Facebook Pixel Sportdog.gr | Γιατί οι Δανοί ενθαρρύνουν τα παιδιά τους να κρατούν τσεκούρια και να παίζουν με τη φωτιά;
| 2018-11-03 16:10:00

Γιατί οι Δανοί ενθαρρύνουν τα παιδιά τους να κρατούν τσεκούρια και να παίζουν με τη φωτιά;

Sportdog Team
Γιατί οι Δανοί ενθαρρύνουν τα παιδιά τους να κρατούν τσεκούρια και να παίζουν με τη φωτιά;

«Προσπαθούμε να ενσωματώσουμε το παιδί σε έναν κόσμο ενηλίκων».

 
 

Η Heidi Vikkelsø Nielsen, πρώην δασκάλα και νυν καθηγήτρια στη Δανία, όταν της ζητήθηκε να δώσει μια εικόνα που να περιγράφει την παιδική ηλικία στη χώρα της, εκείνη επέλεξε μια με ένα κοριτσάκι που χαρούμενο κρατάει ένα αιχμηρό πριόνι. «Νομίζω ότι αντικατοπτρίζει απόλυτα την παιδική ζωή της Δανίας», είπε.

Οι ενήλικες θεωρούν καλύτερο τα παιδιά να μαθαίνουν κάνοντας και όχι να διδάσκονται να κάνουν. Έτσι, οι γονείς και οι δάσκαλοι γενικά δεν μπαίνουν εμπόδιο στο δρόμο των παιδιών και τα αφήνουν να κάνουν αυτό που τους αρέσει, δηλαδή να τρέχουν, να πηδάνε, να σκαρφαλώνουν, να σκάβουν, να κρύβονται και φυσικά να κάνουν λίγη ξυλουργική.

Σε μια παιδική χαρά στο δάσος έξω από την Κοπεγχάγη, τα παιδιά ενθαρρύνονται να ανάψουν φωτιά. Σε μια αστική παιδική χαρά στην πόλη, τα παιδιά κάνουν ποδήλατο σε μια μικρογραφία της Κοπεγχάγης με ποδηλατοδρόμους και φώτα μικρού μεγέθους, καθώς και μίνι πεζοδρόμια. Όπως είπε και ένας διευθυντής σχολείου στη  Nielsen, «προσπαθούμε να ενσωματώσουμε το παιδί σε έναν κόσμο ενηλίκων.»

Και ενώ πολλοί πανεπιστημιακοί, σχολικοί μεταρρυθμιστές και αγανακτισμένοι γονείς φωνάζουν για περισσότερη ώρα ελεύθερου παιχνιδιού για τα παιδιά, η Δανία προσφέρει ένα ελκυστικό παράδειγμα για το πώς θα έπρεπε να είναι η φροντίδα με γνώμονα το παιδί και η εκπαίδευση σε αυτή την ηλικία.

Η ανεξαρτησία προτιμάται από τη «μάθηση», δίνεται έμφαση στη φροντίδα και λιγότερη στη «διδασκαλία», και η υπερ-επίβλεψη θεωρείται ως ο σίγουρος δρόμος που θα εμποδίσει τα παιδιά από το να αποκτήσουν σημαντικές δεξιότητες ζωής.

Σύμφωνα με τη  Nielsen, όταν πας σε ένα βρεφοκομείο ή έναν παιδικό σταθμό, οι φροντιστές εκεί είναι χαλαροί, με λιγότερο δομημένες δραστηριότητες και περισσότερο παιχνίδι εξερεύνησης για το παιδί. Αυτή είναι η διαφορά από τα βρετανικά και αμερικανικά συστήματα φροντίδας μικρών παιδιών, που συχνά προωθούν την σχολική ετοιμότητα και τα κάνουν να περνούν περισσότερο χρόνο στα θρανία μαθαίνοντας τους αριθμούς και την αλφαβήτα και λιγότερο χρόνο παίζοντας. Στη Δανία, «η ακαδημαϊκή μάθηση είναι σχεδόν κατακριτέα. Δεν θέλουμε να ενοχλούμε το παιδί με όλη αυτή τη μάθηση», λέει η  Nielsen.

Η φύση παίζει σπουδαίο ρόλο και τα φυσικά υλικά είναι παντού στις παιδικές χαρές της Δανίας, ενώ το πλαστικό και το καουτσούκ χρησιμοποιούνται αλλού. Το παρακινδυνευμένο παιχνίδι ενθαρρύνεται και τα χτυπήματα είναι αναμενόμενοι. Φυσικά, υπάρχει διαφορά ανάμεσα στα χτυπήματα και τους τραυματισμούς. «Ένα σπασμένο χέρι είναι σοβαρός τραυματισμός», είπε η  Nielsen.

Προσθέτει ότι «οι μελανιές θεωρούνται ως εμπειρίες στη ζωή. Πέφτεις και σηκώνεσαι πάλι.» Οι επαγγελματίες της παιδικής φροντίδας δεν θα τιμωρηθούν ή δεν θα τους γίνει μήνυση αν ένα παιδί επιστρέψει σπίτι του με τα προβλεπόμενα καρούμπαλα και μελανιές της παιδικής ηλικίας.

Ο Tim Gill, συνήγορος παιχνιδιού στο Ηνωμένο Βασίλειο, λέει πως η Κοπεγχάγη και άλλες πόλεις της Δανίας δίνουν διεθνώς το παράδειγμα για τη δημιουργία διακριτών, δημόσιων παιδικών χαρών με ενδιαφέρον και προκλήσεις. «Νερό, πεσμένα δέντρα, αμμόλοφοι, χαντάκια και άλλα επικίνδυνα στοιχεία είναι συχνά φαινόμενα.» Αυτή η προσέγγιση δείχνει την αγάπη της Δανίας για τη φύση και την επιθυμία της πόλης τα παιδιά της να αλληλεπιδράσουν με αυτή.

Κάποιες παιδικές χαρές έχουν προσωπικό και υπάρχουν εκεί ενήλικες που δείχνουν στα παιδιά πώς να χρησιμοποιούν διάφορα αντικείμενα, όπως ποδήλατα, μπάλες, τσεκούρια και μαχαίρια, καθώς πρέπει να μάθουν να σκαλίζουν ή να πελεκούν το ξύλο.

Είναι αλήθεια ότι όλο και περισσότεροι διευθύνοντες σύμβουλοι επιχειρηματολογούν υπερ του περισσότερου ελεύθερου παιχνιδιού και ότι αυτό προωθεί τις δεξιότητες επιβίωσης των παιδιών στην εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης , όπου οι υπολογιστές κάνουν τα πάντα και εμείς απλά πρέπει να είμαστε άνθρωποι.

Οι θεσμοί έχουν σημασία

Η Nielsen παραδέχεται ότι δεν ευθύνεται μόνο η φιλοσοφία της χώρας που κάνει τη Δανία τόσο πρωτοποριακή, αλλά είναι και ο ρόλος του κράτους πρόνοιας. Αρχικά, οι γονείς πληρώνονται ανά τρίμηνο, αν έχουν παιδιά, μέχρι να γίνουν 17.

Η άδεια μητρότητας ξεκινά τέσσερις εβδομάδες πριν τη γέννα, συνεχίζει για 14 εβδομάδες μετά τη γέννα και μετά, 32 εβδομάδες μπορούν να μοιραστούν μεταξύ των γονέων. Οι πατεράδες δικαιούνται δύο εβδομάδες άδειας πατρότητας  και οτιδήποτε άλλο αποφασίσουν να μοιραστούν. Μια νοσοκόμα επισκέπτεται τα σπίτια των νέων μητέρων και παρέχει στήριξη σε εκείνες που δυσκολεύονται με τον θηλασμό.

Από την ηλικία του ενός έτους, τα  παιδιά πηγαίνουν σε βρεφονηπιακούς σταθμούς, που είναι ιδιαίτερα καλής ποιότητας και φθηνότερο αν είσαι φτωχός ή μόνος γονιός. Ακόμα και τα ιδιωτικά σχολεία επιδοτούνται, με 71% των διδάκτρων να καλύπτεται.

Έτσι, η Δανία έχει ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά γυναικείας εργασίας στον κόσμο, 76,1%, σύμφωνα με τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης. «Η ιδέα να μένει μια μητέρα στο σπίτι δεν υπάρχει στη Δανία, λόγω του συστήματος γονικής άδειας», λέει η Nielsen.

Όταν τα παιδιά μπαίνουν στα σχολείο στη Δανία, μπορούν να γραφτούν σε λέσχες για να τα κρατούν απασχολημένα μετά το σχόλασμα, μέχρι να τελειώσουν οι γονείς τους από τη δουλειά. Αντί να εξασκούνται στο πιάνο, να κάνουν τις ασκήσεις τους ή οτιδήποτε άλλο, αυτές οι λέσχες τα αφήνουν απλά να παίζουν.

Ένα συνηθισμένο απόγευμα, τα παιδιά χοροπηδούν σε μικρά τραμπολίνα και μιλούν σε αγνώστους ρωτώντας τους τι θέλουν και τι κάνουν εδώ. Σκαρφαλώνουν σε ψηλά σημεία και τα περισσότερα δεν φοράνε μπουφάν. Κατά τη Nielsen, «τα παιδιά γνωρίζουν πότε κρυώνουν.» Δεν υπάρχουν ενήλικες τριγύρω, παρά μόνο μέσα στο κτήριο, όπου στεγάζεται η λέσχη.

Διαβάστε τη συνέχεια στο Newpost.gr

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις

Tags