρκαρίσματα είναι ουτοπικό. Αυτά τα παιχνίδια πάντα κρίνονταν και πάντα θα κρίνονται στη βραδιά. Στο πώς νιώθεις, στο πώς θα αρχίσεις και πώς θα εξελιχτεί αυτό το ένα ματς, σαν να μην υπάρχει πριν ή μετά. Και αυτό είναι το ωραίο με τα αυθεντικά τοπικά ντέρμπι. Γιατί, όπως έλεγε ο μεγάλος Ιταλός δημοσιογράφος Τζιάνι Μπρέρα, «αν το ποδόσφαιρο είναι θρησκεία, τότε τα ντέρμπι είναι οι απόστολοί του».
ΠΗΓΗ: Sportday
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις