Υπό μία έννοια, η παρατηρούμενη αστοχία του Οκτωβρίου, που έχει κοστίσει στον Ολυμπιακό ίσως και ισάριθμες νίκες στα δύο πρώτα ντέρμπι της σεζόν με τους Δικέφαλους και τουλάχιστον το βαθμό της ισοπαλίας στην Κρήτη με τον ΟΦΗ, λογίζεται και ως ανικανότητα.

Και επειδή καμιά φορά όλοι αρέσκονται σε λογοπαίγνια γιατί ενοχλούνται από άκομψους χαρακτηρισμούς, ας το κάνουμε πιο οικείο ηχητικά, διαπιστώνοντας μια καταφανή δυσκολία στο σκοράρισμα, όλων ανεξαρτήτων των ερυθρόλευκων παικτών κρούσης.

Δεν είναι μόνο τα σέντερ φορ, ο Γκερέρο και ο Χασάν, που δεν το έχουν εύκολο το γκολ. Είναι και ο Ποντένσε, ο Φετφατζίδης, να και ο Λάζαρος ακόμα, στο Λουξεμβούργο, που… τον κατάπιε η δίνη του καταραμένου χορού των χαμένων ευκαιριών.

Έτυχε να συνομιλήσω αυτές τις τελευταίες μέρες με ορισμένους παλιότερους χαρισματικούς σκόρερ των γηπέδων μας. Μεταξύ αυτών και με αντιπάλους του Ολυμπιακού, όπως ο Χρήστος Δημόπουλος, που ξετίναζαν τα δίχτυα με παροιμιώδη ευκολία.

Ο αποκαλούμενος «φονιάς», γιατί ο άνθρωπος υπήρξε “killer”, Χάρι Κέιν και τέτοια δηλαδή, ο γκολτζής της μιας επαφής, χωρίς κορδέλες και… τρέλες, φιλοξενήθηκε το Σάββατο, στον ραδιοφωνικό αέρα του ΘΕΜΑ fm 104,6 και συμφωνήσαμε με την άποψη και άλλων συναδέλφων του, ότι υπάρχει και ψυχολογικό ζήτημα πια στους Πειραιώτες.

‘Το πρόβλημα τους, αυτή την συγκεκριμένη εποχή, έχει να κάνει και με λιγοψυχία στην πιο κατάλληλη στιγμή της «πυροδότησης» των πανηγυρισμών για την επίτευξη του τέρματος.

Είναι «γκινιάρης» ο Ολυμπιακός, πώς να το κάνουμε. Φτιάχνει φάσεις, δημιουργεί προϋποθέσεις, πλησιάζει την πηγή, μένει όμως διψασμένος και αυτό του στοιχίζει στα αποτελέσματα.’

Τελευταίο παράδειγμα η Ντουντελάνζ. Μπόρεσαν εν τέλει και σκόραραν Τοροσίδης και Φορτούνης και όχι ότι… σκότωσαν το θηρίο, αλλά μπορεί και να καταπολέμησαν την «αρρώστια».

Το 2-0, η νίκη στο Europa, μαζί με μια νέα επικράτηση τη Δευτέρα επί του «αδύναμου κρίκου» της φετινής SuperLeague, Απόλλωνα, ο οποίος προσφέρεται ως η καλύτερη δυνατή «θυσία» των ημερών για το σκοπό του Ολυμπιακού, ύστερα από τρεις σερί αποτυχημένες αποστολές στο πρωτάθλημα, ίσως τελικά αλλάξουν την ψυχολογία των ερυθρολεύκων.

Στοιχείο απαραίτητο για το οριστικό restart του Ολυμπιακού πάνω στο διάλειμμα από το πρώτο «στριφνό» πακέτο αγωνιστικών υποχρεώσεων και στο κατώφλι του προσεχούς. Γιατί ο Νοέμβριος έχει το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό και το χωρίς αύριο για την ευρωπαϊκή συνέχεια δεύτερο παιχνίδι με τη Ντουντελάνζ και, έξω από το Φάληρο, Άρη στη Θεσσαλονίκη, Ατρόμητο στο Περιστέρι, αλλά και Μπέτις στην Ισπανία.

Και πλέον εκεί η ομάδα πρέπει να μπει με άλλο αέρα, διαφορετική ψυχολογία, καθώς έχει ένα επιπλέον πρόβλημα που σχετίζεται με τους τραυματισμούς των Χασάν και Γκερέρο, καθώς και τον μη δηλωμένο Μάνο στην ευρωπαϊκή λίστα.

Ακούω λοιπόν πολύ τελευταία για την αστοχία των υπευθύνων – και ιδίως της τεχνικής ηγεσίας ασφαλώς σε μια τέτοια περίπτωση – στη διαχείριση του κεφαλαίου Καρίμ Ανσαριφάρντ.

‘Ο Ολυμπιακός δεν σκοράρει και, όμως, άφησε ουσιαστικά ελεύθερο πριν λίγο καιρό τον πρώτο του γκολτζή πέρυσι και δεύτερο σκόρερ όλου του πρωταθλήματος!

Ατόπημα, γκάφα; Σίγουρα, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος. Ωστόσο τον Ισπανό Γκερέρο που γνώριζε όταν τον έπαιρνε το καλοκαίρι ότι είναι περιφερειακός επιθετικός, αλλά με εξαιρετική δουλειά και συμμετοχή τριγύρω από την περιοχή, σε όλες τις φάσεις, με πίεση και διάθεση για πολύ πρέσινγκ στα αντίπαλα στόπερ, τον πλαισίωσε με ένα φορ «κουτιού» τον Χασάν.

Πήγε για καλύτερα από τον Ιρανό και τον Τζούρτζεβιτς που πέρασε και δεν ακούμπησε.’

Το οριστικό ταμείο, αν τους βγήκαν στον Πειραιά πραγματικά οι καλοκαιρινές επιλογές ή όχι, θα το δούμε αργότερα, με τα τελικά συμπεράσματα. Τώρα είναι πρόωρο.

Και καλά θα κάνουν οι μετά Χριστών προφήτες να είναι πιο υπομονετικοί. Άλλωστε είναι οι ίδιοι εκείνοι που και όταν ο Ανσαριφάρντ είχε επωμισθεί αποκλειστικά το βάρος του σκοραρίσματος ζητούσαν κάτι καλύτερο, κάτι πιο αποδοτικό από τον Ιρανό για τις απαιτήσεις του Ολυμπιακού.

Και δεν διαφωνώ καθόλου μαζί τους. Καλός κυνηγός ο Καρίμ. Όχι κάτι εξαιρετικό, κάτι το εξεζητημένο, σούπερ για τον Ολυμπιακό. Το αν είναι ανώτερος αυτών που διαθέτει τώρα ο Ολυμπιακός θα το δούμε σε λίγο καιρό.

Υπομονή!

Ο «προσωρινός» Άγγελος της Εθνικής

Να τοποθετηθώ περιληπτικά και για την πρόσληψη Αναστασιάδη στην Εθνική, χωρίς να έχω κανένα λόγο να υπεισέλθω σε οπαδικές αντιπαραθέσεις. Αν τον Άγγελο τον ήθελαν ώσπου και τον επέβαλαν στους νότιους οι βόρειοι και τα τοιαύτα… 

Εγώ ξέρω ότι μετά τους Ρεχάγκελ και Σάντος η συνταγή με τους ξένους ομοσπονδιακούς δεν μας βγήκε. Και γιατί να μη ψωνίσουμε και ένα παπουτσάκι από τον τόπο μας ύστερα από σχεδόν δύο δεκαετίες (2001, Βασίλης Δανιήλ) που είχαμε να εμπιστευθούμε ελληνικά χέρια;

Ερώτημα τώρα: Ο Αναστασιάδης είναι παρωχημένος; Η Εθνική, το ελληνικό ποδόσφαιρο κάνουν πισωγύρισμα με την πρόσληψη του;

‘Σίγουρα δεν είναι σύγχρονο προπονητικό μυαλό. Διαβασμένο, μεγαλωμένο, δημιουργημένο σύμφωνα με τις πιο τελευταίες, τις σύγχρονες ταγές του ποδοσφαίρου.

Έχει όμως ένα πλεονέκτημα που τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή που χρειάζεται το περιβόητο ηλεκτροσόκ η γαλανόλευκη, δεν είναι καθόλου κακή λύση κατά την άποψη μου:

Είναι εκφραστής της συσπείρωσης, της σύμπνοιας, της συμπόρευσης. Είναι παθιασμένο άτομο και με ότι καταπιάνεται πωρώνεται.’

Μπορεί να μιλάει στις ψυχές του Έλληνα (χωρίς… εμβατήρια, παραβολές από τη μυθολογία και γραφικότητες!) με «εθνικό μανατζάρισμα» και είχε πάντα ένα όνειρο: Να καθίσει στον πάγκο της Εθνικής Ελλάδος.

‘Έστω και στα 65 του που ήρθε η στιγμή να υλοποιηθεί, θα προσφέρει τον εαυτό του, το «είναι» του. Θα το κάνει με πάθος.

Αν αυτό το πάθος το ακολουθήσουν οι διεθνείς και είναι μονιασμένοι, κάποια αποτελέσματα μπορεί να έρθουν.’

Άλλωστε δεν τον «παντρευτήκαμε» κιόλας. Ας επιφέρει μια ανάταση, ορισμένα αποτελέσματα και βλέπουμε.

Και ο ίδιος, εκ πρώτης το γνωρίζει: Προσωρινός είναι! 

Superleague Ολυμπιακός