Πόλεμος εντυπώσεων, όχι ουσίας

Ο σκύλος παρακολουθεί από απόσταση την υπόθεση Βοργιά, Κούγια, Μπέου και των λοιπών δυνάμεων και χαμογελάει.

Το δυσάρεστο είναι ότι υπάρχουν κάποιοι ρομαντικοί που περιμένουν να μπει το βαθιά το μαχαίρι στο κόκαλο. Καλά θα ήταν. Αλλά, αγαπητοί μου, δε θα μπει. Γιατί; Γιατί ζούμε στην Ελλάδα. Και σε αυτή τη χώρα, νόμος είναι η ανομία και η ατιμωρησία.

Τα ηχητικά ντοκουμέντα, σύμφωνα με το δεδικασμένο, δεν μπορούν να ληφθούν ως αποδεικτικά στοιχεία από το σώμα των δικαστών. Όπως στην υπόθεση Τριανταφυλλόπουλου και στις περίφημες κασέτες της παράγκας, η δικαιοσύνη δε θα ασχοληθεί. Τότε, τα ηχητικά ντοκουμέντα κρίθηκαν από το Αρειο Πάγο ως προϊόντα υποκλοπής και οι δικαστές ισχυρίστηκαν ότι δεν μπορούν να τα επικαλεστούν, δεδομένου ότι ο συνομιλητής δε γνώριζε ότι ηχογραφείται. Αρα, μηδέν εις το πηλίκον.

Οι κασέτες μπορούν να επηρεάσουν την κρίση των δικαστών, μόνο στην περίπτωση που οι μαρτυρίες θα είναι ισχυρές και αποκαλυπτικές. Από πρόσωπα που εμπλέκονται στην υπόθεση και όχι από μάρτυρες που θα ισχυριστούν ότι. «Μου'παν, του'παν κτλ κτλ». Αν έχουν τα κότσια να το κάνουν, να εμφανιστούν, να τσαλακωθούν, τότε μπορεί να γίνει κάτι. Αλλιώς, τίποτα! Και το μεγάλο ερώτημα είναι: Οι άμεσα εμπλεκόμενοι θα καταθέσουν; Θα πουν την αλήθεια; Η θα φοβηθούν;

Μακάρι να ήταν διαφορετικά τα πράγματα και να ξεκινούσε ένας κύκλος αποκαλύψεων για να σπάσει το απόστημα. Αλλά το πιθανότερο είναι να μη γίνει τίποτα. Εκτός κι αν βρεθεί κάποιος εισαγγελέας, σαν τον Αντόνιο ντ Πιέτρο στην υπόθεση «Καθαρά Χέρια» της ιταλικής πολιτικής ζωής, εμφανιστεί στην Ελλάδα. Προς το παρόν εμείς θα λέμε ότι πρόκειται για μία μάχη εντυπώσεων με προσωπικό συμφέρον των ανθρώπων που την ξεκίνησαν και ουδέν επιπλέον.

Και ξέρετε γιατί δε θα γίνει τίποτα; Διότι οι ίδιοι οι άνθρωποι του ποδοσφαίρου είναι αυτοί που οδηγούν τους διαιτητές σε τέτοιες πρακτικές. Αν κάποιος δεν τα έδινε, οι διαιτητές δε θα τα έπαιρναν. Οι παράγοντες τα δίνουν και θα τα δίνουν για μία ζωή. Και οι διαιτητές θα τα παίρνουν. Ετσι είναι η ζωή.

Κι επί της ουσίας, αυτοί που βγαίνουν και φωνάζουν περί δικαιοσύνης σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, χθες, ή αύριο ήταν, ή και θα είναι οι ίδιοι άνθρωποι που θα ζητήσουν την εύνοια της διαιτησίας. Οπότε, ελπίδα δεν υπάρχει καμία.

Υ.Γ. Οσο για τους δημοσιογράφους που μιλούν για βρωμιά, για αντιαισθητική οσμή, για παράγκες κτλ κτλ, καλό θα ήταν να σταματήσουν να εκτίθενται. Οχι όλοι! αυτοί που είναι ξεκάθαρο ότι το κάνουν για οπαδικό συμφέρον. Διότι, στα γραφεία κυκλοφορούν απίστευτα σενάρια, φήμες, ή πληροφορίες, όχι μόνο για φέτος, αλλά και για τα προηγούμενα χρόνια. Ανάλογα όμως με το οπαδικό συμφέρον ασχολούνται ή αποφασίζουν μην ασχοληθούν. Κι έτσι ο κόσμος έχει σταματήσει να μας πιστεύει.

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις