Εμμονικός ο Ουζουνίδης - Eίναι εξωφρενικό αυτό που έκανε - Τέλος με Μπογέ - Τραγωδία στον πάγκο

Χάθηκε και το Champions League. Με έπιασε μελαγχολία όταν...

ΑΕΚ - ΠΑΟΚ: Λένε πως η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Δεν έχουν άδικο. Με μια ελπίδα πηγαίνεις για καιρό. Ελπίζεις πως κάποια στιγμή θα υπάρξει ζωή. Πως θα εμφανιστεί κάτι διαφορετικό, πως θα βρεθούν με κάποιο μαγικό τρόπο λύσεις που θα βγάλουν από τα αδιέξοδα. Οσο και αν περιμένεις, με τη φετινή ΑΕΚ μοιάζει άσκοπο. Είναι μια ομάδα εγκλωβισμένη στις εμμονές και στα πάθη της, που δεν μπορεί να σηκώσει κεφάλι.

Το φινάλε του ματς με τον ΠΑΟΚ, προσέφερε απλά στον Ουζουνίδη και στη διοίκηση περισσότερο χρόνο. Να διατηρήσουν το συγκεκριμένο στάτους, να μην απαιτηθεί τώρα να κάνουν δραστικές αλλαγές. Αλλά δεν ξέρω, δεν είμαι καθόλου βέβαιος, εάν αυτό μπορεί να βγάλει πλέον κάπου. Ηδη, μετά και την ισοπαλία με τον ΠΑΟΚ νομίζω πως χάθηκε και ο δεύτερος στόχος της σεζόν που αφορούσε τη συμμετοχή στο Champions League.

Τι έμεινε; Το Κύπελλο, αλλά και βέβαια κάποια μεγάλη νίκη. Κάποιο σημείο αναφοράς, κάποιο στίγμα. Μπορεί να το δώσει αυτή η ομάδα, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση; Πολύ αμφιβάλω. Το ματς με τον ΠΑΟΚ είναι καθρέπτης των τεράστιων αδυναμιών που έχει και δεν μπορεί να διορθώσει.

Ο Ουζουνίδης προσέγγισε το ματς με τρόπο εμμονικό. Θα πάω με αυτό που ταιριάζει τώρα και όπου με βγάλει. Μα όταν ο Μάντζιος σου έχει βρει το κουμπί για να σε μπλοκάρει, όταν ακόμα και κάποιος αδαής αντιλαμβάνεται πως ελάχιστη πίεση στον Αλεφ βραχυκυκλώνει όλη την ομάδα, ποια είναι η αντίδραση σου; Καμία απαντώ. Μπήκε, πίστεψε στον αέρα, στη θέληση του κόσμου, αλλά δεν.

Ο ΠΑΟΚ είναι δυνατός στις στατικές φάσεις. Αυτό όμως πια δεν είναι είδηση. Το θέμα είναι πως ο ΠΑΟΚ κυριάρχησε επί 15' και η ΑΕΚ δεν μπορούσε να βγάλει την μπάλα από την άμυνα. Ο,τι δεν υπήρχε κέντρο, αν και θεωρητικά υπήρχε παίκτης παραπάνω και η μπάλα έφτανε στην επίθεση με μακρινές μπαλιές χωρίς ουσία.

Η ΑΕΚ μπήκε στο παιχνίδι με την αποβολή του Ζαμπά και με το ξύπνημα του κόσμου από το μη καταλογισμό πέναλτι στο χέρι του Σάκχοφ. Το θέμα είναι πως η ΑΕΚ είχε τη διάθεση, αλλά δεν είχε κανένα σχέδιο. Μοιάζει πραγματικά εξωφρενικό, πως μια ομάδα με τόση ποιότητα μεσοεπιθετικά, επέμενε σε όλο το παιχνίδι να κάνει γιόμες και γιόμες και γιόμες για να βρει γκολ. Θα βρεις ένα, αλλά δεν έφτανε.

Ποια είναι η λύση για να ανοίξουν πολυάριθμες και καλά κλεισμένες άμυνες; Η ατομική ενέργεια, η ντρίπλα, η προσωπική κίνηση που θα ανοίξει διάδρομο. Για να μην είμαι άδικος, αυτήν τη φορά ο Ουζουνίδης το πάλεψε. Εριξε από νωρίς τον Κρίστισιτς που έκανε ματσάρα, άλλαξε το σύστημα. Ρίσκαρε με την έξοδο του αρνητικού Αλεφ για να βάλει τον Μπογέ.

Δεν θέλω να ξανακούσω για τον Μπογέ. Το παιδί δεν κόλλησε με την ΑΕΚ, δεν μπορεί, δεν κάνει. Εάν σε αυτό το ματς, δεν μπορείς να κάνεις μια προσωπική ενέργεια για να δείξεις παρουσία, δεν υπάρχει κάτι να περιμένεις. Τέλος. Μόνο που το ζήτημα είναι πως με τα λάθη στο σχεδιασμό και τις μεταγραφές (καλοκαιριού και χειμώνα), αλλά και τα πάθη του Ουζουνίδη που έχει κουτσουρέψει το ρόστερ, δεν έχουν μείνει επιλογές.

Κοίταζες τον πάγκο και σε έπιανε μελαγχολία. Δεν υπήρχε φορ. Οι ακραίοι δεν υπολογίζονται εδώ και καιρό. Τραγωδία. Δεν μπορείς να πηγαίνεις με 12-13 παίκτες σε μισή σεζόν, όση ποιότητα και αν έχεις. Η ΑΕΚ προχωρά. Δεν αλλάζει τις επιλογές της, ψάχνει λύσεις για να σταθεί στα πόδια της. Δεν πιστεύω πως αυτό το σχήμα μπορεί να τα καταφέρει, αλλά ας δούμε τι θα συμβεί.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: «Τρελαμένος» ο Μελισσανίδης με τον... άφαντο - Αυτός τον «πριζώνει» - Απόφαση... παράνοια

 

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις