Δεν βγαίνει μίστερ Διαμαντόπουλε, ούτε με τη λογική, ούτε με την... αριθμητική, αυτό που λες

Χάσαμε τον Εμποκού για 300.000 και πήραμε τον Μουνιέ με 1 εκατ.

Το να είσαι υπεύθυνος σχεδιασμού και μεταγραφών, να έχουν γίνει αυτά που έχουν γίνει στον Παναθηναϊκό, τα αποτελέσματα των επιλογών σου να... πέφτουν αμαχητί το ένα μετά το άλλο και να δίνεις συνέντευξη στην οποία μιλάς για τα... πάντα, εκτός απ’ αυτό καθ’ αυτό το αποτέλεσμα της δικής σου δουλειάς, ε θέλει όντως... κουράγιο.

Θα έλεγα και κάτι άλλο εκτός από κουράγιο, αλλά στον Παναθηναϊκό των τελευταίων χρόνων τέτοιες λέξεις, έννοιες και... αναζητήσεις σαν κι αυτή που ταιριάζει στην περίπτωση, έχουν εκλείψει προ πολλού.

Ο λόγος φυσικά αν δεν τόχετε ήδη καταλάβει για τον κύριο Διαμαντόπουλο, τον μάνατζερ του Μαρίνου Ουζουνίδη, που μετά αποχώρηση του Νίκου Λυμπερόπουλου, ουσιαστικά αλλά και πρακτικά ανέλαβε χρέη τεχνικού διευθυντή και ήταν αυτός που έκανε και όλες τις μεταγραφές, ενώ χειρίστηκε αντίστοιχα και τις περισσότερες αποχωρήσεις.

Όταν λοιπόν ηγείσαι αυτής της προσπάθειας, ή αν θέλετε που είναι και το πιο σωστό, έχει την ευθύνη για όλα αυτά που έγιναν στο συγκεκριμένο τομέα, δεν γίνεται να δίνεις συνέντευξη και να μην λες κουβέντα ή να κάνεις έστω μια γενική εκτίμηση στο πως έκανες την δουλειά σου και ποια τα αποτελέσματά της.

Το ότι στον Παναθηναϊκό με την αποχώρηση του Αλαφούζου δημιουργήθηκε μια πρωτόγνωρη και οδυνηρή κατάσταση στον Παναθηναϊκό, ούτε λόγος. Και σίγουρα δεν υπήρχε άνθρωπος που να περίμενε την συνέντευξη του Κώστα Διαμαντόπουλου για να το μάθει.

Όμως από ένα σημείο και μετά και αφού ρίξουν το πρώτο... ανάθεμα και επικαλεστούν την συγκεκριμένη δικαιολογία, θα πρέπει σιγά-σιγά όλοι οι... ομιλούντες, δηλώνοντες και συνετευξιαζόμενοι στον Παναθηναϊκό, να μας πουν λιγάκι και για το τι έκαναν οι ίδιοι, ο καθένας στον τομέα του.

Η εξήγηση λοιπόν «έφυγε ο Αλαφούζος και γι’ αυγό πήγαν όλα τόσο άσχημα», καλή είναι, υπαρκτή είναι, αλλά δεν απαντάει σε όλα τα ερωτήματα.

Για παράδειγμα, ποιός τελικά αποφάσισε και με ποια κριτήρια, πως σε οποιεσδήποτε συνθήκες είναι δυνατόν να φτιάξεις ομάδα, διώχνοντας καμιά δεκαριά παίκτες και αγοράζοντας άλλους δεκατρείς σε μια μεταγραφική περίοδο;

Αυτό σε ποιο... Πανεπιστήμιο ποδοσφαίρου το διδάσκουν ακριβώς;

Ή επίσης, με δεδομένη την τραγική οικονομική κατάσταση που υπήρχε στον Παναθηναϊκό ακόμα και πριν αποχωρήσει ο Αλαφούζος, πώς παίρνεις την απόφαση να ξοδέψεις «τόσα» για μεταγραφές και άλλα «τόσα» για αποζημιώσεις αυτών που θέλεις να φύγουν;

Ή τέλος, μήπως κάποια στιγμή θα έπρεπε να κάνουμε με στοιχεία και την σούμα, τελικά πόσα... γλιτώσαμε απ’ αυτούς που έφυγαν και πόσα κόστισαν οι δεκατρείς μεταγραφές;

Κοιτάξτε να δείτε λοιπόν φίλοι, φίλες αλλά και οι... άλλοι.

Μερικά πράγματα, δεν χρειάζονται καν ιδιαίτερη αναφορά, ερμηνεία ή αιτιολόγηση και δικαιολόγηση ταυτόχρονα. Αρκεί απλά να τα... παραθέσεις. Κι από κει πέρα, είναι τόσο φανερά και απλά όλα, που ακόμα και παιδιά προσχολικής ηλικίας μπορούν να καταλάβουν τι έγινε.

Κατ’ αρχήν και για να θυμίσουμε κάποια πράγματα, το φαινόμενο της στάσης πληρωμών, ούτε τελευταίας εσοδείας είναι στον Παναθηναϊκό, ούτε εμφανίστηκε ξαφνικά μπροστά στον Ουζουνίδη με το που έφυγε ο Αλαφούζος.

Πέρυσι και επί Στραματσόνι ακόμα, οι Γουακάσο, Ιμπάρμπο και μια σειρά άλλοι, δεν μας έλεγε το ρεπορτάζ ότι είναι αδιάφοροι γιατί δεν πληρώνονται και η ΠΑΕ τους χρωστάει από δεδουλευμένα μέχρι και δόσεις των συμβολαίων τους;

Να υποθέσω λοιπόν ότι θα έρθει κάποια στιγμή που ο απίθανος σενιόρε Στραματσιόνι θα πει, «εγώ όλα καλά τα έκανα, σας έβαλα και στους ομίλους, αλλά η ομάδα είχε οκονομικά προβλήματα και γι’ αυτό απέτυχα»;

Και εδώ που τα λέμε γιατί να μην το πει;

Εδώ τα τελευταία χρόνια στον Παναθηναϊκό, εμφανίζεται ο κάθε ανύπαρκτος και ανίκανος κι όχι μόνο αποθεώνεται (μέχρι να τον φάμε κι αυτόν τελικά), αλλά έχει το θράσος να επικαλείται και ένα μάτσο... δικαιολογίες κάθε φορά.

Για να μιλήσουμε και καθαρά ποδοσφαιρικά λοιπόν.

Εγώ να δεχτώ ότι το βασικό επιχείρημα για τον επίσης τραγικό σαν τον πρώτο, δεύτερο γύρο του πρωταθλήματος πέρυσι, ήταν το ότι ο Ουζουνίδης δεν είχε διαλέξει τους παίκτες που είχε στην διάθεσή του και δεν είχε κάνει προετοιμασία μαζί τους.

Από την μια πλευρά βέβαια αυτό. Γιατί από την άλλη διαβάζαμε και ακούγαμε για μια σειρά παίκτες αυτού του κορμού, ότι με τον Ουζουνίδη πετάνε και θέλει πάση θυσία να τους έχει και την επόμενη σεζόν.

Κι έρχεται αυτή η ρημάδα επόμενη σεζόν και ειδικά το καλοκαίρι των μεταγραφών και της προετοιμσίας και εκεί γίνεται το έλα να δεις.

Η λογική και η... αριθμητική, κατακρεουργούνται κυριολεκτικά και όσο κι αν προσπαθείς δεν μπορείς να βγάλεις άκρη.

Για παράδειγμα.

Είναι κοινό μυστικό, το έχουν πει όλοι οι ρεπόρτερ οι περισσότεροι από τους οποίους μιλάνε καθημερινά με τον Μαρίνο, ξέρουν από πρώτο χέρι τα θέλω και τις επιλογές του και ξέρουν από την... Τετάρτη όχι μόνο την ενδεκάδα της Κυριακής, αλλά και ποιοι θα μπουν σαν αλλαγή ακόμα και το... λεπτό που θα μπουν, ότι στο σύστημα που είχε στο μυαλό του ο Μαρίνος, θεωρούσε υπερπολύτιμα εργαλεία τον Εμποκού και τον Κλωναρίδη.

Και τι γίνεται τελικά με αυτούς;

Ο πλήρης παραλογισμός.

Ο Εμποκού χάνεται -εν μέσω κλαυθμών και οδυρμών- γιατί δεν είχαμε 300 χιλιάρικα περίπου να τον κρατήσουμε. Και την ίδια στιγμή που δεν είχαμε 300 χιλιάρικα για να κρατήσουμε αυτόν που θέλαμε, βρήκαμε ξαφνικά όχι 300, αλλά ένα εκατομμύριο και βάλε για τον... αντικαταστάτη του, τον κύριο Μουνιέ, στον οποίο κάναμε τελευταίες μέρες των μεταγραφών και ενώ δεν είχε ουσιαστικά ομάδα, τριετές κλειστό συμβόλαιο με 500 χιλιάδες καθαρά τον χρόνο συμβόλαιο και ο οποίος φυσικά μέχρι τώρα... έχει περάσει αλλά ακόμα δεν έχει ακουμπήσει.

Την ίδια στιγμή χάνουμε και τον Κλωναρίδη για εκατό περίπου χιλιάρικα. Και ομοίως με το προηγούμενο... ξαφνικά βρίσκουμε κάτι εκατοντάδες χιλιάδες για να πάρουμε και Άλτμαν και Καμπέσας και δεν συμμαζεύεται.

Να ζητάγαμε άραγε από τον λαλίστατο κύριο Διαμαντόπουλο, να μας εξηγήσει με ποιά λογική και κυρίως με ποια ακριβώς... αριθμητική πράξη (πρόσθεση, αφαίρεση, διαίρεση, πολλαπλασιασμό...) θεωρήθηκε σαν πιο συμφέρον και αγωνιστικά και οικονομικά, το να αφήσεις να σου φύγουν δυο παίκτες που ήθελες, ο ένας για 300 και ο άλλος για 100 χιλιάρικα και την ίδια στιγμή να σπρώχνεις τα δεκαπλάσια για να φέρεις αντικαταστάτες τους, τους οποίους δεν χρησιμοποιείς και για βασικούς κιόλας στη συνέχεια;

Ή έχουμε μεγάλες απαιτήσεις και ζητάμε πολλά;

Προφανώς κάπως έτσι θα είναι μάλλον. Καθώς αυτές τις «απορίες» ή τις λάθος... μαθηματικές πράξεις, δεν είδα κανένα να τις έχει ή να τις βλέπει και πάντως σίγουρα δεν είδα και κανένα να ρωτάει τον κύριο Διαμαντόπουλο τον... υπεύθυνο τεχνικό διευθυντή για όλα αυτά ή τον Μαρίνο Ουζουνίδη.

Οπότε, να υποθέσω απλά ότι εγώ είμαι... περίεργος και αυτό είναι όλο.

Εν κατακλείδι πάντως.

Δεν γίνεται να μην μας εξηγήσει κάποια στιγμή ο «τεχνικός διευθυντής του Παναθηναϊικού» τι ακριβώς έγινε το καλοκαίρι.

Γιατί δηλαδή είχαμε τέτοια... καούρα να δώσουμε ένα κάρο λεφτά για να διώξουμε μια ντουζίνα παίκτες, ενώ ξέραμε από την αρχή πως αν όχι ότι δεν θα πέσουν λεφτά για μεταγραφές, τουλάχιστον σίγουρα ότι θα επιδιωχθεί να έρθουν ίσα βάρκα ίσα νερά τα λεφτά που θα χρειαζόντουσαν για μεταγραφές, με αυτά που θα ερχόντουσαν από τυχόν πωλήσεις ποδοσφαιριστών όπως για παράδειγμα ο Μπεργκ και ο Ζέκα;

Να μας εξηγήσει επίσης τι έγινε τελικά πρακτικά με την σούμα των αποχωρήσεων και των δεκατριών μεταγραφών.

Ωφελήθηκε οικονομικά ο σύλλογος; Δυνάμωσε αγωνιστικά η ομάδα; Τα λεφτά που δώσαμε γι’ αυτούς που πήραμε, τελικά έπιασαν τόπο, πολύ περισσότερο αν συνυπολογίσουμε και τις αποζημιώσεις που δώσαμε για να διώξουμε αυτούς που έπρεπε να φύγουν για να... αδειάσουν θέσεις για τους... καινούργιους;

Υπάρχει άραγε κάτι ασυνήθιστο, κάτι που να προξενεί εντύπωση ρε παιδάκι μου ή που να θέλει κάποια εξήγηση, στο γεγονός ότι αυτή την στιγμή πρακτικά και με βάση όσα έχουν δείξει μέχρι τώρα, ΚΑΝΕΝΑΣ από τις δεκατρείς μεταγραφές, δεν είναι σε θέση, όχι απλά να κρατήσει θέση βασικού, αλλά απλά να μπορεί να παίξει για ενενήντα λεπτά σε πάνω από δύο παιχνίδια σερί;

Με λίγα λόγια, εκτός από τον Αλαφούζο που τους άφησε όλους σύξυλους και την κοπάνησε, έκαναν οι... υπόλοιποι σ’ αυτόν τον σύλλογο κανά λάθος, καμιά αστοχία, δεν τα καταφέραν σε κάτι, απέτυχαν σε κάποιο άλλο;

Ή αυτοί τα έκαναν όλα καλά, μας κάνουν και... χάρη που είναι στον Παναθηναϊκό, θα σηκωθούν και θα φύγουν αν τολμήσουμε να τους ρωτήσουμε κάτι σχετικά και όλα θα πήγαιναν τέλεια, αλλά την κοπάνησε ο Αλαφούζος και γι’ αυτό πήγαν στράφι όλα;

Ξέρω βέβαια πως ούτε απάντηση θα πάρω και ούτε υπάρχει περίπτωση να ρωτηθούν και για κάτι απ’ όλα αυτά. Αλλά τέλος πάντων, τα λέμε για να μην νομίζουν πως έχουν καταφέρει να τους δουλέψουν όλους, μπας και την τελευταία έστω στιγμή, αποφασίσουν να μιλήσουν με αλήθειες, με αυτοκριτική και με θάρος.

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις