Ο Γιάννης Ξενάκης γράφει για τα… ξεθωριασμένα άλλοθι του Μανόλο Χιμένεθ.
Αναλυτικά το άρθρο του:
Ο Μανόλο Χιμένεθ συμπλήρωσε 4 μήνες στον πάγκο μιας ΑΕΚ που δεν παρουσιάζει ούτε μισό βήμα προόδου επί των ημερών του Ισπανού. Από τότε που έπιασε δουλειά, έχουμε δει τα πιο αντιφατικά πράγματα. Και σε αποτελέσματα, αλλά περισσότερο στις δημόσιες τοποθετήσεις του Ισπανού. Μια κρύο, μια ζέστη, δεν τον πιάνεις πουθενά τον Μανόλο.
Αυτός, ένας εκπρόσωπος της κορυφαίας ποδοσφαιρικής σχολής και κουλτούρας στην Ευρώπη (τα τελευταία χρόνια, διότι πριν εμφανιστεί τούτη η Εθνική τους, οι Ισπανοί ήταν οι αιώνιοι λούζερ...). Μας πήρε χαμπάρι πόσο δουλοπρεπείς είμαστε ποδοσφαιρικά, πόσο μας αρέσει να ωραιοποιούμε καταστάσεις, να θεοποιούμε πρόσωπα, σε σημείο που αρκετοί να έχουν πιστέψει ότι θα έρθει η συντέλεια του κόσμου για την ΑΕΚ, αν αύριο φύγει και ο Ισπανός.
Ο Χιμένεθ μας παίζει όπως γουστάρει, καλυμμένος πίσω από ένα άλλοθι που σιγά σιγά ξεθωριάζει. Ότι, δηλαδή, δουλεύει σε μια ομάδα που δεν δημιούργησε ο ίδιος. Αν θέλει κάποιος να υπερασπιστεί τα έργα και τις μέρες του Ισπανού, πολύ εύκολα θα ανατρέξει στην τελευταία διετία, θα μιλάει για τη δουλειά του ακατανόμαστου, για τις επιλογές που έκανε, για, για, για... Επίσης θα προτάξει ως σοβαρό επιχείρημα τη σαβούρα που έχει μαζευτεί στην ομάδα, την έλλειψη ποιότητας, την αμπαλοσύνη της πλειονότητας όσων απαρτίζουν το ρόστερ.
Όλα αυτά όμως προϋπήρχαν. Δηλαδή, το μετριότατο ρόστερ υπήρχε και πριν αναλάβει ο Χιμένεθ. Συνεπώς το ερώτημα που θέτω ευθέως είναι το εξής. Ο Ισπανός τι ακριβώς ήρθε να κάνει στην ΑΕΚ; Να μάθει μπάλα σε μέτριους και κακούς παίκτες; Να διδάξει πιθανώς καινούριες μεθόδους, τακτικές και να περάσει μια άλλη νοοτροπία, σε μια ομάδα – ούτως ή άλλως – περιορισμένων δυνατοτήτων;
Επειδή τίποτα απ' όλα αυτά δεν πέτυχε (και πιθανότατα δεν θα μπορέσει να πετύχει) θα κατανοούσα τη λογική της πρόσληψης ενός Ισπανού προπονητή που επιβαρύνει τον προϋπολογισμό της ομάδας με ένα εκατομμύριο ετησίως, αν η ΑΕΚ:
*Διέθετε ομάδα με ταλέντο, στην οποία θα ήταν επιβεβλημένο να βάλει το χεράκι του ένας προπονητής από την ανωτάτη ισπανική σχολή.
*Διέθετε ομάδα, που δεν θα στηριζόταν (σχεδόν) αποκλειστικά σε δυο 35άρηδες, αλλά σε 5-6 πρωτοκλασάτους οι οποίοι θα συμπαρέσυραν και τους άλλους.
*Διέθετε μπάτζετ ικανοποιητικό, όχι τα τρελά εκατομμύρια του Μαρινάκη, αλλά ένα ποσό που θα ξόδευε για να καλύψει βασικές ανάγκες. Ένα ποσό που θα μπορούσε να το αξιοποιήσει στην ισπανική αγορά με τον καλύτερο τρόπο ο προπονητής. Ένα ποσό τέλος πάντων με το οποίο η ΑΕΚ θα έκανε τη διαφορά. Διότι αν δεν το έχουν πάρει χαμπάρι μερικοί, η ΑΕΚ εδώ και καιρό δεν διαθέτει μεγαλύτερο μπάτζετ (μετεγγραφών) από τον Ατρόμητο, την Ξάνθη, την Καβάλα και τον Βόλο. Μην έχει και μικρότερο.
*Διέθετε τμήμα σκάουτινγκ που θα όργωνε Ευρώπη, Λατινική Αμερική, Αφρική και θα είχε βρει τουλάχιστον 4-5 εξαιρετικές περιπτώσεις με μικρό κόστος. Αντ' αυτού, η ΑΕΚ τείνει να γίνει κατάλυμα για άνεργους ποδοσφαιριστές. Περνούσε περαστικός από τα Σπάτα ο Ντρπιτς, χτύπησε την πόρτα, του άνοιξαν και του είπαν κάτσε εδώ να προπονείσαι μαζί μας και το καλοκαίρι βλέπουμε. Παίκτης που έχει να παίξει μπάλα από τις 23 Ιανουαρίου 2010 (13 μήνες δηλαδή), θα περιμένουμε η ΑΕΚ να τον αναστήσει.
*Διέθετε τμήματα υποδομής με πραγματικά ταλαντούχους και εξελίξιμους ποδοσφαιριστές, για να τους δουλέψει, αξιοποιήσει, προωθήσει ο προπονητής, όπως έκανε επί σειρά ετών στη Σεβίλη. Μετρήστε μέχρι τη λήξη της σεζόν, σε πόσα ματς θα βρίσκονται, όχι στην ενδεκάδα αλλά στον πάγκο, κάποιοι απ' αυτούς τους πιτσιρικάδες που έχουν προωθηθεί (Φροξυλιάς, Αμπντουραχμάνι, Νικόλτσης, Κλοναρίδης, Τσαμουρλίδης). Πιθανόν σε κανένα, αν δεν υπάρχουν μαζεμένες απουσίες από τιμωρίες και τραυματισμούς. Αν είχε δει “πράγματα” σε κάποιον από δαύτους ο Χιμένεθ, σχεδόν βασικό θα τον είχε κάνει.
Τι απ' όλα αυτά, λοιπόν, διαθέτει η ΑΕΚ (πέρα από την πιο μεγάλη έλλειψη, την έδρα, το δικό της γήπεδο) για να τα παραλάβει ο Χιμένεθ και να φτιάξει ομάδα ανταγωνιστική; Τίποτα απολύτως. Ο Ισπανός λίγο πολύ ήξερε που ερχόταν και τι θα συναντούσε, συνεπώς εδώ δυο τινά συμβαίνουν: Πρώτον, υπερεκτίμησε ο ίδιος τις δυνατότητες του (με προϋπηρεσία μόλις 2,5 ετών ως πρώτος προπονητής στη Σεβίλη και όλα τα προηγούμενα χρόνια με θητεία μονάχα στις ακαδημίες και την βήτα ομάδα της Σεβίλης) και πίστεψε ότι μπορεί με τη συγκεκριμένη ομάδα να πετύχει μεγάλα πράγματα. Ή δεύτερον, εκτίμησε η διοίκηση πως μόνον με λαμπερό και πολυτελές περιτύλιγμα (προπονητής από την πριμέρα ντιβιζιόν) και χωρίς περιεχόμενο (ρόστερ ομάδας) θα μπορούσε να δώσει μια νέα ώθηση στην ΑΕΚ.
Και φτάσαμε στο σημείο, η ΑΕΚ να τρώει τη μια καρπαζιά πίσω από την άλλη, να κινδυνεύει σοβαρά πλέον να μείνει εκτός πλέι-οφ (μη νομίζετε, δε θέλει και πολύ), να αντιμετωπίζει τα ματς πρωταθλήματος ο προπονητής ως ματς προετοιμασίας ενόψει των διπλών αναμετρήσεων με τον ΠΑΟΚ στο Κύπελλο. Διότι ο Χιμένεθ δεν θα άφηνε κανέναν Σκόκο εκτός αγώνα με τον ΠΑΟΚ επειδή θα υποφέρει και θα ...κουραστεί στο πρώτο ημίχρονο (το ακούσαμε και αυτό).
Ο Σκόκο, ναι, ήταν ντεφορμέ και περιπατητής στα περισσότερα ματς του τελευταίου διμήνου, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα αφήσεις 50 λεπτά στον πάγκο, σε αγώνα ντέρμπι, τον μοναδικό ποδοσφαιριστή που μπορεί με δυο ενέργειες να κάνει τη διαφορά. Και δεν είναι μόνο το γεγονός ότι έχασε την τεράστια ευκαιρία να τον στείλει από το πρώτο ημίχρονο προς την πλευρά του Ιωαννίδη. Είναι γενικότερα το μήνυμα που περνάς ως προπονητής. Κατεβαίνω συντηρητικά, να διώχνω, να στέλνω την μπάλα στο πουθενά, να “κλέψω” το ματς. Ναι, το ξέρουμε ότι δεν μπορεί να παίξει ποδόσφαιρο κυριαρχίας, αλλά τούτο δεν σημαίνει ότι θα πάει στην “κόντρα” με Λυμπερόπουλο και Μπαχά.
Έχει πει πολλά από την ημέρα που ήρθε ο Χιμένεθ. Στις νίκες δεν κρατούσε χαμηλούς τόνους, ανέβαζε τους παίκτες, εκθείαζε υλικό, δυνατότητες, απόδοση. Στις ήττες σέρβιρε πάντα και από μια δικαιολογία. Μια το παραμυθάκι με την καλοκαιρινή προετοιμασία, με την αδυναμία της ΑΕΚ να ανταποκριθεί σε τρεις διοργανώσεις, με τις επιλογές του καλοκαιριού. Την άλλη με το φτωχό ρόστερ, την έλλειψη λύσεων, την ανυπαρξία της ΑΕΚ χωρίς Λυμπερόπουλο και Δέλλα.
Που και που, για να νιώσει προφανώς ο ίδιος καλύτερα, περνούσε το μήνυμα ότι η ΑΕΚ έχει μείνει πολύ πίσω όλα αυτά τα χρόνια από Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό. Υπενθυμίζοντας ότι αυτοί έχουν μπάτζετ εκατομμυρίων και η ΑΕΚ δεν μπορεί να τους συναγωνιστεί. Σωστά. Με τη μόνη διαφορά ότι η ΑΕΚ, αν εξαιρέσουμε τα χρόνια του Μπάρλου (άντε και τις χρονιές-φωτοβολίδες με την ENIC να σκορπά αλόγιστα τα εκατομμύρια και να υπερχρεώνει την ΑΕΚ), ουδέποτε συναγωνίστηκε σε πλούτο και χρήμα Ολυμπιακούς και Παναθηναϊκούς. Τούτο όμως δεν εμπόδισε την ΑΕΚ να πρωταγωνιστεί, να γιγαντώνεται με τα μέσα που διέθετε και να κερδίζει πανάξια τίτλους.
Ο Χιμένεθ δεν αποτελεί τη μοναδική ελπίδα για το αύριο της ΑΕΚ, όπως αφελώς πιστεύουν αρκετοί φίλοι της ομάδας. Ο Χιμένεθ θα μπορούσε να αποτελεί τη μεγάλη ελπίδα της ΑΕΚ αν προηγουμένως βρισκόταν λύση στο μεγάλο πρόβλημα της ομάδας. Το ιδιοκτησιακό. Το υπαρξιακό. Χωρίς ιδιοκτήτη που θα είναι μπροστάρης και δεν θα κρύβεται, χωρίς ιδιοκτήτη-πρόεδρο που και θα υπολογίζει το κάθε ευρώ αλλά παράλληλα θα κάνει και την “τρέλα” του για να προσφέρει πράγματα στην ομάδα, ο Χιμένεθ θα συνεχίσει να μας σερβίρει παραμυθάκια μετά από κάθε αποτυχία και αργά ή γρήγορα θα βγουν μαντήλια...
ΠΗΓΗ: contra.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις