O Μάνος Αντώναρος παραλληλίζει τα πλέι οφ με την καθημερινότητά μας και εξηγεί γιατί η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει...
Aναλυτικά το άρθρο του:
Παρακολουθούσα από τον καναπέ μου το Παναθηναϊκός-ΠΑΟΚ 1-0. Βασικά πλήττω αφάνταστα με τα play off, όμως ήθελα να το δω προσεκτικά για να γράψω για το gazzetta.
Eίχα αφήσει το κινητό μου στο αθόρυβο στην κρεββατοκάμαρα για να μη με ενοχλήσει κανείς. Είχα κλείσει (πράγμα που δεν συνηθίζω ) τον υπολογιστή μου.. και είχα παρακάλεσει τη γυναίκα μου να αναλάβει για την επόμενη μισή ώρα την μικρή.
Αρχισε το παιχνίδι. Μετα το πρώτο 20λεπτο με έπιασε ενας τρομερός εκνευρισμός. Πήγα στην κρεββατοκάμαρα και κοίταξα μην είχα καμμιά κλήση. Τζίφος! Μόνο 3 ξύλινα μηνύματα υποψηφίων για τις εκλογές της ΕΣΗΕΑ. Τι βαρεμάρα!
Επέστρεψα στον καναπέ.
Στο επόμενο 5λεπτο ήμουν μπροστά στον υπολογιστή στο γραφείο μου και κοίταζα τη σελίδα μου στο Facebook. Εγραψα ένα status . έγραψα ένα comment. έβαλα δυο like. διάβασα ένα note και είδα αν είχα κανένα ενδιαφέρον mail.
Αραιά και πού έριχνα πάνω από τον ώμο μου κλεφτές ματιές στο παιγνίδι. κοίταξα αν υπήρχε καμμιά καινούργια είδηση στο gazzetta. έγραψα μια σαχλαμάρα στο twitter και ενδιαφέρθηκα για το (χαχαχαχαχα) ντέρμπι μόνο όταν άκουσα ότι δόθηκε πέναλτι για το χέρι που έκανε ο Τσιρίλο . το οποίο (και καλά έκανε) τελικά μετάνιωσε ο διαιτητής. πρόλαβα και είδα ένα ριπλέυ.
Το ημίχρονο με βρήκε να μιλάω στο τηλέφωνο με έναν φίλο μου.
Η μικρή πεινούσε και ήθελε να φάει.
Η γυναίκα μου που έβλεπε ότι δεν με πολυενδιέφερε το παιγνίδι με παρακάλεσε να την ταϊσω.
Οι ομάδες είχαν ξαναβγεί στο γήπεδο.
Πήγα να διαμαρτυρηθώ «μα αφού σε παρακαλεσα για μιαμιση ωρ.» όμως αμέσως -ο διαιτητής σφύριζε για να αρχίσει παιγνίδι- με έπιασε μια ακατασχετη επιθυμία να την πάρω στην αγκαλιά μου και να της δώσω το γιαουρτάκι της..
Μια μπουκιά για τον μπαμπά (μια λάθος πάσα ο Βύντρα)
Μια μπουκιά για τη μαμά (μια λάθος πάσα ο Λίνο)
Μια μπουκιά για τη γιαγιά (ένα λάθος κοντρόλ ο Νίνης)
Μια μπουκιά για το γατάκι (μια στραβοκλωτσιά ο Τσιρίλο)
Μέχρι να τελειώσει το μάτς ζήτημα είναι να κάθισα προσηλωμένος πάνω από 10 λεπτά. ευτυχώς είδα το γκολ του Ζιλμπέρτο.
Δυστυχώς αυτό που παίζουμε στην Ελλάδα δεν είναι ποδόσφαιρο. Είναι κάτι ΣΑΝ ποδόσφαιρο. Θα το έλεγα ΑΡΓΟ ποδόσφαιρο. Πείτε μου πόσες φορές έχετε δει τερματοφύλακα ελληνικής ομάδας να πετάξει με τα χέρια την μπάλα στο σεντερφορ .ή στον πιο προωθημένο χαφ για να γίνει μια γρήγορη επίθεση;
Όχι. αρνούμαι να προσποιούμαι ότι διασκεδάζω ή ενθουσιάζομαι όταν βλέπω τον Σαριέγκι να κατεβάζει σε slow motion την μπάλα προς την επίθεση και όταν φτάνει περίπου στο κέντρο να την γυρνά στον Καντέ που ακολουθεί 10 μέτρα πιο πίσω και αυτός με τη σειρά του εντελώς ολομόναχος να κοιτά απαγνωσμένα σε ποιο από τα δυό μπακ θα την δώσει. και όταν επιτέλους αποφασίσει. κάνει μια διεκδικίσημη μπαλιά στα 10 μέτρα. με αποτέλεσμα ή μπάλα να πηγαίνει (από το μπακ) σε αντίπαλο ή στην καλύτερη να κερδίζει πλάγιο άουτ;
Αυτός ο Λέτο μια φορά την μπάλα μπροστά δεν την πήρε. 9 στις 10 μπαλιές πήγε στον αστράγαλό του. πράγμα που σημαίνει ότι έπρεπε να στρίψει.να κάνει μια ντρίμπλα παραπάνω από τις ήδη πολλές που κάνει , να τον μαρκάρουν αντί ένας, τρείς και αν δεν του παίρνανε την μπάλα, να την επιστρέφει (ω Θεέ μου) στον Σαριέγκι. που βέβαια παλιά του τέχνη κόσκινο.
Α, βαριέμαι.
Βαριέμαι αυτό το απαραδεκτα οριζόντιο αργό προβλεπόμενο ποδόσφαιρο, στο οποίο θεωρείται μαγική στιγμή, οταν η μπάλα καταφέρει και αλλάξει κατοχο (συμπαίκτη εννοώ) πάνω από 3 απανωτές φορές.
Αργότερα είδα τα στιγμιότυπα του Ολυμπιακός Βόλου-ΑΕΚ. Η ΑΕΚ ήταν που έχασε τις ευκαιρίες έλεγε το ρεπορτάζ. αντε να τις δούμε τις ευκαιρίες. ναι ήταν αλήθεια . είδα τουλάχιστον 5 σούτ από σχετικά ευνοϊκή θέση τα οποία όλα πήγαν προς την αντίπαλη μεριά. δεν εννοώ προς το αντίπαλο τέρμα γιατί όλα πήγαν τουλάχιστον 2-3 μέτρα άουτ. ψηλά άουτ. από πότε η ανικανότητα. επαναλαμβανόμενη μάλιστα . θεωρείται χαμένη ευκαιρία;
Το'πε ο Ζιμπέρτο σε συνέντευξη του. ήρθα στον Παναθηναϊκό και έτσι καταφερα να παίξω με την Εθνική Βαζιλίας στο τελευταίο Μουντιάλ. αν ήμουν στην Αγγλία. δεν θα έπαιζα στην ομάδα μου. αρα ούτε στο Μουντιάλ θα πήγαινα... Εμ με τους άλλους δίπλα του (συμπαίκτες και αντιπάλους) να παίζουν σαν συγκαμένοι φυσικό ήταν να κάνει την τέλεια προπόνηση-συντήρηση..
Γιατί νομίζετε ότι ο Ριβάλαντο έκανε πράγματα και θάματα στην Ελλάδα; Φυσικά και ήταν παικταράς παγκόσμιας κλάσης. αλλά δεν φαντάζομαι να φαντάζεστε ότι θα 'χε κάνει τα ίδια, αν π.χ. έπαιζε (σ' αυτή την ηλικία) στο (όχι δα και γρηγόροτερο της Ευρώπης) γερμανικό πρωτάθλημα.
Δυστυχώς είμαστε αργός λαός. μπορεί να φταίει ο φραπές.δεν ξέρω. ενώ θέλουμε γρήγορα αποτελέσματα λατρεύουμε την αργή-η-η-η-η-η διαδικασία. Το ποδόσφαιρο είναι ισως η πλέον ακίνδυνη περίπτωση.
Αν τα αμυντικά μας χαφ είναι αργά, πού να δείτε τους υπουργούς Παιδείας μας!
Αν τα επιθετικά μας χαφ δεν μπορούν να αποφασίσουν γρήγορα, πού να δείτε τους υπουργούς Υγείας μας!
Αν οι αυντικοί μας έχουν αργές επιστροφές, πού να δείτε την Εφορία μας!
Αν οι κάθετες ασίστ δεν έρχονται ποτέ, που να δείτε τις επενδύσεις!
Ή μήπως θέλετε να κάνουμε ποδοσφαιρικούς παραλληλισμούς με την ταχύτητα στην ελληνική Τέχνη ή στο ελληνικό internet ;
Ξέρετε γιατί ο ελέφαντας ζεί 100 χρόνια και το τσίτα 10;
Επειδή ο ελέφαντας πηγαίνει α-ρ-γ-ά και επειδή το τσίτα σαν δαιμονισμένο.
Συνεννοηθήκαμε τώρα γιατί η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει;
Μάνος Αντώναρος
Πηγή: gazzetta.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις