Facebook Pixel Ολυμπιακός: Αβραάμ με... την καμία - Πάρε τηλέφωνο τον Μίτσελ - "Ζαλισμένος" ο Γκιλιέρμε
| 2019-09-23 15:34:00

Αβραάμ με... την καμία - Πάρε τηλέφωνο τον Μίτσελ - "Ζαλισμένος" ο Γκιλιέρμε - Δεν ακούν Μαρινάκη;

Sportdog Team
Αβραάμ με... την καμία - Πάρε τηλέφωνο τον Μίτσελ - "Ζαλισμένος" ο Γκιλιέρμε - Δεν ακούν Μαρινάκη;

Όπως το 2014. Αυτοί... περπατούσαν. Είναι ιστορικός "εχθρός".

Τελικά ο Πέδρο Μαρτίνς μας αιφνιδίασε όλους. Που αναμέναμε μικρό και όχι εκτεταμένο rotation από τη μετάβαση της Τότεναμ στον Παναθηναϊκό και εν τέλει άφησε ίδια και απαράλλακτη την ομάδα στο ακέραιο. 

Ούτε άλλο σέντερ φορ επέλεξε (σταθερά ο Γκερέρο και όχι ο Ελ Αραμπί), ούτε αναδιάταξη στον άξονα με έστω ένα νέο πρόσωπο εκεί, π.χ. Καμαρά αντί Μπουχαλάκη, ούτε άλλον παρτενέρ στο πλάι του Σεμέντο στα στόπερ (άραγε ο έμπειρος Αβραάμ να μην προτιμάται με… την καμία αντί του επιρρεπή στο λάθος και την αψυχολόγητη, την περιττή ενέργεια, Μεριά;), ούτε τον Κούτρη στη θέση του Τσιμίκα, μολονότι έχει δεσμευτεί δημόσια η ερυθρόλευκη τεχνική ηγεσία ότι κάποιοι που αναγκαστικά "περίσσεψαν" της ευρωπαϊκής λίστας θα παίρνουν τακτικές ευκαιρίες στην Ελλάδα, στις εσωτερικές υποχρεώσεις!

Και κάπως έτσι μπήκε στο ΟΑΚΑ ένας Ολυμπιακός "σκασμένος" και "άδειος" από αποθέματα αγωνιστικών (αθλητικών) και συναισθηματικών (ψυχικών) δυνάμεων, από την υπερπροσπάθεια της περασμένης Τετάρτης, με τον Πορτογάλο προπονητή να είναι ειλικρινής, πραγματιστής, ευθύς, χωρίς προσπάθειες να ανακαλύψει δικαιολογίες να παράσχει καλύψεις στον οποιονδήποτε και, πρωταρχικά, στον εαυτό του.

Ανέλαβε αντρίκια την ευθύνη για τη φτωχή εικόνα των ερυθρολεύκων στο ντέρμπι των αιωνίων, είδε όμως τη… μισή πραγματικότητα και όχι ολόκληρη. Γιατί δεν δικαιολόγησε την τοποθέτησή του, αποκρούοντας επιπλέον τον ισχυρισμό και τη διαπίστωση ότι η ομάδα ήταν κουρασμένη.

Νομίζω ότι απέφυγε να σταθεί στην κόπωση των ποδοσφαιριστών του, όχι γιατί ήθελε να... "φυγοδικήσει" από το... "κατηγορητήριο" που τον βαραίνει γιατί δεν άλλαξε καθόλου την ομάδα. Αλλά γιατί δεν κατάλαβε ότι αυτό έφταιγε που ο Ολυμπιακός παρουσιάστηκε "ρυτιδωμένος", βαρύς κι... ασήκωτος στη μάχη με τον Παναθηναϊκό, δίνοντας ακόμα μια φορά δικαιώματα τα τελευταία χρόνια να λένε οι ίδιοι οι οπαδοί του, ότι αποδεικνύεται άθελά του, αλλά σταθερά, το "μαξιλαράκι σωτηρίας" του παραδοσιακά μεγαλύτερου αντιπάλου του στο ελληνικό ποδόσφαιρο και τον ελληνικό αθλητισμό! 

Οι πικρές αναμνήσεις του 2014

Ας του έλεγε κάποιος χριστιανός του Μαρτίνς να έβαζε τo dvd της περασμένης πενταετίας. Να έπαιρνε ένα τηλέφωνο τον Μίτσελ, να του θύμιζε το κάζο του Μαρτίου του '14, μερικά 24ώρα ύστερα από μια τεράστια ευρωπαϊκή επιτυχία των ερυθρολεύκων, για να μην την "πάθαινε" κι αυτός. Βέβαια εκείνο τότε ήταν... συμφορά. Χθες, ήταν απλά αποτυχία.

Τρίτη είχε παίξει ο Ολυμπιακός στο Φάληρο με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και της είχε ρίξει τα δύο γκολ. Κυριακή, αμέσως μετά, ο Ισπανός προπονητής παρέμεινε κολλημένος στο... δόγμα: "Ενδεκάδα που κερδίζει, δεν αλλάζει".

Κατέβασε στο ντέρμπι τους ίδιους "11" (σας τους θυμίζω: Ρομπέρτο, Σαλίνο, Χολέμπας, Μαρκάνο, Μανωλά, Μανιάτη, Ντιγκά, Τσόρι, Κάμπελ, Πέρες, Ολαϊτάν) και ο Παναθηναϊκός του Μπεργκ, του Πράνιτς και του Αμπέντ, του έσπασε το αήττητο με μια εντυπωσιακή "τριάρα".



Γιατί η ομάδα, με τους ίδιους ακριβώς παίκτες, τα είχε δώσει όλα μερικές ημέρες νωρίτερα και είχε "στεγνώσει", είχε "στερέψει" από κάθε άποψη και διάσταση. Ίσως, λάθος, μεγάλο λάθος, πιθανό όμως και από κίνητρο, σοβαρό, δυνατό και καθοριστικό όταν λίγο πριν έχεις παίξει και τα έχεις καταφέρει κόντρα σε μεγαθήρια της Πρέμιερ και του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.

Τι να πω, τι να πει κανείς, για να μπορέσει να εκτιμήσει εμβαθύνοντας, αυτόν τον τόσο κακό, άνευρο, άψυχο και αδιάφορο Ολυμπιακό του ντέρμπι. 
Ο οποίος δεν εννοούσε να αφυπνιστεί, να πάψει τα λάθη (έκανε πάνω από 40 στο ματς!), να κόψει την ανούσια κατοχή μπάλας και να προκαλέσει, να δημιουργήσει φάσεις και κινδύνους για τον Διούδη, ακόμα και όταν ο ένας και μοναδικός ερυθρόλευκος διακριθείς, ο Ζοσέ Σα, σταμάτησε το πέναλτι του Μακέντα.

Οι παίκτες του Ολυμπιακού, μη εξαιρουμένης της κορυφαίας 4άδας του όλο αυτό τον καιρό από το καλοκαίρι που διαπρέπει στην Ευρώπη, Σεμέντο-Βαλμπουενά-Γκιλιέρμε-Ποντένσε, ήταν… πάρε τον έναν και χτύπα τον άλλον!

Σεμέντο και Μεριά (και καλά ο Τυνήσιος, αλλά και ο Πορτογάλος βρε αδελφέ!) έκαναν "αστεία" πέναλτι, με ερασιτεχνικά, επιπόλαια μαρκαρίσματα, πέραν οποιασδήποτε ποδοσφαιρικής αμυντικής λογικής, ο Γκιλιέρμε αντί να βγάζει την μπάλα μπροστά όπως συνηθίζει τη γύριζε προς τα πίσω, προς την άμυνα, λες και τον είχε κυριέψει... ζαλάδα, ναυτία και μπέρδευε τις εστίες(!) ενώ τι ποιο φυσιολογικό για Βαλμπουενά και Ποντένσε που ήταν μακράν οι καλύτεροι την Τετάρτη με την Τότεναμ, καταπίνοντας και τον... αγωνιστικό χώρο του Καραϊσκάκη, να μην έχουν δυνάμεις ούτε για... περπάτημα εναντίον του ΠΑΟ!



Όταν έγραφα την επομένη του Champions League, μεσοβδόμαδα, ότι μετά από τέτοια ευρωπαϊκά γλέντια και "μεθύσια", με τον Παναθηναϊκό ταλαιπωρημένο και "τσακισμένο", τότε είναι που με... φοβίζει ο Ολυμπιακός, εγώ τα έλεγα και τα έγραφα, εγώ τα άκουγα και τα διάβαζα.

Και μη βιαστείτε κάποιοι όπως συνηθίζετε να με κατηγορήσετε ότι έβγαλα στον τάκο τον προπονητή και τους παίκτες με τη μία στραβή, αδικώντας τους για τα όσα έχουν πετύχει μέχρι τώρα, γιατί αυτό σημαίνει ότι όταν η ομάδα πηγαίνει καλά υπάρχει πλαίσιο απυρόβλητου και απαγορεύεται να κριθούν τα πρόσωπα ύστερα από ένα αποτυχημένο παιχνίδι "ειδικών συνθηκών";

Ο Παναθηναϊκός δεν είναι ένας οποιοσδήποτε αντίπαλος. Είναι ο ιστορικός "εχθρός" σου. Τα ντέρμπι με τους πράσινους έχουν εγωισμό και ταυτότητα γοήτρου που πρέπει να την αρπάξεις.

Ο Βαγγέλης Μαρινάκης επαναλαμβάνει συνεχώς ότι όλα καλά και ωραία και μπράβο σας και συγχαρητήρια, αλλά "εγώ θέλω το πρωτάθλημα" και ο προπονητής (υποτίθεται ότι) αφουγκράζεται και ασπάζεται το γενικό σύνθημα, τον αποκλειστικό στόχο της σεζόν -το έχει πει άλλωστε πρόσφατα και ο ίδιος ότι θέλει τον τίτλο με την ομάδα μετά από δύο σερί χαμένα χρόνια- που περνάει ασφαλώς μέσα από τις νίκες (και) στα ντέρμπι, ωστόσο η προετοιμασία και η διαχείριση του ντέρμπι των αιωνίων απέβη αποτυχημένη.

Ο Ολυμπιακός ναι μεν δεν ηττήθηκε, ναι φυσικά και οι ισοπαλίες είναι εντός προγράμματος, όμως ο Παναθηναϊκός είναι ο ηθικός νικητής αυτής της υπόθεσης και ο Ολυμπιακός ο χαμένος. Πώς να το κάνουμε;

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: Στον... αέρα το deal - Έξαλλοι στον Ολυμπιακό - Δεν τήρησαν τη συμφωνία για τον παίκτη!

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις

Tags