Άλλο ένα μελάτο φιλικό με το Ιράν για την εθνική μας μπάσκετ, στο δρόμο για το «Ακρόπολις» όπου θα πλακωθεί με τα μεγάλα παιδιά. Άλλη μια ευκαιρία για χρήσιμα συμπεράσματα με αντίπαλο δίχως πολύ ταλέντο, που δεν τα παρατούσε ποτέ όμως. Και είχε και έναν γίγαντα μπασκετικό, τον Χαντάντι, που έγραψε τη δική του, μικρή ιστορία στο ΝΒΑ. Πάμε όμως στο δια ταύτα:
* Δύο πειράματα έκανε σήμερα ο Σκουρτόπουλος, που ψάχνεται να δει τι μπορεί να δουλέψει ενόψει Παγκοσμίου Κυπέλλου. Το πρώτο ήταν ότι δοκίμασε δίδυμο πλέη μέηκερ με Καλάθη και Σλούκα ταυτόχρονα στην πεντάδα. Δούλεψε έτσι κι έτσι, κυρίως γιατί ο Σλούκας δεν ήταν στη μέρα του και όλο κάτι έδειχνε να τον βασανίζει, όλο κάτι έδειχνε να τον ενοχλεί. Όταν ανέλαβε μοναδικός άσσος απέδωσε καλύτερα, αλλά και πάλι ήταν μάλλον εκτός ρυθμού.
* Το άλλο πείραμα του Έλληνα κόουτς είχε να κάνει με την τοποθέτηση του Γιάννη σε θέση σέντερ. Μπορεί να το χρειαστούμε κι αυτό, ποτέ δεν ξέρεις, δεινόσαυρος είναι ο Παπαγιάννης, δεινόσαυρος είναι κι ο Μπουρούσης, όλο και κάποια ανάγκη μπορεί να προκύψει. Και φυσικά ο Γιάνναρος μπορεί να παίξει και πεντάρι, κανένα πρόβλημα, είναι άλλωστε ο καλύτερος παίκτης του κόσμου. Και πόιντ σέντερ γίνεται άμα λάχει!
* Από εκεί και πέρα Παπανικολάου, Πρίντεζης και Παπαπέτρου ήταν σταθερές αξίες (έχω την εντύπωση ότι του τελευταίου φέτος θα είναι η χρονιά του), ο Καλάθης οργίασε σε χαμηλές στροφές και ο Θανάσης Αντετοκούνμπο ήταν εντυπωσιακά πιο ασόβαρος σε σχέση με άλλες φορές. Ίσως του λείπει ρυθμός κι αυτουνού, αλλά και πάλι κάποιος πρέπει να τον ηρεμήσει. Θανάσης είναι, δεν είναι Γιάννης…
* Ο Κόνιαρης, πάλι, μ’ άρεσε. Πολύ σοβαρό παιδί, θα τσακωθεί στα ίσα με τον Μάντζαρη για τη θέση του τρίτου πλέη μέηκερ. Καλός και ο Μήτογλου, συμπαθής, ως συνήθως, ο Αθηναίου. Ο Παπαγιάννης στα ωραία του, μοιάζει επιτέλους να μην το βαριέται το μπάσκετ. Κέρδος είναι κι αυτό, μιας και τα προσόντα του ψηλού δεν αμφισβητήθηκαν ποτέ.
* Μια μικρή ανησυχία:
Τη μάχη των ρημπάουντ συνολικά την κερδίσαμε (δηλαδή την κέρδισε ο Γιάννης Αντετοκούνμπο), αλλά στα επιθετικά ρημπάουντ υστερήσαμε απελπιστικά. Ελπίζω να μη σημαίνει κάτι αυτό για το μέλλον…