Οι δυο τους πήραν την πρόκριση - Οικογενειακή υπόθεση ο ΠΑΟ - Τί είχε στο μυαλό του ο επόπτης;

Πώς και γιατί μίκρυνε ο σύλλογος; Μπήκε... στο πλυντήριο;

Οι ομάδες είναι στο ποδόσφαιρο αυτό που λέει η λέξη.

ΟΜΑΔΕΣ.

Και ανήκει σ' αυτές στο σύνολό τους κάθε τι που πετυχαίνουν όπως και κάθε στραβοπάτημα που κάνουν.

Ισχύει και για τον Παναθηναϊκό αυτό φυσικά.

Όσο κι αν τις περισσότερες φορές και οι... περισσότεροι το ξεχνάμε, το προσπερνάμε και στεκόμαστε ανάλογα με την περίπτωση στα πρόσωπα με θετικό ή αρνητικό τρόπο.

Μόνο που σε σχέση με το παιχνίδι κόντρα στα Γιάννινα και την μεγάλη πρόκριση -μεγάλη περισσότερο για τον τρόπο που την πήρε και με βάση τα δεδομένα που είχαν διαμορφωθεί- αυτή τη φορά αξίζει τον κόπο να σταθείς σε συγκεκριμένα πρόσωπα που βρήκαν μπροστά από την ομάδα και την τράβηξαν σ' αυτό που πέτυχε με την ομαδική προσπάθειά της.

Κι αυτά τα πρόσωπα, δύο για την ακρίβεια, υπάρχει η ιδιομορφία να συνοψίζονται σε μια μόνο λέξη.

Κι αυτή είναι "Δώνης".

Με λίγα λόγια η συγκεκριμένη ιστορία ήταν για τον Παναθηναϊκό αποκλειστικά... οικογενειακή υπόθεση.

Της οικογένειας Δώνη για την ακρίβεια.

Μπαμπάς και γιος Δώνης λοιπόν, ο καθένας από διαφορετικό πόστο και με διαφορετικό τρόπο, πήραν τον Παναθηναϊκό από το χέρι, τον σήκωσαν και τον οδήγησαν σε μια πολύ δύσκολη και άξια πέρα από κάθε αμφιβολία πρόκριση.

Και για να καταλάβουμε και λίγο τα δεδομένα, μιλάμε για μια πρόκριση που ήρθε μέσα από τις εξής συνθήκες και ιδιομορφίες.

Ήττα με σχετικά καθαρό και δύσκολο σκορ σε βάρος του στο πρώτο παιχνίδι.

Και μάλιστα ήττα μετά από μια τραγική στα όρια της απογοητευτικής εμφάνισης.

'Ηττα που ξεκίνησε νέο κύκλο... αναγγελιών των ειδικών και σοφών Παναθηναϊκολόγων με κορωνίδα των "συμπερασμάτων" το φοβερό και τρομερό "τι να λέμε τώρα, η ουσία είναι ότι ο Παναθηναϊκός μίκρυνε".

Παρένθεση με την ευκαιρία.

Πέρα από το γεγονός της... καθυστέρησης κάποιων χρόνων στην συγκεκριμένη διαπίστωση, καθώς και του ότι η συγκεκριμένη διαπίστωση έχει πάρει τα τελευταία χρόνια τον χαρακτήρα... ασανσέρ και ανεβοκατεβαίνει στις διαπιστώσεις και τα συμπεράσματα ανά τρεις μέρες και πολλές φορές και ανά... ώρες, υπήρχε μια μικρή λεπτομέρεια που απουσίαζε -και απουσιάζει πάντα- από την συγκεκριμένη διαπίστωση.

Κι αυτή είναι το πως και το γιατί ο Παναθηναϊκός μίκρυνε.

Πως μίκρυνε αλήθεια ρε παιδιά;

Γιατί εντάξει, μίκρυνε το λέμε και το ξέρουμε όλοι.

Αλλά πως;

Τον βάλαμε σε λάθος πρόγραμμα στο... πλυντήριο και... μάζεψε στο πλύσιμο;

Τέλος πάντων και μεγάλη και πικρή και άλλης ώρας αυτή κουβέντα και την έχουμε κάνει άλλωστε και πολλές φορές και και κατά καιρούς και θα την ξανακάνουμε.

Για να επιστρέψουμε λοιπόν στα θέμα μας.

Ήττα λοιπόν με τραγική εμφάνιση και κατακλυσμό σχολίων και συναισθημάτων.

Μικρή παρένθεση με τον Πανιώνιο με τον οποίο προφανώς ο Παναθηναϊκός... ξαναμεγάλωσε και έρχεται η ρεβάνς με τα Γιάννινα.

Ρεβάνς που ξεκινάει με γκολ σε βάρος του Παναθηναϊκού και μάλιστα γκολ όχι της συγκυρίας, αλλά γκολ από μια πολύ καλή ομάδα που το ζητούσε με πολύ καλή μπάλα μέσα στο γήπεδο, τα Γιάννινα δηλαδή.

Ισοφάριση σε σύντομο σχετικά χρονικό διάστημα, αλλά για μια ακόμα φορά ακατανόητη ακύρωση του γκολ από ένα επόπτη που κάτι άλλο είχε προφανώς στο μυαλό του την ώρα που έκανε την συγκεκριμένη υπόδειξη.

Κι όμως, παρ' όλα αυτά και... μέσα απ' όλα αυτά, ο Παναθηναϊκός έβαλε κάτω τις δυνατότητες και ότι έχει δουλέψει και προσπάθησε.

Προσπάθησε και να μείνει στο παιχνίδι και να το κερδίσει.

Και σ' αυτή την προσπάθεια, έξω από το γήπεδο μεγάλος πρωταγωνιστής ήταν ο Γιώργος Δώνης με τον τρόπο και την νοοτροπία που έχει δουλέψει αυτή την ομάδα των συγκεκριμένων φυσικά πάντα δυνατοτήτων και ταβανιού για να μην ξεχνιόμαστε, αλλά πάντως σίγουρα δουλεμένη ποδοσφαιρικά και πάνω απ΄όλα ΕΝΤΙΜΑ.

Και την ίδια στιγμή μέσα στο γήπεδο πρωταγωνιστής -ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΦΟΡΑ- ο γιος Δώνης και με την απόδοσή του και με την νοοτροπία και με το... ύφος του ακόμα κάθε φορά που συμμετείχε στις προσπάθειες της ομάδας του.

Είναι πολύ νωρίς για πολλά-πολλά, αλλά ακριβώς επειδή ο συγκεκριμένος αποτελεί τον συνήθη στόχο για όλους σχεδόν εδώ και καιρό σ΄αυτό τον τον Παναθηναϊκό, θέλει πολλά καντάρια ποδοσφαιρικής λογικής, ανατροφής για να το λέμε και με το όνομά του το πράγμα και ικανότητας για να μπορεί όχι απλά να ηγηθεί σε ένα τέτοιο Παναθηναϊκό αλλά και να τον τραβήξει κιόλας σε ένα τέτοιο αποτέλεσμα σαν κι αυτό που ήρθε.

Μπράβο του του νεαρού Δώνη και μπράβο του και για ένα ακόμα λόγο.

Για την απίστευτη σοβαρότητα που δείχνει και για τον τρόπο και αυτά που λέει όταν μιλάει, που συμβαδίζει και αυτή με τα ανάλογα στοιχεία του πατέρα του.

Που είναι στην τελική και αυτά που κάνουν την διαφορά.

Η σοβαρότητα δηλαδή, το μέτρο και η αβίαστη και γνήσια αγάπη που βγάζουν για τον Παναθηναϊκό και όχι η... επιτηδευμένη Παναθηναϊκφροσύνη της φακής που έχουμε συνηθίσει σ' αυτή την ομάδα.

Η λογική και το συνειδητό συναίσθημα, που τους οδηγεί πολλές φορές να λένε τα πράγματα με τρόπο που δεν τους κάνει και ιδιαίτερα δημοφιλείς στο... τοξικό Παναθηναϊκό κύκλωμα που εξακολουθεί να βασανίζει τον σύλλογο, αλλά που πάντως είναι απίστευτα χρήσιμα και ουσιαστικά για τον Παναθηναϊκό και για το τώρα και για το άμεσο μέλλον του.

Μπράβο και πάλι μπράβο λοιπόν στους... Δώνηδες.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: Χαμός στο ΟΑΚΑ: Απίστευτος πανικός και παραλίγο... ξύλο - Έξαλλοι με παίκτη του ΠΑΣ - Τι έκανε!

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις