Facebook Pixel Sportdog.gr | Matra Bagheera, το ιδιόρρυθμο κουπέ
Άλλα Σπορ
| 2018-11-06 13:18:00

Matra Bagheera, το ιδιόρρυθμο κουπέ

Sportdog Team
Matra Bagheera, το ιδιόρρυθμο κουπέ

To όμορφο τριθέσιο coupe της Matra-Simca ήταν μια ελκυστική πρόταση...

To Bagheera αναπτύχθηκε σε μοντέλο παραγωγής χάρις στη συνεργασία του μηχανολογικού τμήματος της Matra με την αυτοκινητοβιομηχανία της Simca, η οποία από το 1970 βρισκόταν υπό τον έλεγχο της Chrysler και υπαγόταν διοικητικά στην Chrysler France. Με το εσωτερικό της σχεδιασμένο από τον Έλληνα Αντώνη Βολάνη, έλαβε το όνομά του από τον ομώνυμο πάνθηρα του Βιβλίου της Ζούγκλας, όπως αναφέρει το 4troxoi.gr.

Kυκλοφόρησε στην ευρωπαϊκή κυρίως αγορά, από το 1973 μέχρι το 1980, κατοχυρωμένο εμπορικά ως Matra-Simca Bagheera. Την τελευταία χρονιά της παραγωγής του, με την αποχώρηση της Chrysler από την Ευρώπη και την εξαγορά της Simca από την Peugeot, μετονομάστηκε σε Talbot-Matra Bagheera. Ένα από στοιχεία που το χαρακτήριζαν ως μοντέλο ήταν η πληθώρα μηχανικών εξαρτημάτων που δανειζόταν από τα προσθιοκίνητα Simca 1100 και 1307 (αναρτήσεις, κιβώτια ταχυτήτων, κινητήρες κ.α.), για λόγους μείωσης του κόστους παραγωγής.

Ο εξωτερικός σχεδιασμός του ήταν προσανατολισμένος στα σφηνοειδή σχήματα (folded papers) που τότε επικρατούσαν στα supercars της εποχής, αλλά το τελικό αποτέλεσμα της δουλειάς του Βολάνη ήταν όμορφο: Ένα κομψό πισωκίνητο coupe, με αμάξωμα κατασκευασμένο από πολυεστέρα και τον κινητήρα τοποθετημένο πίσω από την πλάτη του οδηγού και των επιβατών, με πρόσβαση σε αυτόν από την τρίτη πόρτα.

Όμως το πιο παράξενο και σίγουρα πιο αναγνωρίσιμο στοιχείο του ήταν η τριθέσια διάταξη των καθισμάτων του, με θέσεις για δύο επιβάτες δίπλα από τον οδηγό. H επιλογή αυτή δεν είχε υιοθετηθεί από κανέναν κατασκευαστή μέχρι τότε και συζητήθηκε αρκετά, ενώ παρά τα εργονομικά της προτερήματα πολύ λίγα ήταν τα μοντέλα που αργότερα την ακολούθησαν (ανάμεσα σε αυτά, η τριθέσια McLaren F1 της δεκαετίας του '90, με τη διαφορά ότι ο οδηγός καθόταν στη μέση).

Σταδιοδρομία

Το Bagheera της πρώτης σειράς ήταν διαθέσιμο μόνο με το μηχανικό σύνολο των 1.3 λίτρων. Το 1975 η γκάμα του ενισχύθηκε με τον κινητήρα των 1.4 λίτρων, ισχύος 90 ίππων. Το επόμενο έτος παρουσιάστηκε η δεύτερη σειρά, αφού προηγούμενα το μοντέλο υποβλήθηκε σε σημαντικό ανασχεδιασμό. Μια ακόμη αλλαγή έγινε το 1978, όταν το ταμπλό αντικαταστάθηκε ξανά, ενώ το 1979 το Bagheera απέκτησε συμβατικές χειρολαβές θυρών, αντί των προηγούμενων κρυφών. Η πεποίθηση των μηχανικών του αυτοκινήτου ότι θα έπρεπε να έχει μια ισχυρότερη μονάδα, τους οδήγησε στο δρόμο που είχε περπατήσει κι ο αρχιμηχανικός της Alfa Romeo Vittorio Jano στα τέλη της δεκαετίας του '20.

Έτσι, έκαναν ό,τι κι αυτός: Ένωσαν δύο τετρακύλινδρους σε σειρά κινητήρες Simca των 1.3 λίτρων κι έφτιαξαν τον U8 των 2.6 λίτρων, απόδοσης 168 ίππων. Όμως, η ενεργειακή κρίση που ήταν σε εξέλιξη και η κακή οικονομική πορεία της Chrysler Ευρώπης, δεν επέτρεψαν στο 8κύλινδρο Bagheera να φτάσει στην παραγωγή. Από την όλη προσπάθεια, απέμειναν μόνο τα τρία πρωτότυπα. Το γαλλικό coupe ταλαιπωρήθηκε και από μια σειρά προβλημάτων, που είχαν να κάνουν με την ποιότητά του, αλλά και με την εκτεταμένη σκουριά που παρουσιαζόταν στο ατσάλινο πλαίσιό του. Γι αυτούς τους λόγους του απονεμήθηκε από την ADAC το αντι-βραβείο Αργυρό Λεμόνι το 1975. Το πάθημα έγινε μάθημα όταν ήρθε η ώρα της διαδοχής του μοντέλου το 1980, από το πλήρως γαλβανισμένο Murena, που έστειλε το Bagheera στην αποστρατεία.

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις

Tags