Εθνική Ελλάδας: Τί είχες Γιάννη, τί είχα πάντα. Άλλη μια φορά αδιάβαστη πιάστηκε η Εθνική ομάδα μπάσκετ, άλλη μια φορά κοιμώμενο συνελήφθη το προπονητικό της σταφ.

Με τους τρελούς πήγαμε να παίξουμε κι αντί να τους απονευρώσουμε παρασυρθήκαμε στο ρυθμό τους. Κι αν δεν ήταν σε μεγάλη μέρα (κυρίως επιθετικά) ο Γιάννης, ο Παπαπέτρου και ο Καλάθης, θα ψαχνόμασταν τώρα στον όμιλο της παρηγοριάς μαζί με τις ψόφιες κατσαρίδες.

Για μια ακόμη φορά, η Εθνική δεν έπεισε.... Δύο Ουέμπστερ κι ένας Φοτού είναι όλη η Νέα Ζηλανδία κι εμείς καθόμασταν και τους κοιτάγαμε λες και είχαμε απέναντί μας τον Χάρντεν, τον Κάρι και τον Λέοναρντ. Μια τρεχάλα δρόμος είναι το παιχνίδι τους, τίποτα παραπάνω.

Κι ο μόνος που πραγματικά το κατανόησε και προσπαθούσε να μπαλώσει τρύπες ήταν ο Παπανικολάου. Σαν τα σκυλιά λύσσαγε ο δόλιος, η γλώσσα του έξω κρεμόταν. Με σπουδαίο συμπαραστάτη τον Θανάση που κοπανιόταν κι αυτός και μαύρη τρύπα τον Βασιλόπουλο που τον συμπαθώ ιδιαιτέρως, αλλά φοβούμαι ότι δεν είναι γι' αυτό το επίπεδο.

Τέλος πάντων, για να μη γκρινιάζουμε μόνο, οφείλω να παραδεχθώ ότι αυτή τη φορά οι αλλαγές είχαν μια κάποια λογική και η μπάλα πέρναγε από τα χέρια του Γιάννη. Έφαγε ξύλο, ναι, αλλά αυτή είναι η δουλειά του.

Ξύλο τρώει και στην Αμερική και τα βγάζει πέρα, τους Νεοζηλανδούς θα φοβηθεί; Λειτούργησε λοιπόν σαν συμπληρωματικός πλέη μέηκερ και το καθάρισε το στόρι. Ας το έχουμε υπόψη μας για τα πολύ πιο δύσκολα παιχνίδια που ακολουθούν...


ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: "Χοντρό ξύλο" στος τέλος με Λαρεντζάκη και Σλούκα - Χαμός στο ματς της Εθνικής - Μοίρασαν τεχνικές ποινές! (ΒΙΝΤΕΟ)

 

Εθνική U17