Στα τελευταία χρόνια, τέτοιες χρονικές περιόδους, όταν δηλαδή υπήρχε διακοπή του πρωταθλήματος, το ρεπορτάζ του Παναθηναϊκού ήταν γεμάτο από ονόματα μεταγραφικών στόχων για τον Γενάρη που έρχεται.

Ευτυχώς απ’ αυτή την ποδοσφαιρική σαχλαμάρα προς το παρόν φαίνεται να γλιτώσαμε.

Κατ’ ανάγκην βέβαια, καθώς δεν υπάρχει χρήμα και δεν φαίνεται να υπάρξει και στη συνέχεια, οπότε όλοι καταλαβαίνουν πως οτιδήποτε σχετικό θα ήταν… φτερό στον άνεμο και «βάλσαμο» στις αποτυχίες της ομάδας.

Αυτή τη φορά, λοιπόν, δεν έχουμε, ούτε λεφτά για… κατανάλωση και τέρψη, αλλά ούτε αποτυχίες της ομάδας για να προκύψει ανάγκη να… στρογγυλέψουμε και να χρυσώσουμε το χάπι.

Κι αυτό, όσο κι αν ακούγεται περίεργο, είναι καλό για τον Παναθηναϊκό.

Καθώς τα τελευταία χρόνια, η συμπεριφορά του ήταν ανάλογη… κακομαθημένου παιδιού που όσα λεφτά κι αν του δώσει ο πατέρας του θα τα ξοδέψει ακόμα κι αν δεν χρειάζεται αυτά που θα αγοράσει ή ο τρόπος ζωής του ξεπερνάει τα αντικειμενικά όρια των οικονομικών δυνατοτήτων της οικογένειάς του.

Το ότι αυτή είναι η πραγματικότητα και κυρίως το ότι σύμφωνα και με τις τελευταίες εξελίξεις αυτή θα συνεχίσει να είναι και μετά τη… νέα συμφωνία Αλαφούζου-Παϊρότζ, δεν είναι κατ' ανάγκη κακό.

Κακό είναι να παρουσιάζεται σαν να πρόκειται να συμβεί κάτι το διαφορετικό, κάτι το συναρπαστικό και εξόχως πολλά υποσχόμενο για το παρόν και το μέλλον του Παναθηναϊκού.

Αυτό είναι που χαλάει και την ουσία στην όλη ιστορία.

Το ότι την όλη ιστορία, επιμένουν μερικοί να την παρουσιάζουν σαν την αφετηρία κοσμογονικών αλλαγών κα εξελίξεων που θα αλλάξουν εντελώς την μοίρα και την κατάσταση στον Παναθηναϊκό.

Κι αυτό είναι διπλά απαράδεκτο και ανέντιμο απέναντι στον Παναθηναϊκό και κυρίως απέναντι στον κόσμο του.

Καθώς πρόκειται και για παραπληροφόρηση και ταυτόχρονα για επανάληψη του φαινομένου που παρακολουθούμε τα τελευταία χρόνια στον Παναθηναϊκό και που πρακτικά τον οδήγησε εδώ που τον οδήγησε.

Η παρέλαση, δηλαδή, των εκτοξευτών και σωτήρων του Παναθηναϊκού από τα πρωτοσέλιδα και το διαδίκτυο και η παντελής απουσία τους από την πραγματική ζωή, εκεί που σαν πρώτο δείγμα γραφής των προθέσεων και επιδιώξεών τους έρχεται η στιγμή που πρέπει να τα τις αποδείξουν και με… ρευστό.

Αυτό είναι, άλλωστε, το πρόβλημα και σε ότι έχει να κάνει με τις εξελίξεις στο θέμα αλλαγής στο ιδιοκτησιακό και διοικητικό επίπεδο στον Παναθηναϊκό.

Το ότι δηλαδή άλλα πράγματα γίνονται στην πραγματικότητα και άλλα παρουσιάζουμε ότι συμβαίνουν.

Η ουσία είναι απλά, ότι πλέον ο Παναθηναϊκός θα συνεχίσει στην πολιτική και πρακτική με τις οποίες πορεύεται ήδη, αλλά αυτή την πορεία ή αν θέλετε το όποιο κόστος της, θα το μοιραστούν πλέον παραπάνω από ένα πρόσωπα.

Το πόσα θα είναι, το σε τι ποσοστό θα συμμετέχει ο καθένας σ’ αυτό το παρατεταμένο μνημόνιο με το οποίο θα εξακολουθήσει έτσι κι αλλιώς να πορεύεται ο Παναθηναϊκός, σε κανένα δεν είναι καθαρό.

Και κανένα δεν βοηθάει επίσης να αποκτήσει μια πιο ξεκάθαρη άποψη, ο τρόπος με τον οποίο «παρουσιάζεται» το όλο θέμα, καθώς οι όποιες επίσημες ή ημιεπίσημες ανακοινώσεις σχετικά, περισσότερο θολώνουν ακόμα πιο πολύ το ήδη θαμπό και γκρίζο τοπίο, παρά ξεκαθαρίζουν τα πράγματα.

Καθώς είναι ολοφάνερο πια, πως σε ότι έχει να κάνει με το σήριαλ της μεταβίβασης της ΠΑΕ από τον Αλαφούζο στον Παϊρότζ, στους συνεργάτες του ή σε όποιον τελικά είναι μαζί του, πίσω του και μπροστά του, συμβαίνει ότι και στο αντίστοιχο τραγουδάκι.

Εμείς για αλλού κινήσαμε γι’ αλλού… κι αλλού η ζωή μας πάει…

Παϊρόζ Πιενγμποσάντ Γιάννης Αλαφούζος Παναθηναϊκός