Δεν ξέρω αν εν τέλει τα ντέρμπι δίνουν τίτλο ή αποφαίνεται η επαρχία ως προς την έκβαση ενός πρωταθλήματος, ξέρω όμως ότι, καλώς ή κακώς, ομάδα η οποία δεν ανταποκρίνεται στα δύσκολα, στις απαιτήσεις υψηλών αντιστάσεων και προσδοκιών, εκεί που το γόητρο και ο εγωισμός της φανέλας παιανίζουν «συνθήματα» μάχης κι αυτή… κωφεύει, κρύβεται, με αποτέλεσμα να περνούν ανεκμετάλλευτα όλα τα μεγάλα ματς της σεζόν, τότε δεν δικαιούται:

-Ούτε να μιλάει για γκαντεμιές, συγκυρίες καταστάσεων και ατυχία.

-Ούτε να βασίζεται στο ότι παίζει καλό ποδόσφαιρο, προσφέρει θέαμα, έχει καλές στατιστικές, αλλά από τη μία, εξαιτίας ενός αυτογκόλ (Καραϊσκάκη: Βούκοβιτς) ή μιας καραμπόλας γαλλικού μπιλιάρδου (Τούμπα: Νάτχο), έχει «τσακωθεί» με την επιτυχία όταν η μπάλα καίει και η νίκη είναι μονόδρομος κόντρα στο αντίπαλο δέος!

Δεν είναι που δεν έχει κάνει σεφτέ σε ντέρμπι την τρέχουσα περίοδο η ομάδα του Μαρτίνς, είναι που οι ερυθρόλευκοι έχουν να θυμούνται την τελευταία φορά που έφυγαν νικητές στην Ελλάδα από ένα κλασικό μεγάλο ματς, την 22α Οκτωβρίου του ’17: Ολυμπιακός-ΠΑΟΚ 1-0 με σκόρερ τον Βέλγο Ένχελς.

Έχουν περάσει 16 μήνες που είναι πάρα πολλοί για το image του Ολυμπιακού χωρίς νικηφόρο ντέρμπι στο σακούλι τους. Είναι συνολικά 10 σερί ντέρμπι που οι ερυθρόλευκοι έχουν χάσει ή έχουν φέρει ισοπαλία. Που αγνοούν πάντως το χρώμα της νίκης!

Ιδού συνεπώς ένας βασικός, ουσιαστικός λόγος που ο Ολυμπιακός έπαψε εδώ και δύο χρόνια -γιατί δεν υπάρχει κάποιος που να διαφωνεί ότι η ιστορία τελείωσε και για φέτος- να έχει επαφή με το πρωτάθλημα. Η άγνοια του χρώματος νίκης στα ντέρμπι!

Stop σε προγραφές και καταστροφολογία

Κανονίστε όμως πάλι τώρα, οι μετά Χριστών προφήτες, ύστερα από το 3-1 της Τούμπας, να αρχίσετε τις «προγραφές» παικτών και προπονητή, πέφτοντας να τον καταπιείτε τον Μαρτίνς!

Γιατί παρέταξε την ομάδα «γυμνή» στο ματς-τελικό τίτλου. Γιατί έκανε στα κουτουρού, αλχημείες με το... όνειρο που είδε αποβραδίς, βάζοντας στον άξονα Νάτχο αντί Καμαρά. Και με άλλα τέτοια να εγείρεται, από το πουθενά στα social media, εξαιτίας ακραίων απόψεων ορισμένων μηδενιστών, ζήτημα προπονητή στον Πειραιά!

Να αρχίσουμε να σταυροκοπιόμαστε καλύτερα; Ο Ολυμπιακός έπαψε ποτέ να είναι υπό ανοικοδόμηση; Υπήρξε ποτέ φαβορί φέτος για το πρωτάθλημα και δεν το ξέραμε και τώρα που το παίρνει ο ΠΑΟΚ το ποτάμι της απογοήτευσης είναι έτοιμο να παρασύρει Μαρτίνς και... όποιον άλλον πάρει ο Χάρος στο ορμητικό διάβα του;

Καταστροφολογία; Έλεος! Ο Πέδρο Μαρτίνς έχει ήδη φτιάξει με απολύτως φρέσκα, καινούργια υλικά, μια ομάδα που παίζει  αξιοπρόσεκτα. Που έχει κιόλας την ταυτότητα πραγματικής ομάδας, η οποία βασίζεται και υποστηρίζεται από το σύνολο της. Που βγάζει ποιότητα στο γήπεδο και είναι στη 2η θέση του πρωταθλήματος.

Η οποία, ναι μεν δεν είναι ταιριαστή με τις προσδοκίες, τις συνήθειες και την ιστορία των ερυθρολεύκων, ωστόσο σαν πακέτο εντυπώσεων δεν μπορεί παρά να είναι αξιέπαινο.

Είναι η ομάδα που απέκλεισε την Μίλαν και συνεχίζει με προοπτική στο Europa League.

Είναι η ομάδα που υπόσχεται βάσιμα ότι έχει πολύ μέλλον μπροστά της. Αλλά και πολύ δρόμο. Γεγονός που υποχρεώνει ο θαυμασμός για τη δουλειά αυτού του προπονητή να περιβληθεί με περαιτέρω εμπιστοσύνη και στήριξη ώστε να έρθουν και τα καλύτερα…

Κυριακή βραδάκι στη Θεσσαλονίκη, με τον Ολυμπιακό να παίζει για ένα και μόνο αποτέλεσμα, τη νίκη, ασφαλώς και γνώριζε φυσικά ο Πορτογάλος προπονητής ότι έπαιρνε υπερβολικό ρίσκο ξεκινώντας το ντέρμπι με Νάτχο αντί Καμαρά στο κέντρο.

Ο μικρός θα του έδινε παραπάνω κοψίματα, καλύψεις χώρων και τρεξίματα, αλλά θα του αφαιρούσε ποιότητα και εφόδια στο δημιουργικό κομμάτι της ομάδας. Ώστε να ταϊστούν με ενισχυμένο τρόπο οι επιθετικοί από τον Ισραηλινό και τον Φορτούνη.

Και το ρίσκο θα άξιζε αν:

-Όπως τόνισε ο Μαρτίνς στις δηλώσεις του, δεν προέκυπτε το τυχερό, γρήγορο γκολ (3’) του Βιεϊρίνια που έστειλε... περίπατο τα πλάνα και τις προπαρασκευαστικές κινήσεις

-Όπως προέβη στη mea culpa του ο Βασίλης Τοροσίδης μιλώντας με τον βαθύ ρεαλισμό που τον διακρίνει εξ ονόματος όλων των συμπαικτών του ότι: «"Δεν ανταποκριθήκαμε στις απαιτήσεις του ματς και δυστυχώς απολογούμαστε…".

Ο Ολυμπιακός έκανε αν όχι το χειρότερο, ένα από τα πιο άσχημα φετινά παιχνίδια του. Βρήκε βραδιά ε; Τι να γίνει. Το έκανε όμως. Έτυχε να είναι αυτά.

Υπήρχε πίστη στον οργανισμό Ολυμπιακό για «διπλό» στην Τούμπα. Συνέπεσε η μνήμη για τα παιδιά της θύρας 7. Ήθελαν όλοι στο σύλλογο να αφιέρωναν στις ψυχές τους έναν θρίαμβο στη Θεσσαλονίκη. Τους το ζήτησε ο ίδιος ο Μαρινάκης. Δεν προέκυψε.

Ο σχεδιασμός της NASA για την εκτόξευση του πυραύλου από το Canaveral μια χαρά πήγε. Οι αστροναύτες ξέχασαν να… βάλουν τη στολή τους για να πατήσουν τη σελήνη της Τούμπας και να καρφώσουν την ερυθρόλευκη σημαία, γυρίζοντας...  τούμπα το πρωτάθλημα.

Και το αμέσως τώρα το αβίαστο ερώτημα: Πόσο γρήγορα θα καταφέρει τώρα ο Ολυμπιακός να γυρίσει τη στρόφιγγα της ψυχολογίας; Θα μπορέσει να ανακάμψει άμεσα, μέχρι την Πέμπτη και την Κυριακή, αύριο, μεθαύριο δηλαδή, για να πάει να δώσει και να κερδίσει (επιτέλους) τα δύο επόμενα ντέρμπι, με Ντιναμό και ΑΕΚ;

Δεν έχει πολλά πολλά και ενδοιασμούς: Ολυμπιακός είσαι, καν’ το!

*Δεν τα λέω τώρα, τα υποστηρίζω από καιρό: Στα στόπερ δεν έπαψε ποτέ να έχει ζήτημα ο Ολυμπιακός. Ο έμπειρος Βούκοβιτς δεν είναι κάτι το εξαιρετικό (και αργός, βαρύς). Ο δε Σισέ, αυτό το παιδί είναι… ο γιος της γκάφας! Δεν υπάρχει ματς που να μην κάνει λάθος. Και δυστυχώς καθοριστικό. Αστείος είναι κάποιες στιγμές. Και το κακό είναι ότι δεν μπορείς να καγχάσεις μαζί του.

ΠΑΟΚ Ολυμπιακός