Ο Ξέρξης του ΠΑΟ, οι παρλαπίπες για Μολέντο και η ατάκα Ουζουνίδη που τους άφησε όλους ξερούς

Ανθρωπάκια έχουν μετατρέψει ένα σύλλογο μεγάλο σε κομπάρσο.

H γκίνια για τον Παναθηναϊκό, είναι ότι στη χειρότερη  στιγμή της ιστορίας του, εκεί δηλαδή που οι πάντες και το παραμικρό είναι πολύτιμοι, σε όλα τα πόστα του, εντός κι εκτός ομάδας, έχουν βρεθεί οι πλέον άσχετοι και ανίκανοι -στα όρια του επικίνδυνου- που θα μπορούσαν να του τύχουν.

Το χειρότερο ακόμα, είναι το ότι όλοι αυτοί όχι απλά δεν έχουν συναίσθηση της μετριότητας και της ανικανότητάς τους, αλλά νομίζουν ότι είναι και κάποιοι κιόλας.

Βλέπουν τη σκιά τους πάντα πρωϊ ή απόγευμα που ο ήλιος πέφτει πλάγια και νομίζουν ότι μεγάλωσε και το μπόϊ τους δηλαδή.

Εδώ δεν μπορούν ούτε νερό στην έρημο να πουλήσουν, καμώνονται και τους σπουδαίους και τρομερούς «ντίλερ», διεκδικούν το αλάθητο και κορδώνονται κιόλας αντί να σκύψουν το κεφάλι και να πουν «σόρι τα κάναμε μπου…λο».

Τρώνε τη μια σφαλιάρα μετά την άλλη, έχουν ξευτιλίσει φανέλες, σήματα, ιστορίες και ονόματα και αντί να συναισθανθούν το βάρος της ευθύνης τους, απαιτούν να τους… αποθεώνουμε κιόλας και να ανάβουμε λαμπάδες στο μπόϊ τους, δοξάζοντάς τους που… μας κάνουν την χάρη και είναι στον Παναθηναϊκό.

Με λίγα λόγια, ανθρωπάκια και τυχάρπαστοι, έχουν μετατρέψει ένα σύλλογο μεγάλο σε κομπάρσο για να μπορούν αυτοί να κάνουν τους πρωταγωνιστές. Κι έχουν κάνει ένα τεράστιο μέγεθος… νάνο, μπας και φανεί αρκετό το ελάχιστο μπόϊ τους για να είναι σ’ αυτόν. Κι αυτό είναι το χειρότερο απ’ όλα.

Το ότι δεν μας φτάνει η κατάσταση χωρίς επιστροφή που βλέπουμε στον Παναθηναϊκό, έχουμε και τις παρλαπίπες του καθενός να ακούμε, που προσπαθεί να κάνει το μαύρο άσπρο αδιαφορώντας ακόμα και για το ότι αυτοξευτιλίζεται καθημερινά με αυτά που λέει.

Περίμενε, λέει, τα λεφτά από τις πωλήσεις ποδοσφαιριστών ο Παναθηναϊκός για να ξεμπλοκαριστεί λίγο και να συνεχίσει την σεζόν.

Κι όταν τους λες «ποια λεφτά ρε σεις, από ποιους; Απ’ αυτούς που τους χρωστάτε ένα κάρο λεφτά, από τα σαπάκια που παίζουν ένα ματς και μετά μένουν ένα με δυο μήνες έξω ή από τους παιχταράδες που έχουν θαμπώσει όλες τις ομάδες στα πέρατα του κόσμου με την μπάλα που παίζουν και τα αποτελέσματα που φέρνουν φέτος;», σε κοιτάνε σαν να είσαι από άλλο πλανήτη στην καλύτερη και σε αποκαλούν διχαστή που κάνεις πόλεμο στην ομάδα στην πιο… νορμάλ βερσιόν τους.

Γέλαγε όλη η Ελλάδα με τις μούφες που έβγαιναν κάθε μέρα για τον Μολέδο, αλλά αυτοί εκεί, απτόητοι. Να θέλουν ντε και καλά να γίνονται ρεζίλι κάθε μέρα.

Και δόστου ο προτασάρες και ο Διαμαντόπουλος σαν τον Ξέρξη στο… θρόνο του, να συσκέφτεται κάθε μέρα με τον εαυτό του, ποια είναι δήθεν η καλύτερη για να αποφασίσει.

Και να κάνει και παζάρια κιόλας. Όχι ένα, όχι δυο παίκτες σαν αντάλλαγμα, όχι να τους πληρώνετε εσείς και όχι εμείς, όχι μας τον ζητάνε κι άλλοι δώστε κάτι παραπάνω και πάει λέγοντας.

Κι από κοντά όλα τα παπαγαλάκια του δίδυμου «τεχνικός διευθυντής-κόουτς» να θέλουν να μας πείσουν με το ζόρι πως έτσι είναι τα πράγματα.

Τη λεπτομέρεια βέβαια πως ο Παναθηναϊκός δεν είχε κανένα λόγο και κανένα δικαίωμα να κάνει παζάρια για ένα παίκτη στον οποίο και χρωστάει και δεν ήταν πια και δικός του, δεν την σκέφτηκε κανένας. Ή κι αν την σκέφτηκε, την προσπερνούσε σαν ασήμαντη.

Μέχρι και ο ΠΑΟΚ τσίμπησε από τις παρλαπίπες και νόμισε ότι έπρεπε να διαπραγματευθεί και με τον Παναθηναϊκό εκτός από τον Μολέδο και τον μάνατζέρ του. Και καθόταν με τις ώρες να συζητάει όχι το ένα κι όχι το άλλο. Αντί να πάει να μιλήσει μόνο με τον Μολέδο και μόνο για τα λεφτά. Λες και τον Μολέδο τον ένοιαζε αν θα έπαιρνε ο Παναθηναϊκός αντάλλαγμα τον Κάτσε και τον Μυστακίδη και οποιονδήποτε άλλο. Μιλάμε για παλαβομάρες κανονικές και με τον νόμο.

Που στον Παναθηναϊκό όχι μόνο τις έλεγαν και τις λένε και σοβαρά, αλλά το χειρότερο από το λέγε-λέγε τις πιστεύουν κόλας.

Και μια ωραία μεσημβρία την κάνει ο Μολέδο και τότε… ξύπνησαν όλοι. Και κατάλαβαν πως όχι μόνο ευρώ δεν θα πάρουν από τον Βραζιλιάνο, αλλά θα τους έρθει οσονούπω μια ξεγυρισμένη προσφυγούλα και απ’ αυτόν για τα χρωστούμενα.

Αμ’ το άλλο; Που τους λες εδώ και δυο μήνες «παιδιά μην πραμυθιάζεστε και μην παραμυθιάζετε και τον κόσμο για μεταγραφές τον Γενάρη. Δεν είναι σε θέση να κάνει ούτε μία ο Παναθηναϊκός κι αν την κάνει θα είναι κανας τζαμπατζής ή κανένας άνεργος και ανάπηρος».

Τίποτε αυτοί. Εκεί. Αυτό είναι το πλάνο των Διαμαντόπουλο και Ουζουνίδη για την ενίσχυση του Παναθηναϊκού τον Γενάρη.

Και ξημερώνουν οι μερούλες η μια μετά την άλλη και τη μια μαθαίνουμε ότι ο Τσουκαλάς προτίμησε να πάει στον… Απόλλωνα Αθηνών αντί για τον Παναθηναϊκό, ενώ μια σεντερ-φοράρα που είχε ανακαλύψει ο Ουζουνίδης στην Γαλλία, τελικά προτίμησε να πάει στην… Πάφο στην Κύπρο.

Και μέσα σ’ όλα αυτά, κερασάκι στην τούρτα, βγαίνει και ο Μαρίνος και ρίχνει την τεράστια ατάκα και τους αφήνει όλους ξερούς.

«Δεν ήταν φιλοδοξία μου να σώσω παλιές ηλιθιότητες όταν ήρθα στον Παναθηναϊκό».

Κι εκεί πια σηκώνεις τα χέρια.

Γιατί να πεις πως όταν δεν είχε πια να ασχοληθεί με τις… παλιές ηλιθιότητες, θάμπωσε την υφήλιο με όσα πέτυχε ο ίδιος, άντε πες πάει στο καλό η απρέπεια.

Αλλά να έχει η ομάδα με τους παίκτες που εσύ διάλεξες και τους έκανες και την προετοιμασία, την εικόνα και τα αποτελέσματα που έχει μέχρι τώρα και εσύ να μιλάς για τις ηλιθιότητες των άλλων, αυτό είναι από τα άγραφα.

Κι άσε που αν πιστέψουμε όσα λένε αυτοί που τον δοξάζουν και τον αποθεώνουν, το καλό του διάστημα ήταν πέρυσι. Τότε δηλαδή που είχε να κάνει και είχε στην διάθεσή του, τις… παλιές ηλιθιότητες, όπως είπε και ο ίδιος. Μετά που επαναλήφθηκαν οι… ηλιθιότητες ήταν που έγιναν όλα μαντάρα.

Αλλά πέρα απ’ αυτό.

Η συγκεκριμένη δήλωση του Μαρίνου, δείχνει ότι ο Παναθηναϊκός σαν οργανισμός και σαν ομάδα εδώ και πάρα πολύ καιρό έχουν πάει στα αζήτητα, μπροστά στα πρόσωπα που θεοποιούμε και στηρίζουμε κάθε φορά.

Καθώς ρε Μαρίνο, όταν ένας προπονητής πάει σε μια ομάδα στο μέσο της σεζόν, πάει ακριβώς γι’ αυτό που εσύ είπες ότι δεν πήγες.

Πάει δηλαδή για να συμμαζέψει, να διαχειριστεί και να διορθώσει τις… ηλιθιότητες που έχει κάνει ο προηγούμενος και οι προηγούμενοι.

Αλλιώτικα τι νόημα είχε το να πάει;

Άμα ήταν οι… παλιές ηλιθιότητες να μην διορθώνονται, αφήναμε και αυτόν που τις έκανε να τις αποτελειώσει.

Κι αν ήταν ένας προπονητής, όταν κάτι δεν πάει καλά να λέει, εγώ δεν είμαι εδώ για να διορθώνω τις… παλιές ηλιθιότητες, τότε άστο καλύτερα.

Πάω εγώ ή ο καθένας από σας που με διαβάζετε τώρα και κάνουμε τον προπονητή.

Κατά τ’ άλλα… η ζωή συνεχίζεται…

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις