Δεύτερη χρονιά που ο Ολυμπιακός πέταξε 2 εκατ. - Πρέπει να απαλλαχθεί από αυτούς του δύο!

Είναι τα βατόμουρα της χρονιάς!

Όταν στο ποδόσφαιρο δεν διαθέτεις το αυτονόητο, την απλούστευση στο τελείωμα των φάσεων, πόσο εύκολο είναι να σου τουμπάρει το παιχνίδι. Να πέσεις θύμα του νόμου της μπάλας και να χάσεις αγώνες, που φαινόταν να τους κερδίζεις κατά κράτος, μέσα από τα χέρια σου!

Ο Ανσαριφάρντ ήρθε 4 φορές πρόσωπο με πρόσωπο με το γκολ, αλλά από αυτές μία μόνο πλάσαρε σωστά, σκάβοντας ελαφρά πάνω από το σώμα του γκολκίπερ του Λεβαδειακού, χωρίς ωστόσο και να του κάνει τα κέφια η μπάλα. Στις άλλες περιπτώσεις, φυσικά και δεν έκανε το ιδανικό, γι’ αυτό και δεν σκόραρε.

Εκεί είναι η ικανότητα του γκολκίπερ και η ρέντα του, η γκίνια του επιθετικού αλλά και συνάμα - για να μην το πω ανικανότητα γιατί ο Καρίμ δεν είναι τυχαίος κυνηγός και το γκολ δεν είναι ξένο προς το DNA του, όμως όταν δεν είσαι κλασικός σκόρερ – η έλλειψη κεκτημένης ταχύτητας στο σκοράρισμα. Τι τα θες, τι τα γυρεύεις…

Ο Ολυμπιακός νίκησε, αφού χρειάστηκε και το δώρο του κορυφαίου (μακράν) των… παλικαριών από τη Λιβαδειά και του γηπέδου ολόκληρου, του Γάλλο-Καμερουνέζου, Ντεβί Επασί κι ενώ άξιζε να έχει καθαρίσει τη μανέστρα πολύ νωρίτερα, δίχως λαχτάρες και με ευρύ σκορ, απόρροια των περισσότερων – αν δεν απατώμαι – από κάθε άλλη φορά τελικών προσπαθειών που έκανε στο φετινό πρωτάθλημα.

Ήταν τέτοια (και τόση) η δημιουργικότητα των… πορτοκαλί Ερυθρολεύκων, που αν συνοδευόταν και από στοιχειώδη επάρκεια υλοποίησης των φάσεων, το σκορ θα ήταν και μεγαλύτερο από την 5άρα που έφαγε ο Πλατανιάς προ δύο εβδομάδων.

Ιδροκοπάει χωρίς φορ

Δεν έχει σέντερ φορ όμως ο Ολυμπιακός, καθαρόαιμο, κανονικό, στράικερ από τα κλασικά που λένε οι Άγγλοι, με την έφεση στο γκολ και ιδροκοπάει για να πάρει όλα τα ματς, είτε μέσα είτε έξω και ανεξαρτήτως δυναμικότητας αντιπάλου.

Όχι ότι ο Λεβαδειακός είναι καμιά «παρακατιανή» δύναμη. Ίσα ίσα, που η τωρινή εικόνα του είναι από τις κορυφαίες που έχει επιδείξει ποτέ, δυσκολεύει τους πάντες, διατηρείται πολύ ψηλά για τα στάνταρ του στη βαθμολογία (6ος), δεν έχει ηττηθεί ούτε από ΠΑΟΚ ούτε από Παναθηναϊκό και έχει ισορροπία στα πάντα. Αν δείτε το συν, πλην στα γκολ, ενεργητικό-παθητικό, θα παρατηρήσετε ότι έχει δεχθεί μόλις 7.

Δύο εξ’ αυτών, δηλαδή, το Σάββατο στο Φάληρο, πράγμα που σημαίνει ότι πριν είχε παραβιαστεί η εστία του Επασί μόνο 5 φορές σε 10 αγώνες!

Μισό γκολ ανά παιχνίδι το παθητικό του (παρ’ ολίγον) ήρωα του Καραϊσκάκη – τίτλο που του στέρησε στο παρά πέντε το «τούβλο» του Κούτρη – ο οποίος σημειωτέο ήρθε τον περασμένο Αύγουστο στην Ελλάδα, για αναπληρωματικός του Μολδαβού Ναμάσκο και έγινε αναντικατάστατος, έχοντας αγωνιστεί και στο τελευταίο δευτερόλεπτο όλων των αγώνων του Λεβαδειακού!

Αυτή την άμυνα και αυτό τον εξαιρετικό τερματοφύλακα, βομβάρδισαν ανηλεώς οι παίκτες του Λεμονή, που δείχνουν να έχουν πάρει μπρος μετά την χειρότερη φετινή εμφάνιση τους στη Λεωφόρο και το χαμένο clasico.

Παρόλο που προηγήθηκε η διακοπή για τα μπαράζ της Εθνικής και υπήρχε ο φόβος να πάει… contra tempo η ομάδα, έχοντας μάλιστα ένα καθόλου εύκολο παιχνίδι μπροστά του, προτού ταξιδέψει στην Λισαβόνα για να παίξει ρέστα για τη φετινή ευρωπαϊκή του υπόσταση, οι πρωταθλητές επιβεβαιώνουν διαρκώς ότι… το έχουν πάρει αλλιώς.

Πιάνει ρυθμό

Ο Τάκης Λεμονής έχει κάμποσο καιρό τώρα που εργάζεται σκληρά μαζί με τους παίκτες για να καταφέρουν να βγάλουν στο γήπεδο ομαδικότητα και στοιχεία που στη θεωρία ως μονάδες τα διαθέτουν, αλλά στην πράξη, σαν σύνολο, το δίμηνο Σεπτεμβρίου-Οκτωβρίου, τα αρνητικά αποτελέσματα μίλησαν από μόνα τους.

Κοντολογίς, με Μπαρτσελόνα, Πλατανιά και Λεβαδειακό, σε τρία εντελώς διαφορετικά παιχνίδια μεταξύ τους στο Καραϊσκάκη, ο Ολυμπιακός εμφανίζει ξεκάθαρα και ενθαρρυντικά σημάδια υγείας και φρεσκάδας. Παίζει με ομαδικό πνεύμα και στα παιχνίδια με μικρότερους αντιπάλους, κάνει αυτό που ήξερε πάντα να κάνει, παίρνοντας τα πρωταθλήματα:

Εμφανίσεις κυριαρχίας στον αγωνιστικό χώρο, στριμώχνοντας χωρίς ανάσα τους αντιπάλους τους. Βγάζει διάθεση, αυτοματισμούς, πιάνει ρυθμό (πολύ σημαντικό γιατί αυτό είχε να το κάνει από… το καλοκαίρι, από τα προκριματικά του Champions League!), προκαλεί φάσεις και αναστάτωση στην απέναντι περιοχή, προσφέρει γεμάτα ματς, χορταστικό θέαμα. Η παραγωγή υπάρχει πλέον, το απλό, το εύκολο γκολ, απομένει να βρει.

Το Σάββατο πήρε ακόμα μια νίκη χωρίς την ουσιαστική, καθοριστική συμβολή των κλασικών επιθετικών του. Κάτι που παρατηρείται συνεχώς την τρέχουσα περίοδο.

Με την ευκαιρία, επειδή ειδικά την περασμένη εβδομάδα, με το ταξίδι του Εμενίκε στην Ιταλία για την αποθεραπεία του και το φημολογούμενο τουρκικό ενδιαφέρον της Μπασάκ, έχει απασχολήσει πολύ τα social media η περίπτωση μιας από τις πιο ακριβοπληρωμένες φρέσκες μεταγραφές του καλοκαιριού, θέλω να πω την άποψη μου, περιμένοντας καιρό για να καταλήξω σε αυτήν. Αν και τις πρώτες αμφιβολίες για το αν θα «έπιανε» ο Εμενίκε ή όχι, ομολογώ τώρα, ότι τις είχα από τον Ιούλιο, που τον πρωτοείδα στα ερυθρόλευκα, στο ισόπαλο (1-1) φιλικό με τον Αστέρα Τρίπολης.

Ήταν αδικαιολόγητα αγχωμένος και εξίσου ανεξήγητα, δεν του έπιανε τίποτα, δεν ενέπνεε καθόλου σιγουριά για ποδοσφαιριστή που το έχει και θα το βρει στο δρόμο, αργά ή γρήγορα, το γκολ.

Για να μην μακρηγορούμε: Δεύτερη εσφαλμένη επένδυση, σερί για ένα ακόμα καλοκαίρι, στον τομέα του σκοραρίσματος για τον Ολυμπιακό.

Μετά τον Καρντόσο, οι Ερυθρόλευκοι πέταξαν στο ίδιο βαρέλι χωρίς πάτο, άλλα 2 εκατομμύρια Euro ετησίως, για να φορέσουν και… δεύτερο παλτό!

Ντριμπλάρει και… τον εαυτό του

Άλλος ένας παίκτης, εξάλλου, από τις μεταγραφές του – αλησμόνητου όπως έγινε – Μπέσνικ Χάσι, ο Μεχντί Καρσελά, νομίζω πως ήδη κερδίζει το… Όσκαρ του βατόμουρου!

Ο περίφημος «υδραυλικός» έχει προκαλέσει… εσωτερική διαρροή με το αλλοπρόσαλλο αγωνιστικό του πρόσωπο. Εκτός του ότι θέλει μια μπάλα μόνος του και είναι ολοφάνερο ότι παίζει αποκλειστικά για τον εαυτό του, κάποιος θα πρέπει να του μάθει κάποια στιγμή… προς τα πού πέφτει το τέρμα που επιτίθεται η ομάδα.

Στη Λεωφόρο, θυμάμαι, μπήκε υποτίθεται αλλαγή στο ντέρμπι για να τονώσει την επιθετική γραμμή της ομάδας, να νιώσει μια πίεση ο Παναθηναϊκός και, δεν θα το ξεχάσω, αυτός, στην πρώτη επαφή του με την μπάλα εκεί στο στρογγυλό της σέντρας, στράφηκε με μέτωπο προς τον Προτό, αποφεύγοντας… συμπαίκτες και τον εαυτό του, ώσπου μπερδεύτηκε και έχασε την κατοχή.

Αυτό κάνει διαρκώς και σπάνια, έχει κανένα ξέσπασμα, σαν την (ατομική, τι άλλο!) προσπάθεια που έκανε σε μια φάση του 1ου ημιχρόνου, το Σάββατο, αλλά το τελικό πλασέ του, βρήκε πάνω στον… Φορτούνη και χάθηκε η ευκαιρία.

Όσο ταχύτερα καταφέρει να «απαλλαχθεί» ο Ολυμπιακός από Εμενίκε και Καρσελά, προς όφελος του θα είναι. Οικονομικό και αγωνιστικό!

Οι δυο τους, είναι… τα βατόμουρα της χρονιάς. Κρίμα πραγματικά και άδικο να κοστίζουν ένα καρό λεφτά και να καταλαμβάνουν θέσεις στο ρόστερ, εκτοπίζοντας Έλληνες ποδοσφαιριστές. Στερώντας καριέρες από Ελληνόπουλα που έχουν το ταλέντο και τις προϋποθέσεις να αναδειχθούν.

Ο Γιώργος Μανθάτης, λ.χ., πόσο χειρότερος είναι από τον Καρσελά;

*** ΔΙΑΒΑΖΩ ΟΤΙ παίρνει συνεχώς πέναλτι ο Ολυμπιακός φέτος και, ειδικά, στο γήπεδο του. Και; Τι πάει να πει αυτό δηλαδή; Ένα από αυτά, στο 1-1 με τον Αστέρα, ήταν αμφισβητούμενο, για το αν η μπάλα βρήκε ξεκάθαρα στο χέρι ή τη… μασχάλη του Ιγκλέσιας στο σουτ του Ανδρούτσου. Για όλα τα άλλα δεν χωράει η ελάχιστη αμφιβολία ως προς την εγκυρότητα των αποφάσεων των διαιτητών.

Και στο κάτω κάτω, αυτό είναι το περίεργο, ότι παίρνει ο Ολυμπιακός πέναλτι που έχουν όντως γίνει παραβάσεις ή η παράδοξη επισήμανση, την περασμένη σεζόν, όταν Φλεβάρη μήνα του ’17, είχε ένα απίστευτο πανευρωπαϊκό ρεκόρ;

Σε 41 ματς είχε να καταλογιστεί υπέρ του πέναλτι!

Φεβρουάριος του 2016 με τέλη Φεβρουαρίου του 2017, σε 1 3 ολόκληρους μήνες, είχε πάρει ένα πέναλτι ο Ολυμπιακός, σε πρωτάθλημα και Κύπελλο Ελλάδας!

Εναντίον του Ηρακλή, στο Καυτανζόγλειο, σε ένα πεντακάθαρο χέρι του Ιντζόγλου.

(Στη ροή των στιγμιοτύπων έχουμε επίσης την ευκαιρία να θυμηθούμε πόσο απλό είναι το γκολ, αν ο φορ (Ιντέγε) το «ξέρει» το γκολ!).

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις