Ο Γιώργος Μαζιάς γράφει για την εμφάνιση της Εθνικής στο φιλικό με αντίπαλο το Εκουαδόρ και τονίζει πως, παρά τις πολλές αλλαγές, το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα έμεινε… πιστό στον προσανατολισμό του.
Aναλυτικά το άρθρο του:
H αλήθεια είναι ότι η Εθνική μας έχει κακομάθει. Θέλουμε τη νίκη παντού και πάντα. Από τη στιγμή που προηγηθήκαμε κόντρα στο Εκουαδόρ περιμέναμε πως εύκολα ή δύσκολα θα το παίρναμε το φιλικό αυτό ματς. Μια κακή στιγμή κόστισε το γκολ της ισοφάρισης. Αδράνεια όλης της άμυνας, ασυνήθιστη για τα δεδομένα μιας ομάδας που έχει μάθει να ζει από την καλή της αμυντική γραμμή. Μικρό το κακό. Το 1-1 με τον Ισημερινό δεν μας χάλασε. Κράτησε το αήττητο επί Σάντος και μας γέμισε με αυτοπεποίθηση ότι υπάρχει υλικό για να στέκεται κάτι παραπάνω από αξιοπρεπώς κόντρα σε κάθε αντίπαλο.
Τι μας άρεσε από όσα είδαμε (μέσω τηλεόρασης) από το αυτό το φιλικό της "γαλανόλευκης" Ήταν καλό που είδαμε ξανά μια ομάδα ισορροπημένη που παρά τις αλλαγές δεν έχασε τον χαρακτήρα και τον προσανατολισμό της. Το σίγουρο είναι ότι μια χαρά τα πήγε στο πρώτο ημίχρονο η εθνική μας. Ο Φερνάντο Σάντος παρέταξε στη Νέα Υόρκη μια ομάδα με πολλά νέα πρόσωπα. Για την ακρίβεια είναι μια ομάδα με παίκτες που δεν έχουν παίξει ποτέ όλοι μαζί. Ένα νεανικό σύνολο, αλλά συγκεκριμένη σκέψη και λογική στο παιχνίδι του. Δεν άλλαξε η φιλοσοφία της "γαλανόλευκης" που σε αυτό το ματς παίζει σαν να είναι εκείνη η φιλοξενούμενη προφανώς κάνοντας πρόβα για τα εκτός έδρας ματς των προκριματικών. Καλή άμυνα, καλά στημένα και σίγουρες πάσες. Από μια στημμένη φάση ήρθε και το γκολ του Τζιόλη.
Κλασσική συνταγή και πετυχημένη. Η "γαλανόλευκη" δίχως εξεζητημένες προσπάθειες στάθηκε σωστά στο γήπεδο απέναντι στο Εκουαδόρ που είναι σε καλύτερη κατάσταση. Δεν είναι καλύτερη ομάδα, αλλά είναι πιο φορμαρισμένη η ομάδα του Ισημερινού αφού αυτό το ματς είναι το προτελευταίο τεστ ενόψει του Κόπα Αμέρικα. Για τους διεθνείς μας είναι το τελευταίο πριν τις... διακοπές. Φυσιολογική λοιπόν η διαφορά στην ταχύτητα. Το "πειρατικό" (ή "μπάρκο πιράτα" όπως την αποκαλούν την εθνική οι λατινοαμερικάνοι) έδωσε χώρο και περίμενε. Πιέστηκε από τους παίκτες του Εκουαδόρ, αλλά ουσιαστικά δεν κινδύνευσε.
Ο Ισημερινός έφθανε εύκολα ως τη μεγάλη περιοχή μα εκεί κάθε προσπάθεια αναχαιτιζόταν από τους αμυντικούς του Κοτσόλη. Αν πρέπει να βρούμε κάτι το αρνητικό αυτό είναι η γρήγορη άνοδος των αντιπάλων μας από το κέντρο ως την άμυνα μας. Αυτό όμως είναι πταίσμα. Η Ελλάδα έδειξε πιο ομάδα. Εκείνη έβαλε το γκολ, εκείνη έκανε τη μεγάλη ευκαιρία (με τον Κονέ πριν το γκολ) και αυτή είναι που προηγείται στο σκορ. Με το κλασσικό για "εκτός έδρας" παιχνίδι 4-5-1 αποδεικνύει ότι έχει αέρα ομάδας που ξέρει τι θέλει και πως θα το πάρει έστω κι αν παίζει με πειραματική ενδεκάδα και δίχως όλα της τα πρώτα ονόματα.
Το ξεκίνημα του δεύτερου μέρους δεν ήταν ανάλογο. Κάπου η κούραση, κάπου ο εφησυχασμός από το γκολ έκαναν τους διεθνείς λίγο πιο χαλαρούς (πιο αργούς για την ακρίβεια). Το Εκουαδόρ δεν μπορούσε να μας απειλήσει σοβαρά και υπήρχε η αίσθηση πως θα το παίρναμε σβηστά και αυτό το ματσάκι. Από αυτή την αδράνεια ήρθε η ισοφάριση των "αετών".
Δεν σηκώθηκε κανείς να διώξει τη σέντρα από αριστερά και στο δεύτερο δοκάρι ήταν μόνος του ο αμυντικός του Ισημερινού για να σκοράρει εύκολα. Αυτό ήταν το μοναδικό μελανό σημείο για τη "γαλανόλευκη". Η είσοδος του έμπειρου Καραγκούνη και των φρέσκων Νίνη, Φετφατζίδη ισορρόπησε τα πράγματα και έδωσε ανάπτυξη στην εθνική που στο πρώτο τέταρτο είχε παραδώσει χώρο και μπάλα στο Εκουαδόρ. Το 1-1 δεν υπήρχε περίπτωση να αλλάξει. Σε αργούς, αλλά σταθερούς ρυθμούς το αποτέλεσμα κλείδωσε. Για την εποχή, για το υπερατλαντικό ταξίδι, για την κούραση τόσων μηνών, για την αδόκιμη σύνθεση και τη ανυπαρξία ανάγκης για τη νίκη η εθνική μια χαρά τα πήγε. Ο Σάντος έδωσε τις ευκαιρίες σε πολλούς παίκτες και τέσταρε την ομάδα ενόψει των επίσημων αγώνων. Όλοι τους πήραν καλό βαθμό και κυρίως έδειξαν ότι αυτή η ομάδα δεν χάνει από κανέναν! Τόσο απλά...
Πηγή: sday.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις