Ο Σταύρος Κόλκας γράφει για τον τιμονιέρη του ΠΑΟΚ και αυτός είναι ο Μάκης Χάβος ο οποίος σίγουρα έχει κάνει πολλά λάθη, αλλά κέρδισε πολλά πράγματα με τη μαγκιά του.
Η ζωή, η μοίρα, η αύρα ή οτιδήποτε άλλο μπορώ να φανταστώ μας έχει φέρει στη καθημερινότητά μας τα δύο χρώματα που συνοδεύουν τον ΠΑΟΚ. Το άσπρο και το μαύρο.
Πιάνω τον εαυτό μου να μην μπορεί να αγοράσει άλλα ρούχα, που να έχουν άλλα χρώματα εκτός από αυτά. Στη ντουλάπα μου, ελάχιστα θα βρεθεί κάτι διαφορετικό.
Άντε λίγο μπλε σκούρο, λίγο μπεζ, άντε κανά χακί χοντρά – χοντρά. Σε ποσοστό πάντως, δεν αγγίζουν ούτε το 10% τα υπόλοιπα χρώματα.
Μάλλον, το άσπρο και το μαύρο μας ακολουθά και σα νοοτροπία. Το γκρι δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει άλλωστε και στη ντουλάπα μου, νομίζω πως το σιχαίνομαι, όπως το κίτρινο.
Έπιασα τον εαυτό μου να σκέφτεται πως μάλλον ο άνθρωπος που είναι σε ποιο δύσκολη θέση απ όλους είναι ο Χάβος. Μετά τα τέσσερα που φάγαμε από την ΑΕΚ, ζωντανό να τον έτρωγα δεν θα χόρταινα. Είναι η μούρλα που σε πιάνει, είναι η τρέλα του εγωισμού που σου βγαίνει σε τόσο έντονο βαθμό που δεν υπολογίζεις τίποτα μπροστά της.
Σήμερα, βλέποντας την διαχείρισή του, ικανοποιήθηκα όχι γιατί ξαφνικά πιστεύω πως είναι προπονητής θαύμα, αλλά επειδή μέσα στη πίεση που αισθάνεται, εμφάνισε πρακτική σκέψη.
Μέσα από τα όσα έχω καταλάβει για τον Χάβο, ένα πράγμα με κάνει να μαλακώνω όταν πρέπει να τον κρίνω. Ανέλαβε ένα πολύ βαρύ φορτίο που δεν ήταν δικό του.
Έπρεπε να βάλει πλάτες σε έναν οργανισμό που εκείνη τη στιγμή έπασχε. Τις έβαλε μέχρι εκεί όμως που φτάνει το πάπλωμα και η αλήθεια είναι πως εγώ αν είχα απαιτήσεις Σάντος από τον Χάβο, θα ήμουν βλάκας.
Για παράδειγμα, δεν μπορώ να περιμένω από τον Χάβο να μου έχει 22 ετοιμοπόλεμους παίκτες, κάτι που έκανε πέρυσι ο Σάντος έχοντας μάλιστα λιγότερα παιχνίδια.
Ο Πορτογάλος οδήγησε ομάδες στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, είχε ευρωπαϊκές πορείες. Άλλωστε από πέρυσι το καλοκαίρι μου έλεγε – αφού είχε φύγει – πως η ομάδα θα έχει πρόβλημα αν περάσει και στις τρεις διοργανώσεις. Ένα πρόβλημα που θα αντιμετώπιζε και ο ίδιος αν έμενε, αλλά σε μικρότερο βαθμό.
Αυτό που καταλαβαίνω εγώ με τον Χάβο είναι ότι προσπαθεί. Αλλά λόγω έλλειψης εμπειρίας, μία απόφαση που ο Σάντος θα την έπαιρνε σε μία ώρα, αυτός ήθελε δύο.
Μία σκέψη που ο Σάντος θα την ανέλυε μόνος του, ο Χάβος θα τη συζητούσε.
Φανταστείτε επίσης, πως ο Χάβος έχει να διαχειριστεί μία ομάδα του Σάντος και πως ο τελευταίος διαχειριζόταν τη δική του. Άλλο ένα ντεζαβαντάζ για τον σημερινό μας προπονητή.
Κάτι που είχα καταγράψει και παλαιότερα, με αποτέλεσμα να παρεξηγηθώ, είναι η κοντινή επαφή του Χάβου με τους παίκτες, σε αντίθεση με τον Πορτογάλο που απλά τους κοιτούσε με το βλέμμα του Ντρούπι και τους έγραφε εκεί που δε χωρά μελάνι.
Αλλά αυτή η απόσταση, ήταν δημιουργική στο αίσθημα δικαιοσύνης μέσα στην ομάδα, κάτι που σήμερα υπάρχει όχι σε άσχημο, αλλά σε μικρότερο σίγουρα βαθμό.
Μπορώ να βρω πολλά θετικά στον Χάβο, προσθέτοντας το γεγονός πως τακτικά δεν είχε χρόνο να δουλέψει. Μία ομάδα που παίζει αγώνα κάθε τέσσερις ημέρες, είναι αστείο να πιστεύει κάποιος πως μπορεί να προσθέσει στοιχεία στο παιχνίδι της. Να αλλάξει αγωνιστικό πλάνο, να βάλει αυτοματισμούς. Οι προπονήσεις αναλώνονται στο χαλάρωμα, στο φρεσκάρισμα, άντε και λίγο στη προσαρμογή απέναντι στον αντίπαλο.
Μπορώ να πω πως με τη μαγκιά του ο Χάβος έριξε στη μάχη τον Αθανασιάδη, κέρδισε έναν ποδοσφαιριστή ονόματι Τσουκαλά, βελτίωσε την συμπεριφορά του Κουτσιανικούλη – ελπίζοντας να τη δούμε και σε διάρκεια – πέρασε τον ΠΑΟΚ στους 32 του Γιουρόπα Λιγκ. Με την ίδια ευκολία μπορώ να πω πως έκανε και λάθη.
Η διαχείριση που Ελ Ζαρ, που ένα μήνα έκανε τον τραυματία και ξαφνικά μπήκε στην ομάδα, η συμπεριφορά του απέναντι στον Μπαλάφα που τον εξαφάνισε στο καλό του μομέντουμ, η απραγία του χρήσιμου Σαβίνι, το κακό τάιμινγκ της χρησιμοποίησης Βιτόλο. Και άλλα πολλά.
Καταλήγοντας, θέλω να πω – γράψω, πως ο Χάβος έχει την ευκαιρία να γραφτεί με χρυσά γράμματα στην ιστορία του ΠΑΟΚ. Έχει μπροστά του την ελπίδα διεκδίκησης μίας θέσης που οδηγεί στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ και την διεκδίκηση του κυπέλλου Ελλάδος. Ο τίτλος νούμερο επτά, μπορεί να έχει τη σφραγίδα του και είναι η ώρα που το ρόστερ του έχει γεμίσει και ο προβληματισμός του μπορεί να μειωθεί.
Από εκεί και πέρα, πρέπει να σταματήσει αυτή η υπόγεια σύγκρισή του με τον Σάντος. Τα 100 χιλιάρικα του Χάβου ή πόσα παίρνει δεν είμαι σίγουρος, διαφέρουν με τα 600 του Σάντος (χωρίς τους συνεργάτες τους). Οι παραστάσεις του ενός, απέχουν από του άλλου, ακόμη και σε επικοινωνιακό επίπεδο.
Ο ΠΑΟΚ θα πάει μέχρι το τέλος της σεζόν με τον Χάβο και καλό θα ήταν να βοηθηθεί πρώτα από τον εαυτό του, διευρύνοντας λίγο τη σκέψη του και μαζεύοντας την ξεροκεφαλιά του και μετά από εμάς που δεν θα μας χαλούσε να πάρει η ομάδα έναν τίτλο, ακόμη και αν δίπλα στη λέξη προπονητής, υπάρχει το όνομα της… Μαντώ Μαυρογέννους.
ΠΗΓΗ: Paok24.com
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις