Τα «ερείπια», το... μαξιλαράκι που δεν φτάνει... για σωτηρία από υποβιβασμό και ο σκληρός Γενάρης.

Απαραίτητη η...  καθαρά ποδοσφαιρική εισαγωγή, πριν περάσουμε στα υπόλοιπα, στο πως είναι η κατάσταση στον Παναθηναϊκό δηλαδή και πως θα δαμορφωθεί από τον Γενάρη και μετά.

Με αφορμή και το ντέρμπι με την ΑΕΚ λοιπόν και την συνολική εικόνα του Παναθηναϊκού.

Δυστυχώς πλέον δεν μπορούμε να μιλάμε με κανονικούς όρους για τον Παναθηναϊκό σε ότι έχει να κάνει ΚΑΙ με το αγωνιστικό του κομμάτι. Καθώς δεν εμφανίζει εικόνα κανονικής ποδοσφαιρικής ομάδας ο Παναθηναϊκός και ειλικρινά απορώ που κανείς δεν το «βλέπει», κανείς δεν αναρωτιέται γιατί συμβαίνει αυτό και όλοι το προσπερνάνε σαν να πρόκειται για το πιο φυσιολογικό πράγμα του κόσμου.

Με λίγα λόγια δεν μπορεί να παίξει κανονικό ποδόσφαιρο, μια ομάδα που δεν έχει... κανονικούς από πλευράς υγείας ποδοσφαιριστές.

Καθώς αυτό το φαινόμενο με τους συνεχείς και πολλούς «τραυματίες» δεν μπορεί να θεωρηθεί, ούτε νορμάλ, ούτε να εξηγηθεί με κάποια μυστηριώδη κατάρα, με... μούντζες ή ότι άλλο μπορεί να εφεύρει ο καθένας σαν εξήγηση.

Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα φαινόμενο που χρονίζει στον Παναθηναϊκό τα τελευταία χρόνια. Έχουμε να κάνουμε με ένα φαινόμενο που παρουσιάζεται για παράδειγμα σε διάστημα ενός χρόνου με δύο διαφορετικές φουρνιές ποδοσφαιριστών.

Φαινόμενο που την σεζόν που πέρασε έφτασε στο δραματικό σημείο να μην συμπληρώνει ούτε ενδεκάδα ο Παναθηναϊκός και να βάζει στα πλέϊ-οφ ή μικρούς ή παίκτες τραυματίες που πάθαιναν φυσικά υποτροπή όπως ο Βιγιαφάνες, ο Κουλιμπαλί κα άλλοι.

Φέτος έφυγε μια ολόκληρη φουρνιά παικτών και πήραμε άλλους τόσους. Κι όμως το πρόβλημα έκανε και πάλι με οδυνηρό τρόπο την εμφάνισή του.
Και από τον πρώτο μήνα της σεζόν και μετά, έγινε... κανονικότητα στον Παναθηναϊκό η εξής εικόνα.

Να αντιμεωπίζουν πρόβλημα και να παίζουν στα παιχνίδια μια σειρά βασικοί του ακόμα και με μια προπόνηση όλη την εβδομάδα πριν το παιχνίδι. Να νοιώθουν κανά δυο άλλοι ενοχλήσεις στο... ζέσταμα και να εμφανίζονται και κανά δυο τρεις ακόμα που στην διάρκεια του παιχνιδιού να κλατάρουν και ή να... σφίγγουν τα δόντια για να συνεχίσουν ή να παίζουν για να συμπληρώνουν απλά τον αριθμό καθώς είχαν γίνει πλέον όλες οι αλλαγές.

Το ίδιο έγινε και στο ντέρμπι με την ΑΕΚ.

Βιγιαφάνες, Κουρμπέλης, Κουλιμπαλί, Μολέδο και ίσως να ξεχνάω και κάποιον άλλον ακόμα, έκαναν ουσιαστικά μία με μιάμιση μέρα προπόνηση όλη την εβδομάδα, όπως είχαν κάνει και την προηγούμενη άλλωστε.

Στο ζέσταμα ένοιωσε ενοχλήσεις ο Βιγιαφάνες όπως είπε και ο Μαρίνος και στην διάρκεια του αγώνα ένοιωσαν ενοχλήσεις και ο Μολίνς που έπαιξε μέχρι τέλους με το ζόρι και ο Χίλιεμαρκ που έγινε αλλαγή. Την ίδια στιγμή κάποιοι είχαν φτάσει εντελώς στα όριά τους, όπως ο Κουρμπέλης με τον Βιγιαφάνες και έπαιζαν κορώνα γράμματα με την πιθανότητα σοβαρής υποτροπής μέχρι το τέλος του αγώνα. Στην όλη εικόνα προσθέστε και τους Λουτσιάνο που έτσι κι αλλιώς είχε ιστορικό τραυματισμών, έπαιξε ουσιαστικά ένα μήνα και μετά βγήκε νοκ-άουτ σχεδόν για όλη την σεζόν, αλλά και τον Τσάβες που μόλις έπαιξε τρία τέσσερα παιχνίδια κλάταρε, ακούμε συνέχεια εδώ και ένα μήνα ότι είναι πια... έτοιμος, κάθε βδομάδα επιστρέφει και παρ’ ότι υπήρξαν και πολυήμερες διακοπές του πρωταθλήματος ακόμα τον περιμένουμε.

Και μιλάμε τώρα για τους ποδοσφαιριστές μιας ομάδας που όχι μόνο δεν έχει άλλες υποχρεώσεις, όχι μόνο παίζει ένα παιχνίδι ουσιαστικά την εβδομάδα, αλλά είχε και δυο δεκαήμερες τουλάχιστον διακοπές πρωταθλήματος στην διάρκεια των δύο αυτών μηνών.

Σε όποιον αυτό το πράγμα φαίνεται φυσιολογικό και μάλιστα όταν συμβαίνει σχεδόν κάθε χρόνο και πάντως σίγουρα τον τελευταίο ένα χρόνο, τότε πάσο.
Κάθε λογικός άνθρωπος όμως, λογικά εκτιμάει πως πρώτον αυτό δεν είναι φυσιολογικό και δεύτερον καμιά ομάδα στον κόσμο δεν μπορεί να παίξει κανονικό ποδόσφαιρο με ποδοσφαιριστές ανέτοιμους, ή τραυματίες ή στα όρια της υποτροπής.

Εδώ λοιπόν είτε έχουμε αποκτήσει «ειδικότητα» στην απόκτηση ποδοσφαιριστών με χρόνια προβλήματα και ιστορικό τραυματισμών. Είτε μιλάμε για μια ομάδα που δεν προπονείται κανονικά. Είτε μιλάμε για μια ομάδα με ανύπαρκτη υποστήριξη από πλευράς ιατρικής, αποκατάστασης και γενικότερα υποδομής. Είτε μιλάμε για δουλειά... ευκαιριακή με μεθόδους... άρπα κόλα και στόχο να παίζουν οι παίκτες για ένα παιχνίδι όπως μπορούν είτε ψιλοτραυματίες, είτε με ενέσεις και μετά βλέπουμε.

Όταν λοιπόν συμβαίνει αυτό, τι στο καλό κριτική και εκτιμήσεις να κάνουμε για το πως έπαιξε και όλα τα σχετικά; Εδώ και στο παιχνίδι με την ΑΕΚ όπως και σ’ αυτόν την προηγούμενη αγωνιστική με τον Αστέρα, το θέμα είναι ότι οι περισσότεροι δεν μπορούν να παίξουν κανονικά και να τρέξουν στοιχειωδώς μέσα στο γήπεδο.

Και προφανώς αυτό φαίνεται στους πάντες φυσιολογικό, κανείς δεν ρωτάει τον προπονητή στις συνεντεύξεις τύπου τι τρέχει τελικά, στην καλύτερη το ρίχνουμε στην μεταφυσική, στην γκίνια και στις κατάρες και... πάμε παρακάτω.

Από κει και πέρα και σε πιο καθοριστικά για το μέλλον του Παναθηναϊκού θέματα.

Κατ’ αρχήν σταματήστε επιτέλους να πστεύετε τον κάθε... παπατζή και ότι ραδιοαρβύλα βλέπετε.

Ούτε επενδυτές υπάρχουν ούτε τίποτε... ανώνυμοι δωρητές που θα βάζουν λεφτά για να βγει η χρονιά και μην νομίζετε ότι θα βγει έτσι το πράγμα.

Όπως φυσικά δεν υπάρχει και κάποιο μυστήριο με τα λεφτά που θα καλύψουν τις ανάγκες να βγει και ο Δεκέμβριος όπως ειπώθηκε κάπου χθες και σήμερα το έχουν πάρει όλοι σκοινί-κορδόνι και αναζητούν τον... αόρατο δωρητή.

Εντάξει είπαμε, κάποια στιγμή την συνήθεια με το... αμάσητο σανό πρέπει να την κόψετε. Κι εντάξει, ακόμα και το σανό άμα το... βράσεις καλά μπορεί και να το κάνεις να φαίνεται σαν... χόρτα του βουνού ή ακόμα και σαν... βιολογικό σταμναγκάθι πολυτελείας. Αλλά όλα έχουν ένα όριο.

Λεφτά προγραμματισμένα είναι αυτά που υπάρχουν λοιπόν και για τον περιβόητο Δεκέμβρη, είτε από τον Βλαχοδήμο ή απ’ άλλα αναμενόμενα μικροποσά, ή λεφτά που ο Αλαφούζος θα πληρώσει σε ότι έχει να κάνει με μικροποσά ή με κάποια ελάχιστα έναντι, για να πειστεί ο καθένας που του χρωστάει ο Παναθηναϊκός να δώσει λίγη παράταση ακόμα. Μέχρι εκεί όμως.

Μακάρι να βγω ψεύτης λοιπόν, αν και ξέρω ότι μπορεί σήμερα να παρελάσουν από κάτω μια σειρά τύποι να μου λένε τα δικά τους αλλά στο τέλος πάλι θα γίνει αυτό που είπα, αλλά η ιστορία με τον Παναθηναϊκό από δω και πέρα θα πάει κάπως έτσι.

Εάν δεν ξυπνήσουμε δηλαδή ξαφνικά μια μέρα και δούμε ένα... φωτισμένο σωτήρα που θα εμφανιστεί με μια... κατοστάρα στο χέρι να πει εδώ είμαι εγώ, τότε τα πράγματα έχουν ως εξής.

Ο Παναθηναϊκός θα συντηρηθεί με νύχια και με δόντια μέχρι τις αρχές Γενάρη. Κι αυτό θα το κάνει για ένα και μοναδικό λόγο και όχι για να βγει η χρονιά ολόκληρη ή να βρεθεί κάποια λύση ή για κάποιο άλλο λόγο. Για να... προλάβει δηλαδή και να μπορέσει να πουλήσει όσο περισσότερους παίκτες γίνεται, αν είναι δυνατόν και... όλους και αυτά τα λεφτά να πάνε για να μειωθούν όσο μειωθούν τα χρέη που υπάρχουν.

Από κει και πέρα και μόλις γίνει αυτό, τέρμα η ιστορία. Τα ρολά θα κατέβουν ΚΑΙ στο αγωνιστικό κομμάτι και ο Παναθηναϊκός θα κατεβαίνει στα παιχνίδια με όσους θα έχουν απομείνει και θα δέχονται να παίζουν τζάμπα και κατά βάση με τους μικρούς που πρόσφατα έκανε μια ολόκληρη 15άδα απ’ αυτούς επαγγελματίες, χωρίς φυσικά κανείς να εντυπωσιασθεί από το γεγονός ή να αναρωτηθεί στοιχειωδώς το γιατί.

Κι από κει και πέρα φυσικά, θα αρχίσει ο αγώνας, αλλά ο πραγματικός αγώνας αυτή τη φορά, να μην υποβιβαστεί πρώτα και κύρια και πριν το ολικό κλατάρισμά του και καθαρά αγωνιστικά ο Παναθηναϊκός.

Γι’ αυτό και η συγκομιδή βαθμών σε όλο αυτό το διάστημα που θεωρητικά είναι πλήρης, ήταν και είναι τόσο σημαντική και γι’ αυτό ή τελική σούμα και συγκομιδή βαθμών είναι απελπιστικά μικρή και ανεπαρκής.

Γιατί όταν ο Παναθηναϊκός θα χρειασθεί μετά τον Γενάρη να ακουμπήσει σε ένα... μαξιλαράκι ασφαλείας απο πλευράς βαθμών, αυτό το... μαξιλαράκι έτσι όπως πάει μέχρι τώρα, όχι μόνο θα φαίνεται πολύ μικρό αλλά θα είναι και χωρίς... πουπουλα μέσα για να ακουμπήσει κάποιος. Και δεν μιλάμε για πολυτέλειες, για... πούπουλα χήνας και τέτοια δηλαδή, αλλά ακόμα και για... βαμβάκι βήτα διαλογής ή έστω και αφρολέξ ακόμα. Έτσι ώστε να φανεί αρκετό -με όποια μορφή και αν εμφανιστεί στους αγώνες του- ο Παναθηναϊκός τουλάχιστον να μην κινδυνεύει βαθμολογικά για υποβιβασμό. 

Ξέρω πως φαίνονται βαριά και ασήκωτα αυτά τα πράγματα μιλώντας για τον Παναθηναϊκό, αλλά δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα. Κι όσο κι αν βρίσετε κάποιοι από κάτω, κατά βάθος ξέρετε και οι ίδιοι πως αυτή η καταγραφή είναι η μοναδική που δεν έχει φτιασίδια και ψεύτικες ελπίδες.

Δυστυχώς, εκεί έφτασαν τον Παναθηναϊκό οι τζάμπα σωτήρες και οι στρατιές τους, που όσο κι αν κάνουν θόρυβο τώρα για να μην... ακούγονται οι ευθύνες και τα εγκλήματά τους ουσιαστικά δεν πρόκειται να γλιτώσουν τίποτε. Και δυστυχώς επίσης, γι’ αυτό λέμε ότι είναι τόσο ανεπαρκής η μέχρι τώρα εμφάνιση και συγκομιδή του ποδοσφαιρικού τμήματος. Όχι γιατί δεν πέτυχε ή δεν διεκδικεί κάποιο στόχο. Αυτά είναι για τους παραμυθατζήδες και για τους ανόητους.

Αλλά γιατί δεν μπόρεσε να εξασφαλίσει ούτε το στοιχειώδες. Μια συγκομιδή βαθμών δηλαδή, ένα... μαξιλαράκι που αν μη τι άλλο θα επιτρέψει στον Παναθηναϊκό να μην αγωνίζεται με το φάσμα του υποβιβασμού μετά τον Γενάρη.

Παναθηναϊκός Superleague