Ο 36ος τελικός του Κυπέλλου μπάσκετ αναβλήθηκε, ο καρνάβαλος κάηκε πριν την ώρα του και ο Βασίλης Σκουντής προτείνει στο blog του να αναδειχθεί ο νικητής με το στρίψιμο του κέρματος...
Άκουσα προ ολίγων λεπτών τον πρόεδρο της ΕΠΟ Σοφοκλή Πιλάβιο, εξερχόμενο του Προεδρικού Μεγάρου να δηλώνει ότι ο Κάρολος Παπούλιας είναι πολύ ανήσυχος, αλλά και πολύ εκνευρισμένος από όλα αυτά που συμβαίνουν στο ποδόσφαιρο και αυθορμήτως έβαλα τα γέλια...
Που να μάθαινες κι αυτά που συμβαίνουν στο μπάσκετ, να δεις ανησυχία και εκνευρισμό που θα είχες καλέ μου Πρόεδρε της Δημοκρατίας! Και επειδή, έτυχε να είμαι την προπερασμένη Κυριακή στα Γιάννενα και τον άκουσα - ευρισκόμενο μάλιστα σε μπασκετικό περιβάλλον- να δηλώνει όχι μονάχα την ανησυχία, αλλά και την αποστροφή του για τα αλλεπάλληλα κρούσματα βίας, φαντάζομαι ότι μετά και τα σημερινά διατρέξαντα ο εκνευρισμός του πρώτου πολίτη της χώρας θα κτυπούσε κόκκινο!
Είναι όντως θλιβερό γεγονός η (προαναγγελθείσα πάντως) αναβολή του 36ου τελικού του Κυπέλλου Ελλάδος, αλλά είναι ακόμη θλιβερότερο το απότοκο του: εννοώ την αφορμή που (ξανα)βρήκαν ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός για να κονταροχτυπηθούν, καθότι φαίνεται ότι οι μεν ήθελαν να παίξουν, οι δε (τελώντας σε καθεστώς μεγαλύτερης πίεσης μέχρι την Κυριακή) έκριναν φρονιμότερη την παραπομπή του τελικού εις τας καλένδας!
Για την ακρίβεια εις τας ελληνικάς καλένδας του Ελληνικού...
Αφήνω στην άκρη τα παιχνίδια εξουσίας των αιωνίων και το ποιος βολεύεται από την αναβολή και από την εξ αυτής απορρέουσα προπαγάνδα και επιστρέφω σε αυτά που έγραφα χθες για την εγγενή ανικανόιτητα (συν την απροθυμία) σύσσωμου του συστήματος να σπάσει το απόστημα και να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Ομολογώ ότι ως μπασκετάνθρωπος είμαι πολύ τσατισμένος αυτή τη στιγμή και φοβάμαι πως θα γράψω και καμιά κουβέντα παραπάνω, αλλά... αξίζει τον κόπο, διότι το γαϊτανάκι των τελευταίων ημερών οδήγησε σε μια παρωδία για την οποία όλοι είναι υπεύθυνοι. Όλοι ανεξαιρέτως, που αποδεικνύουν ότι εντέλει οι κάφροι τους οποίους κατηγορούμε συλλήβδην, απλώς βρίσκουν και τα κάνουν: βρίσκουν μια ανοχύρωτη (τάχα μου συντεταγμένη) πολιτεία, η οποία δεν είναι άξια να μοιράσει δυο γαϊδάρων άχυρα, πόσο μάλλον τριών χιλιάδων μαθητών προσκλήσεις!
Βρίσκουν ακόμη μια αστυνομία που δεν ξέρει τι την βολεύει, μια ομοσπονδία η οποία επειδή δεν θέλει να ζυμώσει, επτά χρόνια (από το Φάιναλ Φορ της Λαμίας και εντεύθεν) κοσκινίζει, δύο συλλόγους που δεν εννοούν να αφήσουν τα όπλα έξω από το δωμάτιο, να συνεργαστούν για να προστατεύσουν τις επενδύσεις τους και δέχονται να συμμετέχουν σε ένα θέατρο του παραλόγου. Βρίσκουν επίσης μια απονευρωμένη αθλητική κοινωνία, έναν αθλητικό Τύπο που συχνά πουλάει εκδούλευση και (για να μην ξεχνιέμαι) έναν Πρόεδρο της Δημοκρατίας που ανησυχεί και εκνευρίζεται, αλλά δεν μπορεί κιόλας να τους στείλει όλους στο διάολο!
Παρεκτρέπομαι, αλλά (σας το προανήγγειλα ότι) είμαι πολύ τσατισμένος τις τελευταίες μέρες και με όλα όσα έχουν ακουστεί ως εκδοχές της διεξαγωγής του τελικού, νομίζω ότι μια αντίδραση μας ταιριάζει: εκείνη του ανέκδοτου, που καταλήγει στο “άντε... αυτώσου κι εσύ ο γρύλος σου”!
Σύμφωνοι, δεν μπορούμε και δεν θέλουμε να κάνουμε έναν κανονικό τελικό, αυτό το γνωρίζαμε εκ προοιμίου, γι αυτό από το 2008 και πέρα τον συρρικνώνουμε. Ύστερα, με αφορμή την ποδοσφαιρική θύελλα, αποφασίζουμε να βάλουμε στην εξέδρα μαθητές του δημοτικού, αλλά αίφνης το Υπουργείο Παιδείας ανακοινώνει ότι δεν έχει τη δυνατότητα να φέρεις εις πέρας αυτό το σχέδιο κι από και πέρα αρχίζει ο πρόωρος καρνάβαλος, που ενώ κανονικά καίγεται την Κυριακή, εμείς του βάλαμε φωτιά από σήμερα...
Α, για να μην το ξεχάσω: στην πορεία σκεφτήκαμε επίσης να γεμίσουμε τις εξέδρες με παιδιά ακαδημιών (από σωματεία της ΕΣΚΑ και της ΕΣΚΑΝΑ), με παλαίμαχους παίκτες, με τους “Πελαργούς” ή με τους... κύκνους και τους πελεκάνους! Δυστυχώς κανείς δεν σκέφτηκε να διαθέσει τις προσκλήσεις σε φαντάρους όπως στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου του 1997, ενώ αντιθέτως κάποιος πρότεινε να γίνει ο τελικός κεκλεισμένων των θυρών!
Εντέλει ο τελικός αναβλήθηκε και η τύχη του θα αποφασιστεί εν καιρώ τω δέοντι. Κοινώς το ματς το πήρε ο διάολος και το σήκωσε διότι εντέλει η χώρα που (καυχιόμαστε συνεχώς προς τους βαρβάρους ότι) γέννησε τον πολιτισμό και τον αθλητισμό ούτε αυτό πλέον δεν μπορεί να περιφρουρήσει: ένα ματς μπάσκετ, που το θέλει σε αεροστεγές περιβάλλον και ει δυνατόν όχι με μαθητές του δημοτικού, αλλά με πιτσιρίκια των παιδικών σταθμών, άλλωστε αυτά το μόνο που θα ζητήσουν είναι τα μπιμπερό τους, άντε και (επειδή το απαιτεί το αποκριάτικο έθιμο) καμιά στολή του Spiderman ή της Patty!
Το πότε, πού και πώς θα γίνει αυτός ο στοιχειωμένος τελικός δεν το ξέρει αυτή τη στιγμή ούτε ο θεός ο ίδιος. Εν τιμή πάντως (και επειδή οι συμψηφισμοί του μπάσκετ με το ποδόσφαιρο, το βόλεϊ και το χάντμπολ και οι συμπτώσεις στα ντέρμπι των αιωνίων σε διάφορα σπορ δεν θα τελειώσουν ποτέ) έχω να προτείνω τον πλέον ανώδυνο τρόπο: να μαζευτούν οι παίκτες, οι προπονητές και οι πρόεδροι των δύο ομάδων, να βάλουν έναν διαιτητή κοινής αποδοχής στη μέση και να του ζητήσουν να στρίψει ένα κέρμα!
Έχει ξαναδοκιμαστεί άλλωστε αυτή η μέθοδος σε άλλα σπορ στο παρελθόν και κανείς δεν γκρίνιαξε...
Πηγή: gazzetta.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις