Ο Νίκος Παπαδογιάννης γράφει στο blog του για τον καύσωνα που έπληξε τους μαντράχαλους της Βραζιλίας, τα κορίτσια των ΗΠΑ και τους εργατοπατέρες του ελληνικού μπάσκετ.
Hταν ένα παράξενο βράδυ αυτό της περασμένης Κυριακής. Οι καλοκαιρινές "καραμπόλες" στην εφημερίδα με υποχρέωσαν να καλύψω -από την τηλεόραση φυσικά- τον προημιτελικό του Κόπα Αμέρικα μεταξύ Βραζιλίας-Παραγουάης, αποστολή που εκ των πραγμάτων αποδείχθηκε υπνωτικό χάπι. Κάθε πέντε λεπτά, το χέρι πήγαινε ασυναίσθητα στο τηλεκοντρόλ και τα δάχτυλα στα πλήκτρα "3", "1" και "0".
Ο τελικός του Παγκοσμίου Κυπέλλου γυναικών ήταν μία πολύ πιο ελκυστική υπόθεση.
Επαιζαν ΗΠΑ-Ιαπωνία στη Φρανκφούρτη, μέσα σ'ένα γήπεδο κατάμεστο από 50.000 θεατές. Οι ντόπιοι πίστευαν ότι θα έβλεπαν την -απερχόμενη πρωταθλήτρια- ομάδα της Γερμανίας και εξαφάνισαν τα εισιτήρια από νωρίς. Ούτως ή άλλως, βέβαια, θα το γέμιζαν το στάδιο που χτίστηκε στα ερείπια του παλιού ΒαλντΣτάντιον.
Αν το Μουντιάλ γινόταν στις ΗΠΑ, η λίστα αναμονής για εισιτήρια του τελικού θα ξεπερνούσε τον Ατλαντικό και θα έφτανε στο Βισκαϊκό Κόλπο. Μόνο στην Ελλάδα -και σε χώρες σαν την Ελλάδα- είναι σε τέτοιο βαθμό απαξιωμένος ο γυναικείος αθλητισμός. Και μόνο στην Ελλάδα -και σε χώρες σαν την Ελλάδα- θεωρείται το ποδόσφαιρο αποκλειστικό προνόμιο των ανδρών.
Οι κοπέλες έπαιζαν καταπληκτική μπάλα. Ο ρυθμός έκοβε την ανάσα και το θέαμα έβγαζε κοροϊδευτικά τη γλώσσα στους μαντράχαλους από τη Λατινική Αμερική. Οι γιάνκισσες προηγήθηκαν δύο φορές και άγγιξαν το τρόπαιο. Τα κορίτσια από την Ασία έμοιαζαν με νάνους.
Χαζεύοντας στο Twitter, διάβαζα τους πανηγυρισμούς Αμερικανών αθλητών που παρακολουθούσαν τον τελικό από την τηλεόραση. "Goooaaaaal", πανηγύριζε ο Κέβιν Ντουράντ. "Gooooooooaaaaaaaaaaalll!!!!" συμφώνησε μαζί του, πολλαπλασιάζοντας τα φωνήεντα και τα θαυμαστικά, ο Κρις Πολ.
Αλλά οι Γιαπωνεζούλες δεν είναι από εκείνες που παραδίδουν τα όπλα αμαχητί. Δύο φορές βρέθηκαν με τον έναν ώμο ακουμπισμένο στο καναβάτσο, δύο φορές κατόρθωσαν να σηκωθούν και να κοιτάξουν το Γολιάθ στα μάτια. Ισοφάρισαν στο 84', ισοφάρισαν ξανά στο 117'. Στα πέναλτυ, επιστράτευσαν κρύο αίμα και έδωσαν ένα καλό μάθημα στα αμερικανάκια.
Το τρόπαιο ταξιδεύει αυτή την ώρα για το βασανισμένο Τόκυο, όπου περιμένει όλη η χώρα για να αποθεώσει. Οι κοπέλες των ΗΠΑ έκλαψαν, αγκαλιάστηκαν, προσευχήθηκαν, το κλασσικό σκηνικό που βλέπουμε στις ταινίες του Χόλιγουντ. Η Ιαπωνία δεν κλαίει τόσο εύκολα.
Πίσω στη Λα Πλάτα, το φεστιβάλ χασμουρητού συνεχιζόταν μέχρι τελικής πτώσης: 0-0 στην κανονική διάρκεια, 0-0 και στην παράταση. Με δύο αποβολές, όπως και στους υπόλοιπους (πλην ενός) προημιτελικούς. Παίκτες που έχαναν με το παραμικρό το μυαλό τους, αρκετό θέατρο, γήπεδο για να σπείρεις πατάτες, ατμόσφαιρα γκρίνιας, όλο άντρες μουστακαλήδες στην εξέδρα. Οταν κρύβουν το μπρίο τους μέσα σε μια σακούλα γεμάτη άγχος, οι Νοτιοαμερικάνοι μοιάζουν με τους Έλληνες σε ενοχλητικό βαθμό.
Στα πέναλτυ, το "πρέπει" μιας ολόκληρης χώρας που λατρεύει τη μπάλα σαν θεά έλιωσε τους Βραζιλιάνους. Εκτέλεσαν τέσσερα και τα έχασαν όλα. Σε δυόμισυ ώρες ταλαιπωρίας, δεν βρήκαν το δίχτυ ούτε μία φορά. Η Παραγουάη προκρίθηκε και οι Βραζιλιάνοι αποχώρησαν κλαμμένοι. Στους δύο αγώνες που παρακολούθησα με άφθονο ζάπινγκ, κέρδισαν τελικά οι ομάδες που αποφάσισα να υποστηρίξω.
Μου αρέσει να παρακολουθώ αθλητικά το καλοκαίρι, με εξαίρεση φυσικά τα ανυπόφορα φιλικά των ποδοσφαιρικών ομάδων μας. Νωρίτερα έβλεπα στίβο, Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Νέων από την Όστραβα: δύο χρυσά και ένα ασημένιο μετάλλιο για τα ελληνικά χρώματα. Τα πρωινά έχει Παγκόσμιο Πρωτάθλημα υγρού στίβου, από τη Σαγκάη. Τις προάλλες πήρα γεύση από Ευρωμπάσκετ Γυναικών, τώρα βλέπω Ευρωμπάσκετ Εφήβων, ακολουθεί φυσικά το Ευρωμπάσκετ των Ανδρών. Πιο πριν, τέλος Αυγούστου στη Νότια Κορέα, Παγκόσμιο Πρωτάθλημα κλασσικού αθλητισμού. Κόπα Αμέρικα και Μουντιάλ Γυναικών για τις απαραίτητες δόσεις ποδοσφαίρου, ώσπου να ξεκινήσει η Πρέμιερ Ληγκ.
Μια θαυμάσια αποτοξίνωση από το πολύχρωμο, αλλά στην πραγματικότητα γκρίζο με μαύρες πινελιές, σκηνικό του χειμώνα. Στον καμβά του καλοκαιριού, το απέραντο γαλάζιο δεν προέρχεται μόνο από τη θάλασσα και τον ουρανό.
Μία γρήγορη μεταμεσονύκτια ματιά στο διαδίκτυο με προσγείωσε στο μικρόκοσμο της ελληνικής πραγματικότητας. Ο Γιώργος Παυλίδης, διάδοχος του Λάζαρου Παπαδόπουλου στην προεδρία του ΠΣΑΚ, ζήλεψε προφανώς το μοντέλο του Έλληνα εργατοπατέρα που θεωρεί τις συντεχνιακές μικροσκοπιμότητες σημαντικότερες από ο,τιδήποτε άλλο. Οι καρεκλοκένταυροι που οδηγούν χωρίς δισταγμό την πόλη ή και ολόκληρη τη χώρα σε παράλυση προκειμένου να εκβιάσουν καταστάσεις δείχνουν το δρόμο στους συνδικαλιστές του μπάσκετ.
Όχι, δεν είναι μεμπτή η απουσία αθλητών από τις Εθνικές ομάδες, γράφει ο φοβερός Παυλίδης στο φλύαρη "ανοιχτή επιστολή" που έδωσε στη δημοσιότητα. Το σημαντικό είναι να αποφεύγουν τους τραυματισμούς, να ξεκουράζονται τα καλοκαιρία και να προσφέρουν απρόσκοπτοι υπηρεσίες στους συλλόγους τους. Στην Εθνική ας πηγαίνει όποιος δεν έχει κάτι καλύτερο να κάνει.
Προσοχή, αυτά τα λέει ο πρόεδρος του ΠΣΑΚ και όχι κάποιος τυχαίος. Άσχετα αν στην πραγματικότητα είναι και ο ίδιος τυχαίος.
Η κρυμμένη ανάμεσα στις γραμμές αλήθεια έγκειται στην έχθρα του Λάζαρου και των συν αυτώ με το ...Βασιλακόπουλο. Η μακροσκελής δήλωση του απρόσκλητου Παυλίδη δεν είναι παρά μία αδέξια προσπάθεια για άσκηση αντιπολίτευσης στον ισχυρό άνδρα της ΕΟΚ, μία αμήχανη απάντηση στις πρόσφατες σκληρές -αλλά όχι αρκετά σκληρές, αν θέλετε τη γνώμη μου- δηλώσεις του.
Εμπρός λοιπόν, ας διαλύσουμε την Εθνική ομάδα, για να σκάσει ο κακός ο "σωλήνας". Στην ανάγκη, μπορούμε να αποκλείσουμε και το αεροδρόμιο για να ματαιώσουμε το ταξίδι της αποστολής προς τη Λιθουανία. Ή να κρεμάσουμε πανό στην Ακρόπολη ή να αποκλείσουμε το Σύνταγμα ή να κλείσουμε τις εθνικές οδούς. Δοκιμασμένες μέθοδοι.
Οταν θα ρίξουμε το Βασιλακόπουλο, θα αισθανθούμε και εμείς -οι μπασκετμπολίστες- περήφανοι. Σε αυτή την απίθανη χώρα, πηγή υπερηφάνειας δεν είναι το εθνόσημο, αλλά η αναρρίχηση σε στολισμένες καρέκλες και κούφια αξιώματα. Παράδειγμα προς μίμηση δεν είναι ο Γιαννάκης, αλλά ο Λάζαρος και ο ...Παυλίδης. Ποιος χρειάζεται το γαλάζιο κουρελόπανο;
Πηγή: gazzetta.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις