ΑΕΚ - ΑΕΛ: Το σκηνικό μου θύμιζε καλτ καταστάσεις. Λίγο το κρύο, λίγο η εικόνα της ΑΕΚ που δεν έχει καμία σχέση με μια ομάδα που κάποιος θα μπορεί να ονειρευτεί σπουδαία πράγματα, λίγο οι σουρεάλ καταστάσεις με τον Κούγια στον πάγκο της Λάρισας. Σαν ταξίδι στο χωροχρόνο ήταν όλο αυτό. Σα να βρίσκομαι στο ΟΑΚΑ, εκεί στα δύσκολα μέσα της δεκαετίας του '80, και να βλέπω την ΑΕΚ να παλεύει – πρώτα με τον εαυτό της και μετά με τους αντιπάλους – για να σταθεί στα πόδια της.

Ο κόσμος να τραγουδά στην εξέδρα για να σπρώξει την ομάδα. Το θέαμα, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο, να είναι κατώτερο των προσδοκιών. Μια ομάδα που δεν ήξερε πώς να δημιουργήσει, που δεν είχε τρόπο να διασπάσει την αντίπαλη άμυνα, που έψαχνε απεγνωσμένα κάποιο σημείο αναφοράς. Εκείνα τα δύσκολα χρόνια, ήταν ο Μαύρος. Τώρα, όλοι φαίνονταν να ψάχνουν τον Ολιβέιρα για να κάνει μια κίνηση και να αλλάξει τη ροή του παιχνιδιού.

Ακόμα και ο πάγκος, με τα πολλά παιδιά που για καιρό περιμένουν τις ευκαιρίες τους, ήταν ασορτί με εκείνον τον καιρό. Τότε που στον πάγκο της ΑΕΚ εμφανίζονταν παιδιά όπως ο Σταφυλίδης, ο Πορφύρης και άλλα ταλεντάκια της εποχής που δεν είχαν μέλλον σε μια ΑΕΚ που δεν ήταν ομάδα. Αν στο ημίχρονο έπαιζε και κανένα σουξέ της εποχής, όπως εκείνα τα χρόνια που έπαιζε φουλ Αντζελα και το «ποια θυσία», θα ήταν ταξίδι στο χρόνο.

Τέλος αναμνήσεων και ακροβατισμών μεταξύ του χθες και του σήμερα. Η ΑΕΚ είναι μια ομάδα που δείχνει με τον Καρέρα να κάνει σταθερά βήματα προόδου. Δεν ενθουσιάζει, δεν πιστεύω πως μπορεί να ενθουσιάσει, αλλά δείχνει πως παίζει ένα συγκεκριμένο αγωνιστικός στυλ παιχνιδιού και ξέρει τι θέλει μέσα στο γήπεδο. Αποκτά κυνισμό, βρίσκει αμυντική ισορροπία και αυτό είναι που έχει μεγαλύτερη σημασία σε αυτήν τη φάση.

Κατάλαβα πως αρκετοί απόρησαν με την τριάδα στην άμυνα που επέλεξε ο Καρέρα στο ξεκίνημα. Ξέρετε τι έχω να πω, έπειτα από το 90λεπτο; Τριάδα και άγιος ο θεός. Αφού κατάφερε να εξουδετερώσει απόλυτα τον αντίπαλο, πέτυχε να κάνει τη Λάρισα να μη δει καν την εστία του Μπάρκα και να μην καταγράψει ούτε μια φάση σε όλο το παιχνίδι, τριάδα και όπου βγει. Είναι σημαντικό για μια ομάδα που προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της, να μη δέχεται γκολ για πλάκα, όπως συνέβαινε με την ΑΕΚ μέχρι πρόσφατα.

Η ΑΕΚ δεν έθελξε στο πρώτο 45λεπτο. Φαινόταν πως είχε ζητήματα στη δημιουργία. Με την τοποθέτηση ενός παίκτη στην κάθε πλευρά και με τον Βέρντε να είναι παρτενέρ του Ολιβέιρα και να δείχνει πως ψάχνεται, η ΑΕΚ δυσκολευόταν να φτιάξει φάσεις. Αλλά εκεί μετρά και η προσωπικότητα των παικτών, εάν μπορείς να διαθέτεις 2-3 παίκτες που με μια κίνηση θα αλλάξουν τη ροή μιας αναμέτρησης. Η ΑΕΚ έχει τον Ολιβέιρα, τον Μάνταλο, τον Σιμόες.

Τον Σιμόες, ναι, τον Σιμόες. Επειδή στην ΑΕΚ που απαξιώνονται εύκολα χαρακτήρες, παίκτες, προσωπικότητες, ο Σιμόες βρέθηκε να ευθύνεται για τα πάντα. Μόνο για την κλιματολογική αλλαγή και τις επιδιώξεις του Ερντογάν δεν κατηγορήθηκε ακόμα. Γι' αυτό και εκτιμώ πως πανηγύρισε με τον συγκεκριμένο τρόπο, για να βγάλει όλη την πίεση που αισθάνεται από πάνω του. Η ΑΕΚ δεν έχει την πολυτέλεια να απαξιώνει κανέναν παίκτη, ειδικότερα έναν πρωταθλητή.

Στα σημαντικά του ματς, η τρομερή ικανότητα του Ολιβέιρα να σκοράρει και να γίνεται απειλητικός για τις αντίπαλες άμυνες. Το φοβερό παιχνίδι του Μάνταλου που κατά διαστήματα «κένταγε» μέσα στο γήπεδο. Το δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι του Λόπες. Φαίνεται πάντως, πως σχεδόν όλοι οι παίκτες της ΑΕΚ, έχουν μεγάλη πίεση. Αισθάνονται μεγάλη πίεση και αυτό δεν τους επιτρέπει να κάνουν τη διαφορά μέσα στο γήπεδο σε βάθος χρόνου.

Στα θετικά της βραδιάς βέβαια, η χρησιμοποίηση των Μπότου, Γιούση, Βασιλαντωνόπουλου. Αναλογιστείτε πως ο Βασιλαντωνόπουλος έκανε πρώτη επίσημη συμμετοχή με τη φανέλα της ΑΕΚ. Ο Γιούσης είχε ξεχαστεί σε εκείνο το πάρτι που είχε στήσει στην Καλλιθέα, ο Μπότος είναι ένα παιδί που πολλοί μιλούν και ελάχιστοι είχαν δει να αγωνίζεται. Ολοι αυτοί, έπαιξαν μαζί σε παιχνίδι πρωταθλήματος. Δεν το λες και λίγο.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: "Βόμβα" στην ΑΕΚ με τον "τελειωμένο" - Μεταμορφώθηκε με Καρέρα - "Ξηλώνεται" ο Τίγρης;

ΑΕΛ Ποδόσφαιρο ΑΕΚ Superleague