Sportdog Team
Η ΑΕΚ έμοιαζε με τον παλιό Παναθηναϊκό των ΓκουμοΜπασινάδων.
Όπως είπε κι ένας φίλος στο καφενείο του Λουκά, στο Παγκράτι, που καθόμασταν και βλέπαμε το ματσάκι, η ΑΕΚ έμοιαζε με τον παλιό Παναθηναϊκό. Με τον πολύ παλιό Παναθηναϊκό των ΓκουμοΜπασινάδων (και των Ουζουνίδηδων εδώ που τα λέμε!) που τον κοπάναγες, τον στούμπαγες, τον έδερνες, τον πίεζες τέλος πάντων με κάθε δυνατό τρόπο και στο τέλος σου κόλλαγε ένα γκολάκι ο Νασιόπουλος και τέζα ο καμπούρης.
Με τον Κλωναρίδη στον ίδιο ρόλο σήμερα, έναν παίκτη που δεν μπορεί να αποδώσει για κανέναν προπονητή στον κόσμο όλο εκτός από τον Μαρίνο. Για κάποιο λόγο του έχει βρει το κουμπί, για κάποιο λόγο τον μεταμορφώνει, για κάποιο λόγο τον κάνει κάτι παραπάνω από χρήσιμο. Ενώ για όλους τους υπόλοιπους κόουτς, ο Βίκτωρ παραμένει ακόμη γρίφος…
Ας επιστρέψουμε όμως στο παιχνίδι και στην ποδοσφαιρική ευφυΐα του Ουζουνίδη. Ο οποίος ξεπέρασε γρήγορα την κρυάδα του γκολ της Σέλτικ και την έστησε την ομάδα του για να ανταποδώσει και να κρατήσει το σκορ. Με τη βοήθεια φυσικά του υπερφυσικού Λιβάγια, ενός παίκτη που αν είχε ταχύτητα θα έπαιζε στη Ρεάλ. Δεν έχει όμως και γι’ αυτό τον χαιρόμαστε εμείς να πλακώνεται με έναν, με δύο, με τρεις αντιπάλους και να μην μπορούν να τον κάνουν ζάφτι.
Ακόμη και όταν η ΑΕΚ έπαιζε με δέκα, μετά από την απερισκεψία του Γαλανόπουλου, ο Λιβάγια κράταγε τρεις παίκτες κάτω από τη σέντρα για να τον φυλάνε. Τόσο από φόβο τον είχαν πάρει και δικαίως εδώ που τα λέμε. Ο άνθρωπος είναι γίγαντας και τα σχεδόν δύο μύρια που έδωσε η ΑΕΚ για να τον κάνει δικό της είναι φιστίκια!
Αυτός έδωσε τον τόνο της αναμέτρησης μαζί με Σιμόες φυσικά, μαζί με Λόπες, μαζί με Λαμπρόπουλο, μαζί και με τον Οικονόμου που είδε τα ραδίκια ανάποδα στη φάση του γκολ αλλά στη συνέχεια κράτησε άψογα τη θέση του. Μαζί με όλη την ομάδα της ΑΕΚ, που διατήρησε άψογα το σχηματισμό της, δίχως ούτε ένα λεπτό πανικού.
Σαν τον ίδιο τον Ουζουνίδη όταν έπαιζε λίμπερο στον Παναθηναϊκό. Κουλαριστή, ήρεμη και συγκεντρωμένη που λέει και το τραγούδι των Rolling Stones. Κι έρχεται τώρα στην Αθήνα με προβάδισμα για την πρόκριση. Δεν το λες και λίγο, μιας και η Σελτικ θα πρέπει να ανοιχθεί για να πάρει αποτέλεσμα. Κι εκεί μπορεί ο Δικέφαλος να τη χτυπήσει και να της κόψει τον αέρα…
Υ.Γ. 1: Τέλη Μαΐου είχα γράψει ότι η πρώτη μεγάλη μεταγραφή της ΑΕΚ ήταν ο καλύτερος γυμναστής του πρωταθλήματος, ο Γιάγκου. Σήμερα δεν είδα καμιά διαφορά ανάμεσα στη Σέλτικ των έξι «επίσημων» παιχνιδιών και στον Δικέφαλο των μηδέν. Φάνηκε η δουλειά του.
Υ.Γ. 2: Έχω αμφιβολίες για την ταχύτητα αυτού του Άλεφ, αλλά μπάλα ξέρει και μπάλα θα παίξει. Μπράβο σε αυτόν που τον μπάνισε και τον επέλεξε.
Υ.Γ. 3: Κι ο Πόνσε κατέχει το τόπι. Να δούμε μόνο αν μπορεί να το σπρώξει στα δίχτυα.
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις