Αδιανόητο αυτό που συμβαίνει στον ΠΑΟ – Ποιες μεταγραφάρες; Ιδού το μεγαλύτερο εμπόδιο για Δώνη!

Οι νέοι είναι ωραίοι, αλλά οι παλιοί…

Ήταν πολύ αποκαλυπτική η εικόνα του Παναθηναϊκού στο φιλικό με την Ντε Χάαγκ κι από πολλές απόψεις.

Ο Παναθηναϊκός έδειξε και πάλι πως δεν θα είναι τόσο «θύμα» όσο το περιμένουν οι περισσότεροι στο πρωτάθλημα που έρχεται. Και το καλύτερ σ’ αυτό είναι, ότι η συγκεκριμένη εκτίμηση δεν βγαίνει μόνο από την… φανέλα και την ιστορία που κουβαλάει, αλλά και από αυτούς που φοράνε την συγκεκριμένη φανέλα.

Θα μπορούσε η προσπάθεια που ξεκινάει τώρα, να αποτελούσε και τον «χρυσό οδηγό» για το πώς έπρεπε να λειτουργήσει ποδοσφαιρικά ο Παναθηναϊκός από όταν πέρασε στα χέρια του Αλαφούζου.

Με νέα παιδιά, γεμάτα υγεία και φιλοδοξίες, με όρεξη και χωρίς το βάρος της «μεταγραφής» και ταυτόχρονα σταθερό μπόλιασμα κάθε μεταγραφική περίοδο με ένα-δυο άντε το πολύ τρεις μεταγραφές έμπειρων ποδοσφαιριστών, αλλά κανονικών ποδοσφαιριστών, σε καλή ποδοσφαιρική ηλικία και προπάντων υγιείς και χωρίς προβλήματα τραυματισμών.

Αν το είχε κάνει αυτό ο Παναθηναϊκός τώρα θα μιλούσαμε κατ΄αρχήν για μια ομάδα που δεν θα ήταν βυθισμένη στα χρέη και στην ανυποληψία και ταυτόχρονα μια ομάδα με ένα έμπειρο πια και σταθερό ελληνικό κορμό με τρεις τέσσερις ξένους που θα έκαναν την διαφορά και ανάγκη το πολύ για μια δυο ενέσεις ποιότητας σε κάθε μεταγραφική περίοδο.

Αλλά αυτά όταν επιχειρούσε κάποιος να τα πει τότε, αντιμετωπιζόταν σαν εχθρός του Πανθηναϊκού, που «ζηλεύει» τις μεταγρφάρες που γινόντουσαν, που ήταν νοσταλγός, μίζερος και τους έβγαζε όλους άχρηστους.

Όμως και σ’ αυτή την σαχλαμάρα, ο Παναθηναϊκός που βλέπουμε τώρα δίνει την απάντηση.

Καθώς με όσα δείγματα γραφής έχουμε μέχρι τώρα, ένα πράγμα είναι σίγουρο.

Πως αν σε κάτι μπορεί να ποντάρει ο Παναθηναϊκός, είναι ακριβώς και μόνο στα νέα παιδιά που… αναγκάστηκε να ανεβάσει και να φέρει στην ομάδα.

Τα νέα παιδιά που τουλάχιστον σαν πρώτες ενδείξεις, δεν έχουν τίποτε να ζηλέψουν από κάτι… μεταγραφάρες που βλέπαμε τα προηγούμενα καλοκαίρια και για τις οποίες είτε καλούσαμε τον κόσμο στο… αεροδρόμιο, είτε γράφαμε για τις… υπερβάσεις που έκανε ο γίγαντας πρόεδρος, είτε τους φτιάχναμε αποθεωτικά για τα καλύτερα ρόστερ όλων των εποχών και πάει λέγοντας.

Τα παιδιά αυτά λοιπόν θα αποτελέσουν και την βάση της προσπάθειας του Παναθηναϊκού φέτος και μάλιστα θα αναλάβουν αυτό τα καθήκον με… το σπαθί τους και όχι χαριστικά ή επειδή δεν μπορεί να κάνει αλλιώς ο Παναθηναϊκός.

Το πρόβλημα στην όλη ιστορία όμως είναι ένα και έχει να κάνει με την βοήθεια ή ακόμα και την «καθοδήγηση» που θα έχουν αυτά τα παιδιά από τους λεγόμενους «παλιούς» και έμπειρους της ομάδας.

Καθώς επί της ουσίας είναι τόσο μέτριοι ποιοτικά οι περισσότεροι, που αντικειμενικά δεν μπορούν να λειτουργήσουν σαν «ηγέτες» και κολώνες στις οποίες θα μπορούν να στηριχθούν και να καλύψουν το κενό… εμπειρίας που αντικειμενικά έχουν τα νέα παιδιά.

Κι αυτό φάνηκε και στο φιλικό με την Ντε Χάαγκ. Οι περισσότερες «τρύπες» και τα περισσότερα λάθη, έγιναν από τους λεγόμενους «παλιούς» της ομάδας. Αντίθετα τα νέα παιδιά όχι μόνο έδειξαν αρκετά καλά και αρκετά υποσχόμενα επίσης στοιχεία, αλλά έδειξαν και χαρακτήρα με βάση τον τρόπο που προσπάθησαν να αντιδράσουν όταν το παιχνίδι γύρισε τούμπα σε βάρος τους.

Σ’ αυτά προσθέστε και το κλασσικό πια πρόβλημα που υπήρχε πέρυσι στον Παναθηναϊκό και το οποίο… κληροδότησαν στον Γιώργο Δώνη οι προκάτοχοί του, δηλαδή τους μυϊκούς τραυματισμούς.

Και στο παιχνίδι με την Ντε Χάαγκ, ο Παναθηναϊκός μέτρησε δύο απώλειες «παλιών», τον Κολοβέτσιο δηλαδή και τον Μουνιέ, εκ των οποίων ο πρώτος τουλάχιστον ήταν καθαρά μυϊκός.

Επιχειρώντας μια πρώτη εκτίμηση λοιπόν καθαρά και αποκλειστικά με ποδοσφαιρικά δεδομένα και έχοντας σαν βάση τα όσα έχουμε σαν εικόνα μέχρι τώρα από τον Παναθηναϊκό, μπορούμε να πούμε συνοψίζοντας.

Ο Γιώργος Δώνης έχει πολύ δύσκολο έργο και το παράδοξο σ’ αυτή του την προσπάθεια, είναι ότι τα περισσότερα εμπόδια του βγαίνουν όχι από τα νέα παιδιά που θεωρητικά θα είχαν τα περισσότερα προβλήματα, αλλά από τους παλιούς που έχουν απομείνει στην ομάδα και που είναι λίγοι σαν ποιότητα και προσωπικότητες αλλά και ευάλωτοι σε συνεχείς τραυματισμούς ταυτόχρονα.

Εν ολίγοις;

Οι νέοι είναι ωραίοι, αλλά οι… παλιοί… δεν είναι αντάξιοί τους.

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις