Καλά τα έλεγε ο Μαρτίνς - Πού ήταν ο κόσμος του Ολυμπιακού; - Στο 60% ο Ποντένσε, φανταστείτε...

Δεν είναι... μπυραρία η Λουκέρνη. Οργιώδες ποδόσφαιρο!

Εκεί καταμεσής της καλοκαιρινής προετοιμασίας, κάπου ανάμεσα σε Βέλγιο και Ολλανδία, που ο Ολυμπιακός «εισέπραττε» τις τεσσάρες, 8 το σύνολο σε δύο σερί φιλικά με Γκενκ, Αϊντχόφεν, με γύμνια και αδυναμίες σε όλες τις γραμμές, ελάχιστοι ήταν εκείνοι που πίστευαν τον Πέδρο Μαρτίνς.

Και όμως… ο ανθρωπάκος το έλεγε, συνιστώντας ψυχραιμία και στωικότητα: «Όταν έρθει η 9^η Αυγούστου, την ώρα των επίσημων, θα είμαστε έτοιμοι…».

Η πλειοψηφία νομίζαμε ότι ο Πορτογάλος είτε τα έλεγε γιατί… έπρεπε να τα πει, είτε για… να τα πιστέψει και ο ίδιος αφού αποτελούσαν ευσεβείς του πόθους και ελπίδα στην απόδοση καρπών της δουλειάς του.

Να, λοιπόν, που εκείνος ήξερε τι και πώς μας τα έλεγε, γιατί όλα στο γήπεδο «μιλάνε» και αποδεικνύονται και με το χορταστικό βράδυ εναντίον της Λουκέρνης, στον ερυθρόλευκο τεχνικό και τους παίκτες του θα έχουν ζητήσουν ήδη, σιωπηλά, συγνώμη, όσοι δεν βρέθηκαν στις κερκίδες του Καραϊσκάκη.

‘Λίγος ο κόσμος που απόλαυσε αυτόν τον Ολυμπιακό, τον Φορτούνη, τον Λάζαρο, τον Τσιμίκα, τον Ποντένσε, τις τόσες όμορφες στιγμές, το κατ’ εξοχήν, εξ’ ορισμού, επιθετικό ποδόσφαιρο των ερυθρολεύκων, τα συναισθήματα μεταξύ εξέδρας και κάποιων προσώπων για τα οποία η βραδιά θα μείνει αξέχαστη στη ζωή τους.’

Έτσι είναι:

-         Ο Χριστοδουλόπουλος ήθελε από γυμνασιόπαιδο να βάλει τα κόκκινα και έφτασε κοντά στα 32 του να πανηγυρίζει δύο ευρωπαϊκά γκολ με την αγαπημένη του φανέλα, στο επίσημο ντεμπούτο του στο Φάληρο κιόλας, γράφοντας μοναδική ιστορία στο ελληνικό ποδόσφαιρο σκοράροντας εκτός συνόρων και με ΠΑΟΚ και με Παναθηναϊκό και με ΑΕΚ και τώρα, με όλη τη ‘Big 4’ που υπηρέτησε!

-         Τοροσίδης και Φετφατζίδης πήραν το πρώτο ζεστό χειροκρότημα από την αγαπημένη τους εξέδρα, ως επαναπατρισθέντες στο γνώριμο, οικείο, δικό τους περιβάλλον και μάλιστα σε μια πανηγυρική νύχτα

-         Δυο ξένοι στην ίδια πόλη, Γκερέρο και Σισέ, τους είδαν οι κάμερες να σφιχταγκαλιάζονται στο 4-0, εκεί στην  άκρη της επανορθωτικής γραμμής, κάνοντας σαν… νήπια που είχαν επιβεβαιωθεί οι προβλέψεις τους και… σκότωναν το ευρωθηρίο. Αλλά δεν ήταν αυτό το θέμα. Το θέμα είναι πόσο δέσιμο συναισθηματικό έβγαλαν ένας Ισπανός και ένας Γαλλοαφρικανός υπό την σκέπη ενός ελληνικού συλλόγου και με τη δημιουργία μιας νέας ομάδας με πάμπολλα νέα πρόσωπα να είναι ακόμα στα σπάργανα. Εντυπωσιακό!

Μετάνιωσαν όσοι δεν πήγαν Καραϊσκάκη

Για όλα αυτά, πολλοί μου λένε σήμερα ότι μετάνιωσαν που άφησαν με λίγο κόσμο την ομάδα να παίξει το πρώτο της ευρωπαϊκό ματς στη χρονιά.

Όπως ένας φίλος μου, επί δεκαετίες συνδεσμίτης, που απογευματάκι Τετάρτης τον συνάντησα εν ώρα εργασίας και όταν τον ρώτησα «θα πας κατά κάτω το βράδυ;», λιγάκι σαν «χαλασμένος», με γκριμάτσα ξινίλας, μου απάντησε αναρωτώμενος: «Τι να πάω να δω;»…

Εντάξει ο Αύγουστος, οι άδειες, ο κόσμος παραθερίζει, η ζέστη. Εντάξει και η σνομπ διάθεση του ερυθρόλευκου κόσμου σε πολλές εκδηλώσεις της ομάδας, ειδικά τα τελευταία χρόνια, που όταν δεν είναι να κουνάνε σεντόνι και να είναι απέναντι μια Μπαρτσελόνα, μια Γιουβέντους, μια Μπάγερν, δεν… καταδέχονται να τους βγάλει ο δρόμος Καραϊσκάκη. Εντάξει πες κι αυτό.

Τούτη τη φορά δεν ήταν καν ο Νάτχο στην αποστολή για «κράχτης». Δεν έβρισκαν κίνητρο αρκετοί που βρίσκονται στην Αθήνα και όχι σε διακοπές να πάνε να δούνε από κοντά την ομάδα. Και… την πάτησαν.

Έχασαν απόλαυση. Πανέμορφο, οργιώδες ποδόσφαιρο! Παίκτες με πολλή όρεξη. Και ύστερα από το 2-0 και μετά το 3-0, που άλλες εποχές φρέναραν, πήγαινε περίπατο το σχέδιο, ο επαγγελματισμός, οι παίκτες το έριχναν στο σορολόπ και στο τέλος, παρότι κέρδιζαν τα άκουγαν και τα σφυρίγματα τους.

‘Εδώ στέκομαι. Στη σοβαρότητα που έβγαλε σε όλο το 90άλεπτο η ομάδα του Μαρτίνς.

Σύμφωνοι, δεν… κατατρόπωσε κανένα θηρίο ο Ολυμπιακός. Η Λουκέρνη όμως, ότι και να είναι, δεν είναι… μπυραρία ή… καφενείο αυτής της περιόδου που της βάζουν 4 ελληνικές ομάδες στην προετοιμασία. Επίσημο ματς με μια ελβετική ομάδα που παραλίγο πέρυσι να έπαιρνε και το πρωτάθλημα στη χώρα της.’

Και τι 4; Δεκατέσσερα. Μάνι μάνι, τα δύο δοκάρια του Φορτούνη, οι 20 ομαδικές τελικές (13 στο στόχο), τα δύο τελειώματα του Τσιμίκα, οι κλασικές ευκαιρίες των Γκερέρο, Ποντένσε… 10-0 εύκολα. Για πλάκα, για όσους είδαν το ματς.

Ο Ολυμπιακός έβγαλε αυτοματισμούς, πολύ πασαδόρικο παιχνίδι, πολλή ανάπτυξη από την αριστερή ιδίως πλευρά, εκεί όπου οι Τσιμίκας, Ποντένσε έκαναν όργια και ξανατονίζω, σοβαρότητα σε κάθε κίνηση, σε κάθε λεπτό, σε όλο το ματς.

Ακόμα και ο Μπουχαλάκης πρόσεχε με… ευλάβεια κάθε του βήμα προκειμένου να μην εκτεθεί ανασταλτικά και τα κατάφερε, χωρίς ιδιαίτερη πίεση από αυτούς είναι αλήθεια.

Ο Βούκοβιτς αλάνθαστος πίσω, ειδικά στο κεφάλι δεν του βγαίνει κανείς, ο Μιράντα φαίνεται και χωρίς να ζοριστεί ότι δεν είναι ο στόπερ που θα σώσει την κατάσταση, ο Γιαννιώτης σε ένα-δύο σουτ, μάλλον χλιαρά που του έγιναν ήταν πάντως σταθερός, όπως και προοδευτικά ανεβασμένος, εξακολουθεί να είναι και ο Ομάρ.

Αλλά για μένα στην πρώτη τετράδα των διακριθέντων ήταν ο Λάζαρος με τον Φορτούνη και ο Τσιμίκας με τον Γκερέρο και τον Ποντένσε, ο οποίος φάνηκε να μην είναι ακόμα ούτε στο 60% που μπορεί. Επομένως… φανταστείτε…  

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις