Επιμένουν πολλοί φίλοι να με ρωτάνε ή ακόμα και να με εγκαλούν, γα το αν τελικά δεν βλέπω τίποτε θετικό στον Παναθηναϊκό και είμαι μονίμως απαισιόδοξος στα όρια της γκρίνιας.

Επιμένω και εγώ με την σειρά μου φυσικά, να του ρωτάω και να τους εγκαλώ επίσης, να μου πουν αυτοί αν βλέπουν κάτι καλό ώστε να το… αναδείξω και να πιαστώ απ’ αυτό ώστε να αλλάξω στάση.

Κι εκεί βεβαίως, η όλη συζήτηση κάπου σταματάει ή αν συνεχίζεται πηγαίνει στο τι έγινε στην… Ριζούπολη, τι έγινε μετά την πορεία στους τέσσερις του Τσάμπιονς Λιγκ το 96, τι έγινε το 2008, τι έγινε το 2010 και πάει λέγοντας.

Συνήθως όλη η συζήτηση σταματάει κάπου εκεί, καθώς αν πάει στα τελευταία έξι χρόνια, απλά αναπαράγεται αυτό που μονότονα συζητάμε όλο αυτό το διάστημα.

Το τι έγινε και κυρίως το τι έλεγε  καθένας μας όλα αυτά τα χρόνια που ο Παναθηναϊκός βάδιζε ολοταχώς και με μαθηματική ακρίβεια για τον γκρεμό.

Κι εκεί σταματάει στ’ αλήθεια η κουβέντα.

Καθώς πλέον τα πράγματα είναι απλά και πολύ πιο φανερά απ’ ότι όλα αυτά τα χρόνια.

Ο Παναθηναϊκός ποτέ δεν λειτούργησε σαν κανονικός ποδοσφαιρικός σύλλογος και αυτό μπόρεσε και επικράτησε, ακριβώς λόγω αυτής της απίστευτης «λογικής» του «μην τα βλέπεις όλα μαύρα», «πες και κάτι καλό», «σημασία έχει να είμαστε ενωμένοι και να στηρίζουμε» και πάει λέγοντας.

Έτσι μπόρεσαν ανενόχλητοι αυτοί που άλωσαν τον σύλλογο και κατσικώθηκαν στο σβέρκο του σε όλα τα επίπεδα (διοικητικό, ποδοσφαιρικό, οπαδικό, δημοσιογραφικό και πάει λέγοντας) να… ολοκληρώσουν το έργο τους και να μπορούν πλέον να περηφανεύονται πως «ο αγώνας τους» τώρα πλέον δικαιώθηκε.

Το χειρότερο όλα αυτά τα χρόνια, είναι πως όλοι αυτοί και μαζί τους και ο Παναθηναϊκός ο ίδιος σαν ομάδα και σαν οργανισμός, καμωνόντουσαν πως ήταν και κανονική ομάδα κιόλας.

Κι αυτό το τραγικό λάθος δυστυχώς συνεχίζεται και σήμερα.

Παριστάνουμε όλοι και παριστάνει και ο Παναθηναϊκός και όσοι είναι σ' αυτόν σε διάφορα πόστα, ότι αρχίζει πλέον και αποκτάει κανονικότητα η καθημερινότητά μας.

Ξεκίνησε η… προετοιμασία, αναζητούμε… μεταγραφική ενίσχυση, αναζητάει… συστήματα που ταιριάζουν στην ομάδα ο Δώνης, προκηρύχθηκε η αύξηση μετοχικού κεφαλαίου, είναι προ των πυλών ο… νέος ιδιοκτήτης και όλα τα σχετικά.

Κι αν πας να ρωτήσεις «παιδιά πλάκα κάνετε ή τα πιστεύετε στ’ αλήθεια αυτά που λέτε» αρχίζει η παρλαπίπα που σας ανέφερα στο ξεκίνημα του κομματιού. Μα όλα μαύρα τα βλέπεις και τα σχετικά.

Το χειρότερο λοιπόν δεν είναι η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο Παναθηναϊκός, αλλά τα ότι έχουμε αρχίσει όχι απλά να συμβιβαζόμαστε με αυτή, αλλά να την θεωρούμε και… κανονική κιόλας.

Κάνουμε λέει προετοιμασία.

Μάλιστα.

Ποιος ακριβώς κάνει προετοιμασία, ποιοι παίκτες, που, πως, μέχρι πότε, με τι υποστήριξη και μέσα στην διάθεσή της και μια σειρά άλλα, να αποτελούν… λεπτομέρειες.

Κινείται και μεταγραφικά, λέει, ο Παναθηναϊκός.

Αυτό πια κι αν είναι από τα άγραφα.

Τι μεταγραφές λέτε ρε παιδιά;

Για ποια ενίσχυση;

Με τι θα τις κάνουμε αυτές τις «μεταγραφές» και ποιος θα τις κάνει;

Αν είναι να το λέμε για να μην στεναχωριόμαστε και να δουλευόμαστε ομαδικώς, πάσο. Να το πω και εγώ να ησυχάσουμε και εσείς και εγώ.

Αλλά μεταγραφές όταν λέμε επισήμως ότι δεν είμαστε σε θέση να χτυπήσουμε παίκτη που παίζει στην Σούπερ Λίγκα και αναζητούμε παίκτες ελεύθερους κιόλας από την Β’ ή την Γ’ Εθνική και κάτω;

Μεταγραφές όταν αναζητάμε σε όλη την υφήλιο νεαρούς έλληνες μετανάστες που παίζουν μπάλα και πια δεν τους θέλουν άλλο οι ομάδες τους σε Ευρώπη, Αυστραλία, Καναδά και οπουδήποτε υπάρχει ελληνική ομογένεια;

Τα λέμε σοβαρά «μεταγραφές και ενίσχυση αυτό».

Και για να έχουμε καλό ρώτημα με ποιο «στόχο» όλα αυτά;

Για να παλέψει να μην υποβιβαστεί ο Παναθηναϊκός;

Ή για να κερδίσει χρόνο μέχρι να έρθουν οι… ντίλερ με τα εκατομμύρια που θα ρίξουν στην ομάδα όμως από την… επόμενη χρονιά, καθώς τώρα δεν είχαν την… ευχέρεια να ρίξουν κάτ ψίχουλα ώστε να μην περνάει όλο αυτό το λούκι ο Παναθηναϊκός;

Τελικά τι ακριβώς κάνει ο Παναθηναϊκός αυτή την στιγμή σε όλα τα επίπεδα και για ποιο λόγο;

Και ξέρετε ποιο είναι το ακόμα χειρότερο;

Το ότι όλα αυτά τα παιδιά που τα μαζεύουμε στο τζάμπα, τα αποκαλούμε μεταγραφές και ενίσχυση και θα τα ρίξουμε στο λάκο των λεόντων με το που θα ξεκινήσει η σεζόν, θα είναι τα πρώτα πάνω στα οποία θα ξεσπάσουν όλοι αυτοί που τώρα καμώνονται πως όλα αυτά που γίνονται αποτελούν επιστροφή σιγά-σιγά στην κανονικότητα.

Έτσι γινόταν πάντα, έτσι θα γίνει και πάλι.

Υποψήφια εξιλαστήρια θύματα μαζεύουμε για τα χαστούκια που θα έρθουν και για τα οποία και πάλι αυτοί που έφεραν τον Παναθηναϊκό εδώ δεν θα την πληρώσουν.

Υποψήφια θύματα κα αντικείμενα «βαθυστόχαστων αναλύσεων» του στιλ « δεν μπορεί να ανταποκριθεί ο τάδε, είναι λίγος για τον ρόλο που τον θέλει ο Δώνης ο δείνα, υπομονή καθώς τον… Γενάρη ο Νταμπίζας θα κινηθεί και έχει ήδη έτοιμους τους στόχους για να καλυφθούν τα κενά της ομάδας» και καπάκι φυσικά μετά απ’ όλα αυτά το κλασσικό, «μέχρι τότε ενότητα και στήριξη στην ομάδα».

Αυτά γινόντουσαν κάτι χρόνια τώρα κι αυτά θα γίνουν και πάλι.

Τι δεν καταλαβαίνετε, ή τι δεν έχετε πάρει ακόμα πρέφα;

Δουλευόμαστε ομαδικώς μεταξύ μας και παριστάνουμε τους κανονικούς, ότι δήθεν και ο Παναθηναϊκός προχωράει… όπως κι άλλες ομάδες σε μεταγραφές, ενίσχυση και… προετοιμασία εν όψει της νέας σεζόν, περιμένοντας ταυτόχρονα και τις εξελίξεις στα διοικητικά και τα ιδιοκτησιακά που πάνε πια για… τέλη Αυγούστου.

Με… κερασάκι στην τούρτα το απαραίτητο «μέχρι τότε δεν έχει νόημα να λέμε κάτι και απλά κάνουμε… ζημιά στον Παναθηναϊκό», ώστε να μπορούμε να συνεχίσουμε αυτό το καραγκιοζιλίκι της «κανονικότητας» για όσο ακόμα μπορέσουμε να πείσουμε τα υποψήφια λοβοτομημένα φυτά να μας ανεχθούν και να μας αφήσουν να τους δουλεύουμε.

Αυτό ακριβώς γίνεται αυτή την στιγμή στον Παναθηναϊκό και τίποτα άλλο.

Από κει και πέρα, ο καθένας ας ακούει και ας πιστεύει ότι τραβάει η ψυχούλα του.

Παϊρόζ Πιενγκμποσάντ Παναθηναϊκός