Ο Γιάσμινκο Βέλιτς γράφει στο blog του για τη δεύτερη νίκη του Παναθηναϊκού επί της ΑΕΚ σε μικρό χρονικό διάστημα, την ανωτερότητα του «τριφυλλιού» και την «κιτρινόμαυρη» απογοήτευση, αλλά και για το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό.
O Παναθηναϊκός νίκησε για δεύτερη φορά μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα την ΑΕΚ, της έβαλε για δεύτερη φορά τρία γκολ (θα μπορούσε και πάλι, όπως στο ματς Κυπέλλου, να βάλει περισσότερα) και έδειξε για ακόμη μία φορά ότι είναι καλύτερη ομάδα από την Ένωση, αλλά κυρίως ότι έχει ποιοτικότερο έμψυχο δυναμικό.
Αυτό είναι ξεκάθαρο, μα ο στόχος του Παναθηναϊκού δεν πρέπει να είναι η απόδειξη της ανωτερότητάς του έναντι αυτής της ΑΕΚ. Ούτε πρέπει να αποπροσανατολίζεται απ' αυτές τις νίκες. Διότι πρέπει να (ανα)γνωρίζει ότι εκτός από τη βελτίωση σε αρκετά σημεία, φανέρωσε και αρκετές αδυναμίες και ανισορροπίες ως σύνολο, ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο του χθεσινού ματς. Δεν πρέπει να λησμονήσει ότι αποκλείστηκε (όπως αποκλείστηκε) από αυτή την ΑΕΚ και ότι χθες κινδύνευσε με ισοφάριση από μια ομάδα που απλά δεν υπήρχε στο γήπεδο στη μεγαλύτερη διάρκεια του παιχνιδιού.
Κι όλα αυτά παρότι αυτή η ΑΕΚ ταιριάζει ως αντίπαλος στον Παναθηναϊκό, όπως του ταιριάζουν όλες οι ομάδες με ελλιπή αγωνιστική οργάνωση, ομάδες χωρίς συνοχή, ομάδες που αφήνουν πολλούς ελεύθερους χώρους και γενικά επιτρέπουν τα «ανοικτά» παιχνίδια. Στην ουσία, οι ομάδες των οποίων οι αδυναμίες ξεπερνούν κατά πολύ αυτές του Τριφυλλιού.
Όμως αυτό που έχει σημασία για τον Παναθηναϊκό στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο είναι η νίκη. Διότι οι νίκες τονώνουν το ηθικό. Και αυτό ακριβώς χρειάζεται, αυτό πέτυχε χθες ο ΠΑΟ ενόψει του ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, δεδομένου ότι η διαφορά παρέμεινε στο -7.
Σίγουρα έχει τη δυνατότητα να πάρει το αποτέλεσμα που θέλει. Για να συμβεί αυτό, όμως, πρέπει να προετοιμαστεί ανάλογα και να δείξει τον καλύτερο εαυτό του, αποφεύγοντας επιπολαιότητες και λάθη που και χθες έκανε μέσα στον αγωνιστικό χώρο.
Η μεγάλη απογοήτευση χθες για έναν ουδέτερο παρατηρητή ήταν η εικόνα της ΑΕΚ. Αναρωτιέται κανείς πώς έφτασε σε αυτό το σημείο! Ευάλωτη από παντού, αργή παντού, ανοργάνωτη και χωρίς προσανατολισμό στο παιχνίδι της. Με αρκετούς παίκτες χωρίς παρόν και μέλλον σε μια ομάδα τέτοιου βεληνεκούς για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ένα σύνολο που δυσκολεύεται πάρα πολύ στην ερμηνεία κάποιων βασικών αρχών στην ομαδική λειτουργία. Χθες για παράδειγμα, μια απλή αλλαγή θέσης από δύο παίκτες του Παναθηναϊκού πάνω στη φάση ήταν δυνατό να προκαλέσει σύγχυση και να ανοίξει τεράστιους χώρους!
Μέσα σ’ όλα αυτά, παρασέρνονται (προς τα κάτω) και κάποια ταλαντούχα παιδιά όπως ο Μάκος (αγνώριστος χθες) ή ο Μανωλάς, στον οποίο κάποιος πρέπει να πει πως οι σπουδαίοι αμυντικοί πέφτουν στο έδαφος (τάκλιν) μόνο σε περίπτωση μεγάλης ανάγκης και όχι στην παραμικρή φάση. Χθες πέρασε περισσότερο χρόνο στο έδαφος παρά… όρθιος, χωρίς κανένα λόγο στις περισσότερες περιπτώσεις (επί παραδείγματι αχρείαστο τάκλιν στον Καντέ πριν από το 3-1 του Σισέ).
Πλέον όλα τα μάτια είναι στραμμένα στο ντέρμπι του Σαββάτου. Και ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός έχουν τα ατού τους και είναι δύσκολο να γίνουν προβλέψεις. Το πιο σημαντικό είναι να γίνει ένα παιχνίδι χωρίς τα συνηθισμένα παρατράγουδα σε τέτοια ντέρμπι, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι η έκβαση του αγώνα μπορεί να κρίνει σε μεγάλο βαθμό την εξέλιξη του φετινού πρωταθλήματος.
Πηγή: gazzetta.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις