Πρώτα ο Πάουελ με τον Σπανούλη και κυρίως τον Παπανικολάου. Μετά ο Άντιτς, ο Λο κι ο Περπέρογλου. Και μαζί ο κόσμος του Ολυμπιακού, αυτός που αποθεώνεται στον ύμνο, αυτός που δημιούργησε εκπληκτική μπασκετική ατμόσφαιρα που δεν έπνιξε, αντιθέτως έδωσε φτερά στον πρωταθλητή Ευρώπης.

Ο Ολυμπιακός ήταν θλιβερός στην πρώτη και τη δεύτερη περίοδο, χωρίς πλάνο, χωρίς ορθολογική προσαρμογή σε όσα επιχειρούσε ο Μαχμούτι. Αμυντική ανισορροπία, χαμένα ριμπάουντ, δραματικά ποσοστά και αλλαγές τρικυμίας.

Κι ύστερα ήρθε ο Πάουελ που σ ένα ματς έβγαλε το συμβόλαιό του, αφού ήταν ο μόνος που σκόραρε , όταν όλη η ομάδα πελαγοδρομούσε. Ανέλαβε ο Παπανικολάου και πάει λέγοντας.

Ομολογουμένως, επιβάλλεται ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ στον κύριο Οκτάι που έδωσε μεγάλα τρίποντα στους ερυθρόλευκους με ζώνες , όταν εκείνοι ήταν καυτοί.

Ευχαριστώ θα έλεγαν κι οι Τούρκοι στον Μπαρτζώκα στο 37' όταν ο Τουντσερί έβαζε μπροστά την Εφές με έναν πόντο. Είπαμε όμως ότι οι προσωπικότητες του Ολυμπιακού ξεπέρασαν τα πάντα. Ακόμα και την μετατροπή της ζώνης σε box and one με τον Σπανούλη εξουδετερωμένο. Μόνοι τους. Ο V-Span τη διάβασε τέλεια και την έσπασε. Ακολούθησε ο Πρίντεζης με τρίποντο και κάπου εκεί έγινε ξεκάθαρο ποιος είναι το αφεντικό.

Ήταν τόσο ξεκάθαρη η έλλειψη σαφούς κατεύθυνσης και στις δυο ομάδες που στα τελευταία 120 δευτερόλεπτα παίχτηκε κάτι σαν μπάσκετ με λάθη επί λαθών όπου κυριάρχησαν πλίνθοι και κέραμοι...

Το τρίποντο του Λο στα 82 δευτερόλεπτα έγραψε τον επίλογο κι ας κράτησε σωστά ο Ιωάννου μικρό καλάθι στη μετάδοση της ΝΕΤ γιατί... πολλά έχουν δει τα μάτια του. Ευτυχώς αυτό δεν του έφερε τρόμο.

Εν πάση περιπτώσει, ο Ολυμπιακός ξεπερνώντας τα εγκληματικά του λάθη σ αυτή τη σειρά των πέντε αγώνων, θα είναι στο Λονδίνο για τη δόξα και την τιμή του πρωταθλητή Ευρώπης και φυσικά του ελληνικού μπάσκετ.

Πάντως στο Φάιναλ Φορ με αυτή την εικόνα και αντίπαλο την ΤΣΣΚΑ στον ημιτελικό πολύ δύσκολα θα έχει τύχη. Η πρόκριση επί των ολιγόψυχων και μέτριων αγωνιστικά Τούρκων ήταν απολύτως αυτονόητη (ναι αυτονόητη) για μια ομάδα με το ρόστερ και τη δυναμική του Ολυμπιακού. Δεν μειώνω καθόλου την πρόκριση στην ελίτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ, αλλά πρέπει ψύχραιμα να δούμε τον πραγματικό ορίζοντα.

Ναι είναι συνεπής στο ραντεβού με τους κορυφαίους, ναι είναι πάρα πολύ μεγάλη ομάδα. Εντούτοις, υπάρχουν στοιχεία στο παιχνίδι του που δεν πείθουν για υπέρβαση και ανατροπή ανάλογης της περσινής, όταν ο Ολυμπιακός πετούσε και στα σίγουρα είχε συγκεκριμένη κατεύθυνση στο παιχνίδι του.

Τι προλαβαίνει να αλλάξει μέχρι το Λονδίνο; Πολλά και τίποτα. Είναι επιτυχία η πρόκριση, αλλά ταυτόχρονα είναι απολύτως ενδεικτικά τα λάθη που έγιναν στη σειρά με την Εφές και με μια ψύχραιμη ανάγνωση δίνουν πολύ συγκεκριμένο ορίζοντα στη φετινή πορεία.

Επιτρέψτε μου να μην αντιλαμβάνομαι τους έξαλλους πανηγυρισμούς. Ούτε την εισβολή του κόσμου επτά δέκατα πριν τελειώσει ο αγώνας στο παρκέ του Ειρήνης και Φιλίας.

Η στήλη πέτυχε την τετράδα. Όχι γιατί είμαστε πανεπιστήμονες του μπάσκετ, αλλά γιατί έτσι έλεγε η λογική. Δεν διαβάσαμε βουλωμένο γράμμα.

Μπασκετική λογική υπάρχει και στο Φάιναλ Φορ του Λονδίνου. Όπως υπήρχε και πέρυσι. Τον πρώτο λόγο και φέτος έχει η ομάδα με τη μεγαλύτερη προπονητική επιρροή. Ούτε η Μπαρτσελόνα , ούτε η Ρεάλ, ούτε ο Ολυμπιακός.

Σε κάθε περίπτωση είναι πολύ μεγάλη δουλειά που είμαστε και πάλι εκεί. Συγχαρητήρια στον πρωταθλητή Ευρώπης.

Πηγή: pamesports.gr

Μπάσκετ SPORTS Ολυμπιακός