Ο Γιάννης Σερέτης εξηγεί το γιατί ο τωρινός Παναθηναϊκός έχει καλύτερη μεσαία γραμμή από τον "πολυμετοχικό"
Να βάλουμε ένα μινι… stop στην γκρίνια; Ας βάλουμε! Ετσι ρε αδερφέ, για… αλλαγή! Διότι αν τελικά αποκτηθεί ο Κάστρο και δεν πωληθεί ο Σιμάο (όπως φαίνεται μετά τις τελευταίες εξελίξεις) ο Παναθηναϊκός 2011-2012 θα είναι πληρέστερος στη μεσαία γραμμή συγκριτικά με την περίοδο της πολυμετοχικότητας!
Δεν λέω καλύτερος, αυτό θα φανεί μόνο στο γήπεδο! Λέω πληρέστερος! Ναι, η απώλεια του Ζιλμπέρτο είναι δυσαναπλήρωτη (ακόμη να το καταλάβουν οι άσχετοι από ποδόσφαιρο, οι οποίοι δεν έχουν συζητήσει ούτε μια φορά στη ζωή τους με προπονητές ή αθλητές για τα «πώς» και τα «γιατί» ενός 90λεπτου, μα πού θα πάει, θα το αντιληφθούν…), αλλά αν με το ρόστερ που θα διαμορφωθεί στην εκκίνηση του πρωταθλήματος ο Παναθηναϊκός κατορθώσει να βελτιωθεί στα κλεψίματα, την κατοχή και την κυκλοφορία της μπάλας, ίσως το κενό του σπουδαίου Βραζιλιάνου να μη φανεί τόσο πολύ.
Βασική προϋπόθεση, βεβαίως, βάσει του υπάρχοντος έμψυχου δυναμικού, είναι η ετοιμότητα και η συμμετοχή του Βιτόλο, του οποίου η οξυδέρκεια και το passing game δεν συγκρίνεται με του Σιμάο, ο οποίος επειδή έμεινε στάσιμος, εξοστρακίστηκε από την ενδεκάδα και δεν βελτιώθηκε, είναι παίκτης για συγκεκριμένου τύπου παιχνίδια και για «ειδικές αποστολές». Μαθαίνω ότι ο Ισπανός το παλεύει με μπόλικο φιλότιμο στην Παιανία, αλλά είναι τέτοιας φύσης το πρόβλημά του στο γόνατο που οι προβλέψεις απαγορεύονται!
Αν ο Βιτόλο είναι έτοιμος στην εκκίνηση, ο Παναθηναϊκός έχει δύο αυθεντικούς αμυντικούς μέσους (Βιτόλο, Σιμάο) και έναν «εν δυνάμει» (Κατσουράνης), αλλά το μεγάλο πλεονέκτημά του συγκριτικά με τις τρεις προηγούμενες σεζόν είναι από κει και… κάτω.
Διότι ο Φερέιρα θα έχει τέσσερις παίκτες διαφορετικού στυλ οι οποίοι θα μπορούν να παίξουν στις δύο θέσεις των εσωτερικών μέσων (Ζεκά, Κάστρο, Νίνης, Καραγκούνης) και έναν επιπλέον που είναι ο βασικός δεξιός εσωτερικός μέσος του ως τώρα στο 4-3-3 (Κατσουράνης). Και επιπλέον, θα διαθέτει δύο βασικές επιλογές για τις πτέρυγες (Λέτο, Κουίνσι), οι οποίες ενισχύονται με δύο εναλλακτικές επιλογές (Ζεκά και Λάζαρος από τον Ιανουάριο με το καλό για το παλικάρι) και δύο επιπρόσθετες λύσεις που μπορούν να δώσουν ανάσες από τον πάγκο σε κάποια ματς (Κλέιτον, Μαρίνος).
Αν τελικά φύγει ο Πλεσί και αποκτηθεί ο Κάστρο, είναι πασιφανές ότι η γραμμή ισχύος του εφετινού Παναθηναϊκού θα είναι η σημαντικότερη ανέκαθεν στο ποδόσφαιρο, αυτή στην οποία χώλαινε σε μεγάλο βαθμό στο πρώτο μισό του περυσινού πρωταθλήματος, όταν ο Λέτο ήταν τραυματίας στα πιτς (δεν τα πήγε άσχημα ο Λάζαρος που τον είχε αντικαταστήσει) και οι Ζιλμπέρτο, Κατσουράνης, Καραγκούνης ήταν επηρεασμένοι από την παρουσία τους στο Μουντιάλ.
Πώς θα καταφέρει με αυτό το πλεονέκτημα ο Φερέιρα να καλύψει τις αδυναμίες σε επίθεση και άμυνα είναι δική του δουλειά. Διότι στην επίθεση ο Τοτσέ φάνηκε εναντίον της Οντένσε (αν και στο 60% της ετοιμότητάς του μια πρώτη γεύση την πήραμε είναι η αλήθεια) ότι είναι αυτό ακριβώς που είχαμε μάθει: μέσα στις φάσεις εντός της περιοχής, ικανός στα «σπασίματα» και ομαδικός εκτός περιοχής, αλλά πολύ πιο αργός από τον Σισέ με τον οποίο είναι σαν τη μέρα με τη νύχτα στο «1Vs 1».
Οσο για την αμυντική λειτουργία; Σπάνια μια ομάδα κάνει τόσα «μαζεμένα» ατομικά λάθη στο ίδιο ματς από την εξάδα γκολκίπερ-αμυντικών-αμυντικού χαφ όπως στη ρεβάνς με τους Δανούς (στο Οντένσε τα σφάλματα ήταν ελάχιστα), αλλά ορισμένα πράγματα δεν αλλάζουν: οι προβληματικές έξοδοι και η μετριότατη καθοδήγηση του Τζόρβα, οι καλές και κακές στιγμές του Σπυρόπουλου, του Μπουμσόνγκ και του Σαριέγκι, οι μεταπτώσεις που έχει από πέρυσι ο Βύντρα που καλείται άμεσα να προσγειωθεί. Διότι βελτιώθηκε, αλλά δεν έγινε και… Μαϊκόν.
Θα τολμούσα, μάλιστα, να πω ότι αυτό το ρόστερ στη μεσαία γραμμή είναι πληρέστερο του Ολυμπιακού (παρότι δεν έχει προσωπικότητα επιπέδου Ιμπαγάσα και παίκτη που τα κάνει όλα και συμφέρει όπως ο Φουστέρ, αν και ο Κάστρο ανήκει στην ίδια ποδοσφαιρική σχολή, είναι νεότερος και μπορεί να αποδειχθεί υπερπολύτιμος) και ότι αν οι Ερυθρόλευκοι δεν τα «σκάσουν» για να πάρουν παίκτη καλύτερο του Ντουντού της πρώτης σεζόν του και αρκεστούν στον Αλέξανδρο Τζιόλη και έναν επιπλέον απλώς «καλό» (και όχι βεληνεκούς Τσάμπιονς Λιγκ) μέσο, ο Παναθηναϊκός θα έχει περισσότερες επιλογές στη μεσαία γραμμή του (όχι βέβαια και στην επίθεση και στις πτέρυγες, όπου ο Ολυμπιακός υπερτερεί).
Για την κακοφτιαγμένη για 4-3-3 ΑΕΚ (με Κάρλος, Μάκο, Καφέ, Γκέντσογλου) που ψάχνεται ακόμα για να πουλήσει τον Γκερέιρο και να αποκτήσει καθαρόαιμο κόφτη μετά τη φυγή του Ντιόπ δεν το συζητάμε καν: ο ΠΑΟΚ είναι ανώτερος στο κέντρο με Γκαρσία, Ιβιτς, Λαζάρ, Αρίας, Φωτάκη (και τους Τσουκαλά, Μπαλάφα στον πάγκο). Αν δεν πουλήσει τον Βιεϊρίνια και πάρει έναν φορ επιπέδου (όχι… Μποκανί, αλλά έστω) Μουσλίμοβιτς στα 28 του, έχοντας και Σάλπι, Αθανασιάδη, Γεωργιάδη θα είναι σίγουρα πιο ανταγωνιστικός από πέρυσι.
Σύντομα, όταν ολοκληρωθούν οι μεταγραφές, θα επιχειρήσουμε μια σύγκριση στα ρόστερ των «5», συμπεριλαμβανομένου και του Αρη του Σάκη Τσιώλη…
Πηγή: leoforos.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις