Δε δικαιούται να μιλάει ο Ολυμπιακός για διαιτησία - Ανάσα για Γκαρσία, εικόνισμα στον Προτό

Παίζε εσύ μπάλα και άσε τους άλλους να πηγαίνουν «σπρωχτοί».

Το θέμα δεν είναι αν η Τρίπολη και ο Αστέρας του στήνουν συχνά παγίδες, ζορίζοντάς και στην Αρκαδία και στο Φάληρο.

Ούτε ότι η ομάδα του Σάββα Παντελίδη έχει κάνει πορεία πρωταθλητισμού από τότε που την ανέλαβε ο εξαίρετος -και διαθέτων σύγχρονο προπονητικό και πολύ καλλιεργημένο επαγγελματικό μυαλό- Έλληνας τεχνικός.

Και επίσης ούτε ότι ο Όσκαρ Γκαρθία δεν προσέγγισε πιο ορθολογικά το ματς, αποδεχόμενος τις ευθύνες του (του αναγνωρίζεται το θάρρος της ανάληψης της όποιας ευθύνης του όπως ξεκάθαρα, πέρα από κάθε αμφιβολία, τοποθετήθηκε στη συνέντευξη Τύπου), χωρίς κιόλας να του προσάπτει κάποιος επίδοση σε «αλχημείες» ή… εμπνευσμένα όνειρα. Γιατί, περί ρόλου Μιραλάς στο παιχνίδι που γίνεται ο πολύς ο λόγος, να θυμηθούμε ότι ο Κέβιν έπαιξε πολλές φορές στην Έβερτον τη θέση πίσω και δίπλα (σε «ψευτοεννιάρι, κάτι σαν ντουέτο κρούσης, σε ένα… περίπου 4-4-2) από το σέντερ φορ.

Όπως να μη λησμονούμε ακόμα ότι κατά την πρώτη ερυθρόλευκη θητεία του, ξεκίνησε κορυφή στην επίθεση της ομάδας, αλλά κατόπιν, με την έλευση Τζεμπούρ, πέρασε στα άκρα.

Άλλωστε γι’ αυτό κυρίως αποκτήθηκε τώρα πάλι από τον Ολυμπιακό. Που είναι «λίγος» από σοβαρή ανάπτυξη με ποιότητα στις πτέρυγες και πληρώθηκε ο Μιραλάς για να αναλάβει αυτό το ρόλο.

Για ακραίο τον ξανάφεραν πίσω οι Πειραιώτες, αλλά στο αρχικό σχήμα της Τρίπολης ο Βέλγος έγινε «κρυφός» φορ, όταν δεν υπήρχε στον άξονα οργανωτής και οι «πρεσβύτεροι» του κέντρου, Ρομαό και Ζιλέ («70άρηδες» στο άθροισμα των ηλικιών τους), καταπονημένοι πλέον από τους συνεχόμενους αγώνες (ειδικά ο Τογκολέζος που παίζει χωρίς ανάσα από την αρχή της σεζόν!), αδυνατούσαν να γεφυρώσουν το χάσμα του κέντρου με την επιθετική γραμμή.

Γι’ αυτό όφειλε να είχε προνοήσει ο Καταλανός τεχνικός, που γενικά δεν έδειξε καλά διαβασμένος στην αντιμετώπιση του Αστέρα, μεταφέροντας στους ερυθρόλευκους την ψευδαίσθηση ότι οι γηπεδούχοι θα τους «περίμεναν» πίσω από την μπάλα από το σφύριγμα έναρξης, ενώ αντιθέτως, εκείνοι τους πίεσαν και ο Ολυμπιακός αιφνιδιάστηκε χάνοντας ένα ολόκληρο ημίχρονο.

Παρόλα αυτά διαφωνώ με την γκρίνια που έχει ξεσπάσει για τον Όσκαρ Γκαρθία. Είναι πολύ νωρίς ακόμα για να κριθεί ένας άνθρωπος που μόλις χθες δεν ήταν καν κάτοικος Ελλάδας και από… το πουθενά ζητάμε ευθύνες για «πλημμελή ανάγνωση» του Αστέρα Τρίπολης!

Τα περιμένεις, τα ξέρεις αυτά, όταν μήνα Γενάρη αλλάζεις προπονητή και, μάλιστα, έρχεται ένας που ουδεμία σχέση έχει με την ελληνική ποδοσφαιρική πραγματικότητα. Εκεί έγκειται, κατά βάση, το περιβόητο ρίσκο που λέμε…

Για να επανέλθω όμως στον πρόλογο και να δούμε ποιο πραγματικά είναι «το θέμα» στη γκέλα του Ολυμπιακού στην Τρίπολη, η απάντηση έχει σχέση με την εικόνα του.

Με τέτοιες εμφανίσεις δεν δικαιούσαι να μιλάς:

-Ούτε για εύνοιες των άλλων
-Ούτε για σερί νίκες που επιτάσσει αυτό το τωρινό αδηφάγο κυνήγι τίτλου
-Ούτε για διαιτησίες δικές σου
-Ούτε για γκίνιες
-Ούτε για… αν, εφόσον και ίσως.

Δεν δικαιούσαι να μιλάς για τίποτα και ιδίως για πρωτάθλημα! Δεν «παίζει» να το πάρεις, αν παρουσιάζεσαι όπως εναντίον του Αστέρα.

Το παιχνίδι της Τρίπολης, όπως και το επόμενο εκτός έδρας, με τον Ατρόμητο στο Περιστέρι, ασφαλώς τα τρία ντέρμπι (ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Παναθηναϊκός) που θα ακολουθήσουν μέσα σε διάστημα περίπου ενός μήνα, «βγάζουν» πρωταθλητή.

Αν σκοράρεις με τόση φειδώ σε όλα αυτά τα ματς -όπως έχει διαφανεί από τον πρώτο γύρο και τα περιστατικά εξακολουθούν- αν το γκολ σου είναι δύσκολο και αμυντικά είσαι ευάλωτος (γιατί και την ισοπαλία ενδέχεται να μην είχε πάρει ο Ολυμπιακός την Κυριακή αν δεν είχε τον Προτό κέρβερο στην εστία του ειδικά σε δύο περιπτώσεις) τέτοια παιχνίδια δεν τα καθαρίζεις και στο στόχο λες "good bye my love, good bye!".

Πρέπει να ματώνεις, να βγαίνεις γρατζουνισμένος, «μωλωπιασμένος» παντού από το γήπεδο, να έχεις καταθέσει την ψυχή σου και να έχεις βγάλει και την απαιτούμενη ποιότητα (που a priori τη διαθέτεις), για να «νομιμοποιείσαι» να κάνεις συζητήσεις για τίτλους.

* ΕΙΚΟΝΙΣΜΑΤΑΚΙ, ένα τόσο δα μικρούλι, καλό θα ήταν να έκαναν τον Προτό και να τον κουβαλούσαν στον κόρφο τους, οι υπόλοιποι. Να πάρουν μαθήματα ψυχής, συμπεριφοράς, επαγγελματισμού από την «παλιοκαραβάνα» για να αντιληφθούν πώς είναι να έχεις όνειρα και προσδοκίες. Πώς είναι να ξέρεις να σέβεσαι τον εαυτό σου και να τιμάς τη φανέλα.

* ΟΠΩΣ ΤΑ ΕΛΕΓΑ και ως τα πέρυσι που έπαιρνε σφυρίγματα ο Ολυμπιακός, έτσι θα τα λέω και τώρα, που ο ΠΑΟΚ «σπρώχνεται» και μάλιστα κάποιες φορές προκλητικά, σαν το πιο πρόσφατο οφσάιντ… ένα στρέμμα του Πέλκα στον προημιτελικό με τον Ατρόμητο.

Πέναλτι σαν του Βαρέλα σφυρίζονται στις μεγάλες ομάδες παγκοσμίως. Αν την ψιψιρίσουμε τη φάση, ο αμυντικός του ΠΑΟΚ ξεκινάει να τραβά τον αντίπαλο του και μετά τον παίρνει… αμπάριζα ο άλλος του Παναιτωλικού και κάπου στη συνέχεια εκβιάζει ο Βαρέλα το πέναλτι και το παίρνει τελικά με την πτώση του στο έδαφος.

Παρόμοιες φάσεις και κρατήματα σε στημένα στις περιοχές γίνονται πάρα πολλά σε κάθε ματς. Αλλοίμονο αν όλα κατέληγαν στην άσπρη βούλα!

Στο 0-0 όμως, στο 87΄, τι περίμενες δηλαδή; Να μη δώσουν πέναλτι στον ΠΑΟΚ! Φέτος κιόλας; Μη ζούμε με ψευδαισθήσεις.

Παίζε μπάλα στην Τρίπολη, παίρνε τα τέτοια ματς και άσε τους άλλους να πηγαίνουν «σπρωχτοί».

Και έτσι ακόμα δεν θα σε φθάνουν…    

 

 

 

 

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις