Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τον Μαρινάκη στη «μπούκα» - Είναι θανάσιμος εχθρός μέχρι...

Ετσι θα κριθεί ο νέος Ολυμπιακός, αυτοί πρέπει να έρθουν.

Τη πρώτη φορά πήγε στο Ρέντη ο ίδιος ο Μαρινάκης για να τρίξει δόντια. Τζίφος… Ακολούθησαν ο Βρέντζος και άλλοι. Πάλι τζίφος… Παραμέρισε τους συνεργάτες του και ξαναβγήκε ο ίδιος μπροστά. Άφρισε. Έβγαλε καπνούς από τ’ αυτιά, έπεισε, μ’ άλλα λόγια, ότι ο νέος Ολυμπιακός δεν είναι υπόθεση εξωραϊσμού του υπάρχοντος οικοδομήματός του, αλλά ζήτημα κατεδάφισης και ανοικοδόμησης από την αρχή.

Προηγουμένως, είχε τελεσίδικα πεισθεί ότι το ρόστερ της χρονιάς που έφυγε ήταν το χειρότερο της 8ετίας. Είπε με «εύγλωττο» τρόπο ο Πρόεδρος ότι το ρόστερ ήταν… σκατά. Και πολύ απλά, με την τελευταία δήλωσή του τράβηξε το καζανάκι.

Διαβάζω δεξιά και αριστερά ότι ο Βαγγέλης Μαρινάκης έχει το Know how και θα ενεργήσει όπως το 2010, τότε που πήρε «κατεστραμμένο» τον Ολυμπιακό από τον Σωκράτη Κόκκαλη.

Σίγουρα, υπάρχουν κάποιοι που βλέπουν ομοιότητες με την προ 8ετίας κατάσταση του Ολυμπιακού. Υπάρχουν, ασφαλώς, ομοιότητες, αλλά κατά την ταπεινή μου άποψη δεν είναι πολλές.

Η κυριότερη, πάντως, σχετίζεται με τα ρόστερ. Μέτριο τότε, κάτω του μετρίου το φετινό, αν λάβουμε υπόψη μας τα στανταρς της κυριαρχίας του Ολυμπιακού την τελευταία 20ετία.

Τότε, ο Μαρινάκης ήταν σαρωτικός. Έδιωξε παίκτες, προσέλαβε τον Βαλβέρδε και έκανε τρανταχτές μεταγραφές. Το ίδιο προανήγγειλε ότι θα συμβεί και φέτος. Για την εν λόγω αναγκαιότητα ουδεμία διαφωνία. Μόνο που ο βαθμός δυσκολίας είναι ασυγκρίτως μεγαλύτερος σήμερα.

Κατά πρώτον, ο Ολυμπιακός προέρχεται από ένα πρωτάθλημα που δεν το έχασε ο Κόκκαλης, αλλά ο Μαρινάκης…

Κατά δεύτερον, οι «ερυθρόλευκοι» βρίσκονται εν μέσω… δύο μνημονίων. Το ένα αφορά τη χώρα και το δεύτερο τον ίδιο τον Ολυμπιακό, που βρίσκεται εκτός Τσάμπιονς Λιγκ και δεν θα έχει φέτος το έσοδο των 25-30 εκατ. ευρώ.

Κατά τρίτον, μέσα σ’ αυτά τα 8 χρόνια το Ελληνικό ποδόσφαιρο διεθνώς υποχώρησε σε αξιοπιστία και δυναμική. Πώς να πείσεις τώρα Τζιοβάνι, Ζάχοβιτς, Μέλμπεργκ να φορέσουν τα «ερυθρόλευκα»;

Κατά τέταρτον, τα κέντρα λήψης των ποδοσφαιρικών αποφάσεων έχουν φύγει από την σφαίρα επιρροής του Ολυμπιακού.

Κατά πέμπτον, κυβερνάει ο ΣΥΡΙΖΑ που έχει τον Μαρινάκη στη «μπούκα». Και τούτοι δω, θα κυβερνάνε και τη νέα ποδοσφαιρική περίοδο. Έχουν εκκρεμότητες ακόμη να διευθετήσουν. Σκέφτονται να κάνουν δημοψήφισμα για το Σύνταγμα, να φέρουν την απλή αναλογική, να κλείσουν κόσμο στη φυλακή και να εμποδίσουν την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Γαντζώθηκαν, γλυκάθηκαν και δεν θ’ αφήσουν εύκολα την εξουσία. Κι ο Μαρινάκης είναι θανάσιμος εχθρός, με ό,τι τούτο συνεπάγεται.

Σαν να μην έφθαναν, λοιπόν, όλα τούτα, ο Βαγγέλης Μαρινάκης έχει και τα… δικά του. Έναν Ολυμπιακό με «καμένο» ρόστερ, αποδυτήρια χωρίς DNA και συνεργάτες, αρκετοί από τους οποίους δεν αισθάνονται πλέον ασφαλείς δίπλα του, αφού φέτος τον έριξαν σε πολλές… λούμπες.

Το κυριότερο –και δεν θα κουράζομαι να το επαναλαμβάνω: Θα ‘ναι παγίδα να νομίζει ότι το 2010 αποτελεί οδηγό του. Τότε η πολυμετοχικότητα του ΠΑΟ ήταν σε αποδρομή και εκφυλισμό, η ΑΕΚ είχε πάρει την μεγάλη κατηφόρα και ο ΠΑΟΚ βολόδερνε αγωνιστικά και οικονομικά. Σήμερα ο βαθμός δυσκολίας του Μαρινάκη είναι πολλαπλώς… πολλαπλάσιος και δε νομίζω κάποιος να διαφωνεί.

Ως εκ τούτου, για να υπερπηδήσει όλα τα ντεσαβανταζ ο Πρόεδρος του Ολυμπιακού, είναι «καταδικασμένος» να πάρει πρωτοβουλίες και αποφάσεις που θ’ αποδειχθούν, μέσα στη νέα ποδοσφαιρική περίοδο, αλάνθαστε στο χορτάρι, στ’ αποδυτήρια και τον περιβάλλοντα χώρο του.

Προφανώς, ο νέος Ολυμπιακός δεν θα κριθεί απ’ όσα διαβάζουμε τούτο τον καιρό. Αντιθέτως, θα κριθεί από τις νέες συντεταγμένες της πορείας που θέλει να δώσει στους «ερυθρόλευκους» ο Πρόεδρός τους.

Όταν αρμένιζε σε ήρεμα νερά το πλοίο όλοι χαριεντίζονταν στη γέφυρα. Τώρα στη φορτούνα, δεν ξέρω πως πρέπει να αισθάνονται ο Καρεμπέ, ο Μοντέστο κι ο Κοβάσεβιτς. Είναι κι εκείνο το DNA, παναθεμά το, που έχει εξαϋλωθεί κι υπάρχουν κι άλλοι παλαίμαχοι με γνώσεις και διάθεση – και Έλληνες, φυσικά, ανάμεσά τους- που θα μπορούσαν να είναι παρά τω Προέδρω χρήσιμοι.

Εξάλλου, έχει καταστεί συνείδηση ότι το Ελληνικό στοιχείο του ροστερ πρέπει να ενισχυθεί. Εν προκειμένω, όμως, τα ρίσκα είναι πολλά. Στο παρελθόν στους πέντε Έλληνες ο ένας άντεχε τη φανέλα. Ίδια η αναλογία και για τα παιδιά που «ανεβαίνουν» από τη Κ20 στην πρώτη ομάδα. Έρχεται δε, χρονιά που τέτοια ρίσκα δεν πρόκειται να συγκαλυφθούν μέσω σε μια γενικότερη αγωνιστική ευφορία.

Από κει και πέρα… Ιμπαγάσα και… Τσόρι κύριοι. Και Μολέντο. Λατίνοι γενικώς. Τα χρόνια δεν γυρίζουν πίσω, ώστε να ξαναπαίξουν ο Ιμπαγάσα και ο Τσόρι… αυτοπροσώπως. Καταλαβαίνετε, όμως, τι λέω. Και ασφαλώς να εισακουσθεί ο Αλέφαντος που έχει μαλλιάσει η γλώσσα του να λέει ότι η ταχυδύναμη και η τεχνική στα χαφ δεν είναι διαπραγματεύσιμο «είδος» στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Με καλό ψάξιμο υπάρχουν τέτοιοι παίκτες, Αργεντίνοι κυρίως, αλλά και Βραζιλιάνοι, Χιλιανοί, Παραγουανοί, Ουρουγουανοί. Ζητάς ό,τι «κουμπώνει» σ’ έναν απαιτητικό Ολυμπιακό και δεν παρασύρεται από το «πανέρι» που σου… σερβίρουν οι μάναντζερς, οι οποίοι ξέρουμε πόσο εύκολα γίνονται… Βασιλόπουλοι. Μπορεί να έχουν πραμάτεια, αλλά του «πουλιού το γάλα» δεν το έχουν για τον Ολυμπιακό, εκτός κι αν ο Μαρινάκης κάνει αλλεπάλληλες υπερβάσεις.

Κοντολογίς, είναι η πρώτη φορά που ο Πρόεδρος του Ολυμπιακού θα δοκιμασθεί στα πολύ δύσκολα. Σωστές είναι οι «κατάρες» και οι ειρωνείες για τα… γατάκια που μαζεύτηκαν φέτος στο Ρέντη, αλλά δεν αρκούν.

Η ριζική ανοικοδόμηση απαιτεί ορθότητα πρωτοβουλιών και αποφάσεων. Και είναι πολλές αυτές οι αποφάσεις, που πρέπει να ληφθούν σε πολλά επίπεδα. Ως και κατάλληλο… θαλαμοφύλακα για τ’ αποδυτήρια πρέπει να βρει!

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις